Εγώ ο μισοκοιμισμένος δύτης των νιπτήρων
…ξυπνάς με τα υπολείμματα του παραδείσου που μισοείδες στο όνειρο να κρέμονται πάνω σου σαν τα μαλλιά ενός πνιγμένου: τρομαχτική ναυτία, άγχος, μια αίσθηση του επισφαλούς, του ψεύτικου και ιδίως του μάταιου. Πέφτεις μέσα ενώ πλένεις τα δόντια σου, είσαι πραγματικά δύτης των νιπτήρων, είναι σαν να σε ρουφάει η άσπρη λεκάνη, γλιστράς σε αυτή την τρύπα μαζί με το πουρί των δοντιών, τις μύξες, τα φλέγματα, την πιτυρίδα, τα σάλια και αφήνεσαι να παρασυρθείς με την ελπίδα πως έτσι θα επιστρέψεις στην προηγούμενη κατάσταση, σ’αυτό που ήσουν πριν ξυπνήσεις και το οποίο συνεχίζει να επιπλέει, βρίσκεται ακόμα μέσα σου, ταυτίζεται με σένα, αλλά έχει αρχίσει να απομακρύνεται. Πέφτεις για μια στιγμή μέσα ώσπου οι αμυντικοί μηχανισμοί της αφύπνισης, αχ τι όμορφη έκφραση, αχ τι γλώσσα, αναλαμβάνουν να σε συγκρατήσουν.
(Χούλιο Κορτάσαρ, Το κουτσό)
Κάποια άλλα χαρακτηριστικά:
Αθηναίος σε επαρχιακή πόλη, ψυχολογικά διχασμένος ανάμεσα στα δύο αυτά -και σε άλλα- μέρη
Επάγγελμα ιστορικός, ευκαιριακός μεταφραστής, κατά καιρούς χασομέρης.
Έτος γέννησης 1973, μια γενιά κάπου «ανάμεσα» (ή έτσι μου φαίνεται).
ΕΔΩ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ:
- σημειώσεις για πράγματα που συμβαίνουν (μόλις τα παίρνω χαμπάρι)
- φράσεις που μου κάνουν εντύπωση σε ό,τι διαβάζω
- βιντεάκια από μουσικούς που θαυμάζω, με παραληρηματικές αναλύσεις
- ονειροφαντασίες πάσης φύσεως
- τέλος, κείμενα από την οθωμανική και περσική λογοτεχνία, έτσι για να βρίσκονται
Α! μπορείτε να με βρείτε και στο dytistonniptiron παπάκι gmail τελεία com.
[…] καλά, το μόνο ίχνος από το Κουτσό στο μπλογκ είναι το όνομά του. Ωστόσο, με τρώει εδώ και καιρό κάτι να γράψω για τον […]
Έχεις e mail?
στο στέλνω
Βρήκα το site σου ακολουθώντας το σύνδεσμο στη σελίδα του Herr K. Θα ήθελα να συζητήσουμε κάτι για την οθωμανική περίοδο στον Αργοσαρωνικό.
Το επισκεπτήριό μου είναι στο http://spetses.wordpress.com
και η διεύθυνσή μου είναι petros τελεία haritatos παπάκι γκούγκελ τελεία κομ
Πέτρο, το μέιλ που μου έδωσες φαίνεται να μη λειτουργεί, σου έστειλα όμως στο άλλο, το γιαχού.
Στα βαθιά του Μαραθώνα
Κολυμπάει μια χελώνα
Δύτης στη Μεγάλη Βόλβη
Τη σιωπή ακούει με dolby
και για το υπόλοιπο ( http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=31365&hl=καλαμιά )
Γρηγόρη, ευχαριστώ για την αφιέρωση! (όπως στην ταινία του Τσιώλη, βέβαια, η Βόλβη με παραπέμπει σε κινήσεις βουλευτών της ΝΔ κάπου στη βαθιά δεκαετία του ’80. Παναΐα μου…)
στη Βόλβη, αδελφέ μου, στη Βόλβη…
εκεί οι κινήσεις και τα σεισμικά επίκεντρα….
Ανανεωθήκαμε; μεγια το νέο λουκ αν και να σου πω το παλιό μου άρεσε περισσότερο. Μπορεί πάλι να το συνηθίσω και να μ΄αρέσει.
Α, και να βάλεις αρίθμηση στα σχόλια, θα ναι πιο πρακτικό
Κι από μένα καλορίζικο το νέο λουκ. Τώρα να πω κι εγώ ο γκρινιάρης ότι το παλιό μου άρεσε περισσότερο; (αν και δεν έχω τίποτε απολύτως με το πράσινο, το αντίθετο μάλιστα). Μάλλον, όμως, είναι θέμα συνήθειας…
Εντάξει παιδιά, αν δεν σας αρέσει θα ξαναπειραματιστώ. 🙂 Από Γενάρη όμως. Geom, την αρίθμηση στα σχόλια δεν τη διαλέγω εγώ, είναι ανάλογα με το φορμά που διαλέγεις.
Email και εγώ ;
Ώστε, εδώ βρίσκεσαι τώρα!
Απο τις μεταμορφώσεις στην αρχαία λογοτεχνία (που σκόπευα να διαβάσω τώρα), θα ασχοληθώ με τις εδώ ονειροφαντασίες… Κι αυτές μεταμορφώσεις, άλλωστε!
Καλή βδομάδα!!!!
Αγαπητέ Δύτη, αξιοθαύμαστη η ερευνητική σου δουλειά με τον άγιο Αχμέτ.
Αλλά το ντοκουμέντο του Γ΄ Μέρους (χοτζέτι από το ιεροδικείο του καζασκέρη;) πού το βρήκες; Υπάρχει δημοσιευμένο;
Ευχαριστώ! την πηγή μου την είχα σημειώσει στο πρώτο άρθρο της σειράς: M. Sariyannis, “Aspects of ‘Neomartyrdom’: Religious Contacts, ‘Blasphemy’ and ‘Calumny’ in 17th-Century Istanbul”, Archivum Ottomanicum 23 (2005/06) [Mélanges en l’honneur d’Elizabeth A. Zachariadou], σελ. 249-262.
Είμαστε και συνομίληκοι…Δεν σε ήξερα αλλά μετά το αλά μανιέρ Ελύτη είπα να περάσω μια βόλτα κι από δω!
Καλωσήρθες Σοφία, τιμή μου!
Ας αφήσω κι εδώ λοιπόν το αλά μανιέρ Ελύτη να υπάρχει:
τα σονέτα μου έκαψα * με σωρούς αποδείξεων
μες στη σκόνη τα έθαψα * της ερήμου την κίτρινη
κι όπως θάβονταν έλεγαν * η εποχή των εκπλήξεων
απ’ το νότο μας έρχεται * με ορμή δυο ανοίξεων
στο φιλόξενο του Σαρα- * ντάκου το καταφύγιο!
(πρώτη δημοσίευση -φςςς!…- εδώ)
Δύτη,
Μια στιγμή μνήμης. Σήμερα 3 Μαΐου η εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του νεομάρτυρος Αχμέτ του Κάλφα.
Α γιαυτό αυξήθηκαν οι επισκέψεις του… Ας σιωπήσουμε λοιπόν και ας θυμηθούμε τον καημένο τον Πατμπουρούν-ζαντέ Μεχμέτ Χαλιφέ, τον πραγματικό.
Καλησπέρα πρώτη φορά στο μπλογκ σου (διάβασα το «Το θεόρατο ψάρι, τροφή για όποιον πεινά»-συμπάσχω)
Σου γράφω γιατί θα ήθελα να δεις τους πίνακες του Ignacio Iturria.
Celestia, καλησπέρα! Ωραίος ο Ιτούρρια -μου θυμίζει λίγο Έσερ, λίγο Έντε πατέρα, αλλά μπορεί να λέω βλακείες.
Θυμάμαι ότι έχω ξαναπεράσει από το μπλογκ σου.
Οχι καθόλου βλακείες.
Ο λόγος που ανέφερα τον συγκεκριμένο ζωγράφο είναι γιατί σε κάποιους πίνακες του θεματολογικά ταυτίζεται με το όνομα του μπλογκ 🙂
Χμ, ναι! βρήκα αυτό για παράδειγμα: http://www.artnet.com/artwork/425803762/140197/ignacio-iturria-a-flote.html
Κοίτα να δεις…
(βέβαια, πολύ πιθανό ως Ουρουγουάνος να έχει διαβάσει τον Κορτάσαρ) 🙂
Υπάρχουν κι αυτά:
http://www.acquagal.com/artistDetails.asp?catID=1&artistId=39
http://www.artnet.com/Magazine/news/ntm4/ntm9-1-5.asp
Πολύ πιθανόν! (….Κώσταααα μήπως ξέρεις?….)
καλημέρα! καλώς σε βρήκα!
θεώρησα καλό να σε «ανεβάσω» στην επιφάνεια του katabranέικου σκαριού…ελπίζω να μη σε ενοχλεί αυτό!
φχαριστώ…
Συγχαρητηρια για την δουλεια που κανεις…
Εαν ενδιαφερεσαι για μια προταση συνεργασιας στειλε ενα ενημερωτικο mail ωστε να το συζητησουμε!
Καλη συνεχεια
Ευχαριστώ, αλλά αυτό τον καιρό ακόμα και ως μπλόγκερ φυτοζωώ, όχι για συνεργασίες! 🙂
δυτη βγηκαμε! http://www.thezone.gr σε περιμενω στο επομενο!
έψαχνα για κορτάσαρ, και σε βρήκα. αυτά!
Ιφ, καλώς βρεθήκαμε λοιπόν!
Aφού δεν είσαι δύτης των απόπατων, πάλι καλά! :-Ρ Αν και θα μπορούσες έτσι να συναντήσεις τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ από το Τρέινσπότινγκ. http://www.youtube.com/watch?v=6iKFn8dlxX8
Όχι, άλλο πράγμα είναι ο νιπτήρας. Υπάρχει μια ωραία σκηνή με ταξίδι στο νιπτήρα από το «Μπάρτον Φινκ» των Κοέν, αλλά δύσκολα να την εντοπίσω τώρα στο γιουτούμπι.
καλημέρα δύτη-κι εγώ το μέηλ σου αναζητούσα κι ήρθα εδώ
-ξεφύτρωσε μια αμυδρή ανάμνηση περιγραφής του μπορίς βιαν για χέλια που βγαίνανε στο νιπτήρα από τη βρύση, στην ιστορία ενός ήρωα που απολύθηκε από το εργοστάσιο κατασκευής όπλων γιατί οι κάνες που έφτιαχνε κατέληγαν σε σιδερένια τριαντάφυλλα-
φιλιά
Ο αφρός των ημερών, απ’ όσο θυμάμαι. Το μέιλ μου θα το βρήκες αφού είσαι εδώ. Καλώς ήρθες!
μα είμαι αναγνώστρια του ιστολογίου σου κοντά δυο χρόνια τώρα, το οποίο και εκτιμώ πραγματικά πολύ και για το πλούσιο περιεχόμενό του, και για τον τόνο του
έχω αφήσει και κάποια σχόλια στο παρελθόν
το μέηλ σου δεν το βρήκα (!) απλά ήθελα να βεβαιωθώ ότι δεν σε ενόχλησα με τα bloody comments στο δικό μου βλογ.ελπίζω πως όχι..
ευχαριστώ για το λινκ, βιαν διάβαζα στην εφηβεία (να μην πω πόσο παλιά είναι αυτό) και φοβάμαι ότι έχω ενοποιήσει τα βιβλία του σε ένα magnus opus με δικές μου συνδεσμολογίες!
καλώς σε (ξανα)βρήκα δύτη
γκουχ-γκουχ, 😳
Γιατί ενόχληση, προς θεού; Το μέιλ μου, πάντως, είναι στο τέλος του παρόντος αμπάουτ. Να, το ξαναγράφω: dytistonniptiron παπάκι gmail τελεία com
μωρέ στραβομάρα -φαντάσου που το έψαχνα κιόλας και δεν το είδα!
δεν πειράζει, αυτό ήθελα μόνο.καμμιά φορά έχω την έγνοια της παρεξήγησης του γραπτού που δεν συνοδεύεται από παραγλωσσικά για να επιτονίζεται..
δεν θυμάμαι με τι ταυτότητα είχα σχολιάσει, μπορεί και σκέτο χριστίνα
κάτι άσχετο σε ρώταγα για το ατζεμ πουλί-
οπότε όλα οκ 🙂
το θυμήθηκα! χ.κ.
όλα οκ 🙂
😉
(Ωραια εδω δεν γραφουν φραγκοχιωτικα..)Τον χειμωνα του 2012-13 κανεις δεν εγραψε τιποτα ,πουθενα στην ιστιοσελιδα αυτη δυτη, μου φαινεσθαι,αντιθετα υπεθετα οτι η κακη οικονομια βοηθα τις μελετες.Για κατι τυπους σαν και μας,που πιστευουμε στην ερευνα. Συγνωμη για τα ελληνικα μου,ειναι μια γλωσσα που δεν
γνωριζω καλα τωρα πια. Δυομητρυιος
Μα πώς: Δεκέμβριος και Φεβρουάριος, δύο χειμωνιάτικα ποστ, και τα δυο με τα σχόλιά τους και με τα όλα τους!
Αλλα ουκ εν τω πολλω το ευ και παλι καλα να λεμε που δεν καταφεραν να μας καμψουν εντελως την ορεξη. Επειδη λοιπον καλλιο αργα παρα ποτε, ας πουμε τα καλαντα. Η 1η λεξη του ονοματος σου, συγνωμη για τον ενικο, μια & ειμαστε συνομηλικοι απο οτι ειδα, το οποιο, αφου το συζηταμε, ειναι το πιο ενδιαφερον ελληνικο ονομα που συναντησα, ειναι ολα τα λεφτα. Το δυτης το οποιο ψαχνω μια ζωη. Μεχρι στιγμης το εχω εντοπισει, αμεσα .η. εμμεσα, σε καμμια δεκαρια γλωσσες και διαλεκτους απο τη Κεντρικη Ασια εως τον Ατλαντικο. Με την ιδια ακριβως εννοια με την ελληνικη, αλλα και με διευρυμενη. Ισως & ναναι δανειο,
ναι αυτο εννοω,να το πηραμε εμεις απο αλλου.Ωχ θα κατηγορηθω ως προδοτης.
Ισως και να με κλεισουν στη φυλακη οι του Δαυλου. Θα παραδοθω. Παντως, στη διαθεση σου, αν θελεις, για το ονομα σου. Ξερουμε τι σημαινει το ονομα μας //εγω ομως δεν ξερω τι σημαινει Δημήτρης!// Τελος, θα ηθελα την βοηθεια σου. Στην Θρακη που βρεθηκα προ 3μηνου, μας ειπαν κατι παιδακια τα καλαντα,
οπως λοιπον καταλαβαινεις, δεν ανεφερα τυχαια τα καλαντα πιο πανω. Σουρβα, σουρβα ηταν η αρχη απο το τραγουδι που ειπαν. Μηπως μπορεις, παρακαλω πολυ, να ριξεις μια ιδεα τιν τουτη η λεξη; Εχεις ειδικη ενημέρωση, διαβασα για τα οθωμανικα, φυσικα ισως ναναι παλαιοτερη λεξη και οτι στοιχεια
θα βοηθουσαν .η. εστω μια σκεψη. Ευχαριστω. Δ.
Απ’ ό,τι βλέπω, σούρβα είναι οι καρποί της σουρβιάς, που είναι μάλλον η κρανιά, που ανάθεμά με αν ξέρω ποιο ακριβώς δέντρο είναι. Και τα δίνανε παλιά στα παιδιά που λέγαν τα κάλαντα: http://www.siatistanews.gr/etymologika/etymologika8.html
Της θεας της οποιας το δευτερο συνθετικο,ειναι τ’ονομα σου(και χιλια ευχαριστω).
Ειναι το υπο τη προστασια της, εργο του δημιουργου της φυσης, που αργοτερα ο μονογενης υιος του καταραστηκε, οχι χωρις λογο : ηταν λατρευτικο στοιχειο της θρησκειας,που αργοτερα οι συνεχιστες θ’αφανιζαν.Τηv θρησκεια, οχι το δενδρο. Oμως δεν εξαφανισαν τις λεξεις & ετσι καθε πρωτοχρονια μας το θυμιζουν τ’αγνα παιδακια. Μηδεν εις το πηλικον, ματαιοτητες εναντιον του πατερα, μια δε αλλαγη ηταν, ο μοναδικος θεος & πατηρ του, vα υποβιβαστεi σε γραφικη μορφη : τον αη βασιλη (που φοβαμαι πως του μοιαζω). Το δενδρο παραγει και κρασι. Δενδρον Σορβον & Οον : σουρβια και οια ειναι τo ονομα τελετων, απο τις ιερειες της,στο δευτερο ανθισμα του δενδρου,στη χειμερινη ισημερια & διατηρουνται στη Σκωτια, σε διαφορετικα δρωμενα, το τιμουν δε οι αρχηγοι των Clan, αλλα και το Αγγλικο στεμμα, ισως και χωρις(;)να ξερουν,πια,το γιατι. Ρουαν δε, που ειναι αλλο ονομα του δενδρου,διδεται σ’αλαφροισκιοτες γυναικες νομαδων αγγλικης υπαιθρου, ως Ροουνι.Με πασα επιφυλαξη,διοτι αι πηγαι διασπαρται & ελλιπηs η βιβλιογραφια, αλλα δεν φταιω μονο εγω γι’αυτο. Για να συσχετισω τα ανωτερω καλαντα,μ’αυτη που βουτα στον αφρο,ελαβα κομβικη βοηθεια απο το αρθρο του φιλολογου που παραθετει ο ευγενης δυτης. Ηξερα που ρωταγα : δεν αμφιβαλλω οτι ειναι fertility rites,τα δεπο’πανα=προ’σφορα της τελετης,ειχαν,μεταγενεστερα,σχημα βρεφους γιατι στο ξεκινημα ηταν…… θυσια (θα ξεσηκωθουν & oι λιθοι, με το τελευταιο). Δ .
Για όσους έχουν περιέργεια, να πώς μοιάζει ο Δύτης φατσικά.
Εδώ άλλη πόζα.
Χμ! βρήκες τη μέρα –που σκέφτομαι να κόψω το μούσι. 🙂
να τος να τος ο π… ο μουσάτος, ξύρισε το μούσι να μη σε λένε π…!
Ας μην σ’ ήξερα και θα σου ‘λεγα εγώ!
[…] Τέλος, είναι μάλλον αδύνατον να μην αγαπήσει κανείς το κεφάλαιο 7, ακόμη κι αν μισήσει όλο το υπόλοιπο βιβλίο. Για ένα απόσπασμα του βιβλίου ταυτόχρονα ποιητικό, φιλοσοφικό, χιουμοριστικό, που περιέχει ένα ψήγμα περιφρόνησης προς το θαυμασμό για τη λογοτεχνία, πατήστε με το ένα πόδι εδώ. […]
προς δύτη νιπτήρων: «α ρε πέζιμ βρουκουλάκιασες;» (quiz: σε ποιά διάλεκτο το λένε αυτό;)
Τελικα ευτυχως δεν εγινε αυτο που φοβομουνα αγαπητε δυτα. Ειχες πει καποια στιγμη οτι θα σταματησεις,γιατι αυτα που γραφεις τα βρισκουμε κι αλλου.Χμ οχι ακριβως, πρωτον γιατι τα σχολια καποιου, ακομα και σε ξαναιδωμενο κειμενο, ανοιγουν νεους οριζοντες, ειδικα οταν προκειται για τα σχολια ενος διορατικου ατομου και δευτερον, με το περι πλαστογραφου, εν ετει 2014! αποδεικνυεται οτι δεν εχεις δικαιωμα να μας στερεις τετοια ενδιαφεροντα θεματα που διαθετεις. Το δεν εχεις δικαιωμα, δεν το βαζω σε εισαγωγικα, γιατι πιστευω ακραδαντα οτι την ‘τροφη’ τη δικαιουνται ολοι &,οσο μπορει ο καθενας μας,την αξιοποιει αναλογα.
Μη κουραστεις & συνεχισε,πιανουν τοπο ολα αυτα(αντε & για να τo ελαφρυνω, κανε και μια μεταφραση του ‘πιανουν τοπο’ σε αλλη γλωσσα)
Δημητρυιος
Ευχαριστώ –θα συνεχίσω, απλά δεν μου περισσεύει τόσος χρόνος όσο παλιότερα!
Θα μ’ άρεσε να πιστέψω ότι η επανάληψη του κορτασαρικού παραθέματος στην παρουσίαση του βιβλίου από την Πολιτεία οφείλεται στη επιρροή του ιστολογίου 🙂
To καινούργιο γιοφύρι,πού είναι (ήταν;)
Το παλιό ήταν στο Μόσταρ, το ξέρουμε. 🙂
Το καινούργιο γιοφύρι; Ποιο καινούργιο γιοφύρι; Δεν ξέρω κανένα καινούργιο γιοφύρι! (Ούτε και καμία Αλέζια, παρεμπιπτόντως)
Δύτη, το λινκ για τον Φελλίνι εδώ αν έχεις κάποιο Π2Π πρόγραμμα π.χ. μTorrent
Α, γκράτσιε τάντι!
prego Δύτη, κι εδώ οι ελληνικοί υπότιτλοι για το ανωτέρω 🙂
Δύτης των νιπτήρων
Δύτης των νιπτήρων
Δύτης των νιπτήρων
Ερώτηση !
Μπορώ αυτό να το βάλω ως θέμα συζήτησης εδώ ή όχι να μην το κάνω ;;;
Δεν ξέρω τον κύριο, αλλά το άρθρο είναι φυσικά διαθέσιμο για όλους οπότε δεν απαγορεύεται καμία χρήση 🙂 Εγώ δεν πρόκειται να παρέμβω, πάντως!
Καλησπέρα Δύτη.
Να ένα αξιόλογο βιβλίο να κάνεις βιβλιοκριτική ! 🙂
Ωχ! έχω καλύτερα πράγματα να κάνω από το να διαβάζω Καργάκο 🙂
Τι έκανες όμως με το άλλο που έλεγες, το άρθρο εκείνου του τύπου;
Αν ποτέ βρεις χρόνο και δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις διαβασέ το . 2-4 ώρες θα σου πάρει. Εξάλλου και βλακείες να γράφει μπορεί να σου κινηθεί η περιέργεια για το που βασίστηκε για να γράψει αυτές τις βλακείες.
Ψάχνω πρώτα να επικοινωνήσω με εκείνον τον άγνωστο τύπο και μετά να το βάλω ! 🙂 🙂 🙂
(Η αλήθεια είναι ότι περιμένω να καταλαγιάσουν λίγο τα πράγματα, γιατί είναι κρίμα ενώ είναι τόσο σημαντικό να το βάλω και να πάει άπατο. Λίγοι θα το προσέξουν, γιατί τώρα συζητάνε για Μελιγαλάδες, Γράμμους, Σοβιετικές Ενώσεις, Μεταξάδες, Αντίσταση, ναζί κ.λπ.)
Σε είδα! Μόνο που αυτός ο κύριος που έγραψε για τον Χαϊρουλλάχ δεν είναι πια στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, εδώ και χρόνια κατοικοεδρεύει πολύ πιο νότια 🙂
κατοικοεδρεύει πολύ πιο νότια
Επειδή προλαβαίνω να το διορθώσω, να βάλω «Πανεπιστήμιο Πελ/σου» ;
Υ.Γ. Κατά τ’άλλα είμαι ψιλο-απογοητευμένος ! 😦 Ένα τόσο σημαντικό και ωραίο θέμα από ειδικό και είχε λιγότερες από 90 προβολές. Βάζω στοίχημα ότι αν έγραφα τίποτα για τον Μεταξά ή τον Βελουχιώτη θα είχε σελίδες σχολίων. Τεσπα, μπορεί να φταίω και εγώ που το έβαλα τώρα. Ίσως αν το έβαζα κοντά στην 25η Μαρτίου τραβούσε περισσότερο την προσοχή.
Μπορείς να τον τσεκάρεις στο Academia.edu 🙂
«Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών» ; Μπλιαχ ! 🙂 Θα αφήσω το «καθηγητής στο Ιόνιο πανεπιστήμιο». Είναι πιο πιασάρικο ! 🙂
Ή μήπως Πανεπιστήμιο Κρήτης ; Ποιοι νότια δεν έχει !!! 🙂
«Πιο» νότια ! 🙂
Καλησπέρα. Μια ομοιότητα που διαπίστωσα. Τόσο ο τελευταίος βασιλιάς των Σασσανιδών Περσών όσο και ο τελευταίος βασιλιάς των Ιουδαίων πέθαναν κοντά σε έναν μυλωνά.
Κατά την τρίτη και τελευταία άλωση της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους (586 Π.Χ.), ο Ναβουχοδονόσορ συνέλαβε των βασιλιά των Ιουδαίων Σεδεκία. Αφού έσφαξε μπροστά στα μάτια του τα παιδιά του, έπειτα τον τύφλωσε και τέλος τον έστειλε αιχμάλωτο στην Βαβυλώνα , όπου έμεινε ως το τέλος της ζωής του στο σπίτι ενός μυλωνά.
καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς Σεδεκίου ἐξετύφλωσε καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν πέδαις, καὶ ἤγαγεν αὐτὸν βασιλεὺς Βαβυλῶνος εἰς Βαβυλῶνα καὶ ἔδωκεν αὐτὸν εἰς οἰκίαν μύλωνος ἕως ἡμέρας ἧς ἀπέθανε.(= Ιερ. 52,11 Εβγαλε τα μάτια του Σεδεκίου και τον ετυφλωσε, τον έδεσε με χειροπέδας και τον ωδήγησεν ο βασιλεύς της Βαβυλώνος εις την Βαβυλώνα αιχμάλωτον. Τον παρέδωκεν εις την οικίαν ενός μυλωνά, όπου και παρέμεινε μέχρι του θανάτου του.)
Ο τελευταίος βασιλιάς της Περσίας Ισδιγέρδης, αφού έχασε το βασίλειό του από τους Άραβες, κατέφυγε στο εσωτερικό του Ιράν, στο Μέρβ, όπου και θανατώθηκε (652μ.Χ.) από έναν μυλωνά που εποφθαλμιούσε τα λεφτά του. Ο γιός του κατέφυγε στους Κινέζους.
Τι τρέχει με αυτούς τους μυλωνάδες τελικά ; Είναι τόσο επικίνδυνοι ; 🙂
Όι μωρέ, τι σχέση να έχει; Ο ένας τον σκότωσε, ο άλλος τον είχε δούλο σε σκληρή δουλειά. Πόσες παραδόσεις δεν έχουμε και μεις για τους καλλικάντζαρους στο μύλο!