Από το ξεκίνημα τούτου δω του μπλογκ είχα υπόψη μου να βάλω μερικά ποιήματα του φίλου μου του Σταμάτη Πολενάκη. Είναι από τις συλλογές «Το χέρι του χρόνου» (Όμβρος, 2002) και «Τα γαλάζια άλογα του Φραντς Μαρκ» (Οδός Πανός, 2006)· την τελευταία («Νοτρ Νταμ», Οδός Πανός, 2008) δεν την έχω τώρα πρόχειρη. Ούτε στο σχολείο μ’ άρεσε να αναλύω ποιήματα, ούτε και τώρα, οπότε δεν θα προσθέσω κανένα σχόλιο. Μόνο ότι μου αρέσουν πολύ. Να’ σαι καλά, Σταμάτη!
ΣΥΝΤΟΜΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Χιόνι – βορείως του κόσμου
διασχίζαμε
αλύγιστες χιλιετίες στριμωγμένοι
στα βαγόνια
*
ΑΦΗΓΗΣΙΣ ΠΕΡΙΗΓΗΤΟΥ
Δια πυρός και σιδήρου
στη Βεγγάλη
ούτε ίχνος τίγρεων
*
ΤΟΠΙΟ
Χιόνιζε έξω από το παράθυρό σου και ταυτοχρόνως
στα πιο μακρινά ημισφαίρια. Κυρίως άκουσα
χιόνιζε στην Plaza de la Republica, στα έρημα
τείχη της Ελσινόρης, στις κατασκότεινες όχθες,
στο πάρκο που το γνώριζες μόνο από τις αφηγήσεις
των εξόριστων
*
ΤΑ ΣΥΝΕΡΓΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
Ω το χιόνι στα μαλλιά του πλανώμενου
Μπασό!
*
ΡΗΤΟΡΕΥΟΝΤΑΣ, ΙΙΙ
Quae regio
ποιου κόσμου την ενδοχώρα
διέσχιζες αόρατος;
*
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ
Οι θηριωδίες εις βάρος των νεκρών – διαρκώς
η έλλειψη χώρου
*
ΗΜΙΤΕΛΕΣ
Ο λόγος είναι έτσι φτιαγμένος
θέλω να πω, αδύνατο να βρεθεί
νυχτιάτικα η φράση που θα ολοκληρώσει
αυτό το ποίημα
*
TRILLO DEL DIAVOLO
Και αν ο διάβολος σας χτυπήσει ξαφνικά την πόρτα στη μέση μιας βροχερής νύχτας να του ανοίξετε χωρίς κανένα δισταγμό αμέσως, θα έχει έρθει απλώς για να σας παίξει στο βιολί μια υπέροχη σονάτα (αρέσκεται ο διάβολος σε τέτοιου είδους επισκέψεις) έτσι ακριβώς (μια παρόμοια νύχτα) παρουσιάστηκε στον συνθέτη Τζουζέπε Ταρτίνι, αν και δεν ήμουν παρών σ’ εκείνη τη συνάντηση μπορώ με ευκολία να την αναπλάσω, κάπως έτσι λοιπόν θα πρέπει να ακούστηκαν τα τελευταία αποχαιρετιστήρια λόγια του διαβόλου προς τον μουσικό:
Δωρεάν στην προσφέρω αυτή τη σονάτα και ούτε την ψυχή σου απαιτώ ούτε τίποτα, το μόνο που ζήτησα είναι η μουσική, ανίσχυρο τέχνασμα για να ξεγελάω λιγάκι το χρόνο σ’ αυτήν εδώ την κόλαση που όλοι βρισκόμαστε.
*
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΑΚΜΠΕΘ
Το σύμπαν παραμένει ακατανόητο! ναι αλλά
μια ορθότατη ερμηνεία των χρησμών πόσο πολύ
θα απλοποιούσε τα πράγματα
Τώρα το καταλαβαίνω καθώς όλες οι πόρτες που άγγιξα
ανοίγουν στο σκοτάδι και τα δάση
κινούνται προς το μέρος μου
Ω, κράτα μακριά Κύριε
κράτα μακριά μου το δάσος του Μπέρναμ.
*
ΓΡΗΓΟΡΑ
Το σύμπαν είναι εφήμερο!
πρέπει λοιπόν να ανοίξω το βήμα μου
να προλάβω να φθάσω ως
το αντικρινό πεζοδρόμιο
να περάσω απέναντι τουλάχιστον.
[…] Σταμάτη Πολενάκη Δημοσιεύτηκε στο […]