Επειδή προβλέπω ότι θα ξαναφουντώσει μια συζήτηση (οι ευκαιρίες δεν λείπουν…) στην οποία δεν έχω τίποτα να προσθέσω σε όσα έχω ήδη πει, να τα ξαναπώ, έτσι για να είναι μαζεμένα, προσθέτοντας καναδυό σημειωσούλες:
Δεν αρνούμαι ούτε την έκταση ούτε τη σημασία του αντισημιτισμού. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι μεγαλύτερη σημασία έχει ως φαινόμενο, του τύπου «ακτιβιστικός ρατσισμός+αποδιοπομπαίος τράγος», και ως τέτοιο έχει αλλάξει πρωτεύον περιεχόμενο σήμερα. Ο σημερινός Εβραίος είναι κατά κύριο λόγο ο μουσουλμάνος και ο τσιγγάνος, με την έννοια ότι αυτοί είναι το αντικείμενο των πογκρόμ του παρόντος και του μέλλοντος στην Ευρώπη… Το φαινόμενο που ονόμασα «ακτιβιστικός ρατσισμός+αποδιοπομπαίος τράγος» παίρνει διάφορα αντικείμενα. Ιστορικά στην Ευρώπη, το κυρίαρχο ήταν ο Εβραίος μέχρι τον πόλεμο, ο μουσουλμάνος σήμερα. Είναι ο ξένος που ύπουλα προσπαθεί να κατακτήσει την ήπειρο και πρέπει να διωχθεί. Ακόμα και η σχετική επιχειρηματολογία το αποδεικνύει: μιλά ο ένας για αντισημιτισμό, κοτσάρει ο άλλος τον σιωνισμό – μιλά ο ένας για ισλαμοφοβία, ο άλλος κάνει ρελάνς με φονταμενταλισμό κ.ο.κ. Ενώ είναι συγκεκριμένα πράγματα: αντισημιτισμός είναι να θεωρείς ότι ο Εβραίος ως τέτοιος φέρει συγκεκριμένες και ύπουλες ιδιότητες, ισλαμοφοβία* το ίδιο με άλλο αντικείμενο. (από εδώ)
Όπως ο αντισημιτισμός ενοχοποίησε την ιδιότητα του Εβραίου, έτσι και η ισλαμοφοβία ενοχοποιεί την ιδιότητα του μουσουλμάνου. Δεν μετράει ποιος αλλά τι είσαι, πόσο πιο απλά να το πει κανείς.** Θα έλεγα και κάτι άλλο: ότι βάση όλου αυτού του φαινομένου είναι ο ευρωπαϊσμός, το περίφημο ευρωπαϊκό Sonderweg*** που έχει σχετικά πολύ λερωμένη τη φωλιά του. (από εδώ)
* Αναγνωρίζει κανείς, ελπίζω, το κάπως άβολο του όρου, αλλά τι να κάνουμε; Αντιισλαμισμός και διάφορα άλλα παράγωγα έχουν χάντικαπ χάρη σ’ αυτό το ανοικονόμητο γιώτα. Αντιμουσουλμανισμός είναι μια πολύ ακριβέστερη λέξη, αλλά λίγο σιδηρόδρομος.
** Εδώ μια διευκρίνιση: και πώς κύριε Δύτη υποστηρίζεις τότε ότι θες να ερμηνεύεις τον κόσμο, την πολιτική, με ταξικά κριτήρια; Η απάντηση είναι κάτι σαν: η τάξη στην οποία ανήκει κανείς δεν είναι ιδιότητα, είναι σχέση –ως εκ τούτου, δεν συμπαρασύρει το άτομο. Ένας βιομήχανος μπορεί να είναι ο καλύτερος άνθρωπος, όλος καλοσύνη, χιούμορ, σοφία, αλλά δεν παύει, δεν μπορεί να πάψει να καρπώνεται την υπεραξία του εργάτη του (και πάει λέγοντας).
*** Στην πραγματικότητα, το «ευρωπαϊκό ιδεώδες» δεν είναι παρά η παλιά αποικιοκρατία μεταμφιεσμένη (ο πολιτισμικός μανδύας έγινε πολιτικός). Είμαστε οι πολιτισμένοι, οι κράτος δικαίου, οι πολιτικός πολιτισμός και οι ανθρώπινα δικαιώματα –και θα καθαρίσουμε τους κακομούτσουνους. Ένα ξεχειλωμένο Sonderweg δηλαδή, ο Νάφτα με τη φωνή του Σεττεμπρίνι (για να θυμηθούμε τον Τόμας Μαν). (από εδώ)
Αυτά. Ελπίζω να μην το διαβάσει κανείς τόσο κοντόφθαλμα που να μου ζητήσει καταδίκες απ’ όπου κι αν κλπ. Πενθώ κι εγώ για τον Βολίνσκι (και όχι μόνο).
ο δύτης των νιπτήρων 