Εντάξει, έχετε καταλάβει ότι είναι ακόμα μια εμμονή μου. Πάντα φρίκαρα, πέρασα από το στάδιο του φόβου στο στάδιο του μίσους (στο οποίο απολαμβάνεις το κρατς με την παντόφλα), όταν είδα τριάντα μισοπεθαμένες στο γραφείο ξαναγύρισα στο φόβο. Υπήρξε μια περίοδος συμπάθειας όταν διάβασα μια νουβέλα του Στέφανο Μπένι όπου προσπαθούν να σώσουν μια συν… πώς να το πω, συμπολίτισσα; συντρόφισσα; συγκατσαρίδα;.. που κάποιος μπάρμαν εγκλώβισε κάτω από ένα ποτήρι -θυμίζω μια από τις πρώτες σκηνές στο Φράουλες και αίμα, όπου ο πρωταγωνιστής αποκαλεί «Βιετκόνγκ» μια κατσαριδούλα στην ίδια τραγική θέση. Τις συμπονώ επίσης όταν τις βλέπω να κουνάνε πόδια και κεραίες αβοήθητες υπό την επήρεια του αεροζόλ -ο ανθρωπισμός (κατσαριδισμός; εμψυχισμός;) μου όμως δεν φτάνει στο σημείο να τις απαλλάξω με ένα πάτημα, γιατί φοβάμαι τη θρυλούμενη μεταφορά των αυγών μέσω του παπουτσιού. Υπάρχει και ένα ωραίο σύντομο διήγημα του Ντίνο Μπουτζάτι με μια κατσαρίδα που ξεψυχά προσδίνοντας ανησυχία και ταραχή σε όλη την πόλη, τέλος πάντων.
Στο σπίτι έχω καιρό να δω, ευτυχώς. Χτες όμως, το βράδυ, βγαίνοντας στο ας πούμε κεφαλόσκαλο, έβαλα λίγο γάλα στη μικρομάνα γάτα της γειτονιάς και ξαφνικά εντόπισα μια κατσαρίδα. Το κεφαλόσκαλο, για να καταλάβετε, συνορεύει με ένα ερειπωμένο οθωμανικό κονάκι, με ιδιωτικό χαμάμ, εγκαταλειμμένο κήπο και όλα τα σχετικά. Η κατσαρίδα λοιπόν έτρεχε κατά μήκος της καμινάδας του χαμάμ. Παρότρυνα τη γατούλα να την κυνηγήσει, εκείνη όμως είχε το μυαλό της στο γάλα.
Το παράξενο είναι ότι με τη χτεσινή κατσαρίδα δεν φρίκαρα. Ξέρω γιατί: δεν ήταν στο σπίτι, δεν ήταν καν στο δρόμο -ήταν στο ερείπιο, ήτοι κατά κάποιο τρόπο στη φύση, ας πούμε λοιπόν ένα σκαθάρι σαν όλα τ’ άλλα. Θυμήθηκα εκείνο το απόσπασμα από τη Γη των ανθρώπων του Σαιντ-Εξυπερύ, με την οικογένεια στη Νότια Αμερική που ζούσε σε ένα σπίτι στο δάσος γεμάτο με έντομα, φίδια και άλλα ζούδια, μέλη της οικογένειας τρόπον τινά. Και να πω ότι θέλω τα ζούδια μόνο εκτός σπιτιού; Το σπίτι μου είναι γεμάτο αράχνες -παλιά πρόληψη, επειδή νομίζω στη Λωξάντρα είχα διαβάσει πως αράχνη στο σπίτι σημαίνει ότι υπάρχει ζέστη το χειμώνα. Οι κατσαρίδες, εντάξει, ξέρουμε, είναι ανθυγιεινές, ανεβαίνουν και πάνω σου, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Έξω όμως είναι ένα ζωάκι σαν τα άλλα. Ψέματα· στο δρόμο (κι έχει πολλές εδώ) φρικάρω πάντα. Σκέφτηκα ότι με φρικάρει το μέγεθος (ο Μπάροουζ, μέγας γατόφιλος, κάπου γράφει ότι κανείς δεν μπορεί να έχει μια σαρανταποδαρούσα κατοικίδιο), αλλά δεν με φρικάρουν οι ακρίδες, ας πούμε. Ίσως φταίει και η ταχύτητα.
Τέλος πάντων, η φύση φύση, και το ανθρωπογενές περιβάλλον ανθρωπογενές περιβάλλον (το ερείπιο θεωρείται φύση). Θέλω να πω, σιχαίνομαι τις κατσαρίδες, αλλά κι αυτές ζωάκια είναι -όπως έλεγε ο αδερφός μου, έχουν μεγαλύτερο παρελθόν και σίγουρα μεγαλύτερο μέλλον από μένα.
Μια και είπα για το χαμάμ όμως, θυμήθηκα τώρα ότι στα τούρκικα η κατσαρίδα είναι hamam böceği, το ζουζούνι του χαμάμ. Κάπως πιο ανθρώπινο είναι το karafatma: η μαύρη Φατμέ. Ε, ναι: ας τις σκεφτούμε για λίγο σαν ανθρωπάκια, τις καημένες σιχαμένες. Μερικές φορές τις φαντάζομαι στις υπόγειες πολιτείες τους, όχι τόσο βασίλεια, όσο κάτι σαν την «Αυλή των θαυμάτων» στις αναγεννησιακές παραδόσεις των ζητιάνων ή σαν τις πειρατικές δημοκρατίες της Μπαρμπαριάς, να ξεκινούν για επιδρομές, να αποδεκατίζονται, να αντέχουν, να περιμένουν.
Χμμμ… Η τελευταία παράγραφος μοιάζει με παραλήρημα και δεν θα τη σχολιάσω (το γραψες και αργάμιση το ποστ, το διαβάζω κι εγώ αργάμιση και τρία τέταρτα). Αλλά αυτό με τα αυγά, αν κρίνω από τη μεγάλη εμπειρία που έχουν τα παπούτσια μου στο συγκεκριμένο άθλημα, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι όσες φορές είχα φωλιά κανθαρίδων ήταν σε μέρος που τα παπούτσια μου δεν είχαν περάσει.
Μόλις άκουσα την είδηση ότι ψηφίστηκε το απασφαλιστικό… Με τις υγείες μας…
Σκέφτηκες μήπως ότι ο Κάφκα είχε γράψει για σένα τη Μεταμόρφωση;
Aqua, αργάμισυ γράφτηκε μόνο η τελευταία παράγραφος, που είναι και κείνη που μ’ αρέσει. Λες να τις πατάω δηλαδή ακόμα και όταν είναι ανάσκελα;
Αλφρέδε, φτού! μα πώς μου ξέφυγε; Μ’ αρέσει που νόμιζα ότι έκανα μια πλήρη επισκόπηση της κατσαρίδας στην παγκόσμια λογοτεχνία…
Η αλήθεια είναι ότι επειδή δεν χρησιμοποιώ κατσαριδοκτόνα, δεν έχω πατήσει ποτέ καμιά ανάποδα. Αναμετράμε τη σβελτάδα μας με θανάσιμα αποτελέσματα. Τι να σου πω; Μπορείς να τις γυρίζεις πρώτα στα ίσα τους (να προλάβει να περάσει και σαν ταινία μπροστά τους η ζωή απ’ το υπόγειο βασίλειο) και μετά να τις πατάς! Χοχοχο!
Στο γραφείο τις βρίσκω ανάσκελα, από δυο-τρεις τις καθημερινές μέχρι και τριάντα μετά από κάτι τριήμερα. Πολύ σαδιστική σε βρίσκω!
Παιδιά,
ο Κάφκα για μένα τόγραψε το έργο !
ανατριχιασα
Παραμένω, ανεπαίσθητα και χωρίς καμιά ένδειξη διαφυγής, στο στάδιο του φόβου. Ίσως να φταίει το Μετρό που όταν φτιαχνότανε ξεσπίτωσε περίπου 30.000 κατσαρίδες οι οποίες μετανάστευσαν στη γειτονιά μου. Τι τα θες, τι να πεις, μακριά από μας.
Εσείς που ρίχνετε μια πιο κοντινή ματιά στο θέμα, εκεί στο βάθος των νιπτήρων, στην είσοδο των αποχετεύσεων, πως τα καταφέρνουν και βγαίνουν και μέσα απο σωλήνες γεμάτες με νερό??? Αν φανταστώ ότι στο μέλλον που θα πλυμμηρίσει ο πλανήτης μας, αυτές θα ζουν και στο νερό και στην στεριά και θα είναι το νέο κυρίαρχο είδος, θα φρικάρω χειρότερα απο εσάς.
Ωραία (τρόπος του λέγειν) η αναγνωστική πορεία μέσω της κατσαρίδας. Στη «Μεταμόρφωση» δεν αναφέρεται πουθενά νομίζω η λέξη «κατσαρίδα»
ναι Γ.Κ.,
πουθενά δεν αναφέρεται
Καλημέρα! Βλέπω είχε σουξέ η ιδέα μου (παρόλο που ένας φίλος μου έστειλε μήνυμα: μα ποστ για τις κατσαρίδες;;;;). Αυτό με την υποβρύχια κολύμβηση το έχω ακούσει κι εγώ και είναι μάλλον βέβαιο, αν και δεν το είδα ποτέ ιδίοις όμμασι.
Στη Μεταμόρφωση, απ’ ό,τι θυμάμαι, υπάρχει μόνο το «τεράστιο μαμούνι».
Δεν είναι τυχαίο που λένε πως είναι ίσως το μόνο είδος που θα επιβίωνε πυρηνικού πολέμου: είναι προφανώς urban legend, κυρίως επειδή δεν μπορεί να αποδειχθεί, πλην όμως πρόκειται για εξαιρετικά ευπροσάρμοστο στις νέες συνθήκες είδος. Εξού και συνηθίζουν τα κατσαριδοκτόνα, αναπτύσσουν άμυνες και μετά θες πιο ισχυρό.
Εξού και ΜΗΝ χρησιμοποιείς κατσαριδοκτόνα, εκτός που είναι άσχημος θάνατος (σαν θάλαμος αερίων), είναι και τρομακτικά βλαβερά για το περιβάλλον.
Εγώ δεν έχω δει ποτέ μου στους χώρους όπου ζω (σπίτια, γραφεία κλπ), μόνο στο μετρό και στην ύπαιθρο.
Πιο πολύ φρικάρω με τα έντομα που τσιμπάνε, όπως οι σφίγγες πχ, πάντως. Στο κάτω κάτω, αν το καλοσκεφτείς, τις κατσαρίδες μάθαμε να τις σιχαινόμαστε και να τις μισούμε: αυτες δεν τσιμπάνε. Οκ, μεταφέρουν μικρόβια, ζουν στις βρωμιές… Και το γουρούνι μες τη βρώμα ζει, αλλά δεν έχουμε πρόβλημα να το φάμε. Σωστά;
Αντιμετωπίζουμε τοςυ φόβους μας, εκλογικεύοντάς τους.
Από την άλλη φρικάρω τρελά με οτιδήποτε πετούμενο ή μη, έχον παραπανω από 4 πόδια ή/και φτερά, αν το αντιμετωπίσω σε εσωτερικό χώρο (σπίτι κυρίως). Δε με ενοχλούν διόλου έξω στη φύση, αλλά στο χώρο μου με εκνευρίζουν. Συνήθως τα δασκαλεύω, λέγοντάς τους «εγώ δεν έρχομαι να χωθώ απρόσκλητη σπίτι σου, εσύ γιατί το κάνεις;». Επειδή προφανώς δεν συνεννοούμαστε, τα βουτάω και τα βγάζω έξω (χμ, για να πω την αλήθεια, συνήθως φωνάζω το αμόρε να το κάνει, γιατί εκείνος είναι ατρόμητος, και πιο εξοικειωμένος με τη φύση: το πρόβλημα είναι πως μετά με κοροϊδεύει. Μάλιστα μια φορά με αποκάλεσε ηθικό αυτουργό δολοφονίας -ήταν μια ατυχής στιγμή…).
Δύτη,
σου έχω νέα μέθοδο εξολόθρευσης κατσαρίδων: κρεματόριο! Και εξηγούμαι: μια φορά, καθώς κυνηγούσα (με δολοφονικές διαθέσεις) μια κατσαρίδα στην κουζίνα, η αθεόφοβη κατάφερε και μπήκε μες στον φούρνο. Ε, άναψα κι εγώ τον φούρνο στους 100 για λίγη ώρα και μετά βρήκα το καρβουνισμένο πτώμα της (εννοείται ότι απολύμανα τον φούρνο). Μ’αυτή την ιστορία κέρδισα τον φοβερό τίτλο «hamamböceği katili»! 🙂
Ομολογώ ότι δεν τις λυπάμαι καθόλου τις κατσαρίδες. Τις αράχνες τις σκοτώνω (ιδίως αν είναι μεγάλες), αλλά όχι φανατικά: δεν με πειράζει να έχω 1-2 μες στο σπίτι. Οι κατσαρίδες να μείνουν στη φύση και μακριά από μένα, παρακαλώ!
k2, πολύ σαδιστική μέθοδος βρε παιδί μου. Πριν από λίγο είδα κατσαρίδες και στο μπλογκ σας, τι σύμπτωση!
Κροτ, δεν είναι ακριβώς αστικός μύθος, αλλά περίπου. Δες τι γράφει η βίκι:
Cockroaches are among the hardiest insects on the planet. Some species are capable of remaining active for a month without food and are able to survive on limited resources like the glue from the back of postage stamps. Some can go without air for 45 minutes. In one experiment, cockroaches were able to recover from being submerged underwater for half an hour. It is popularly suggested that cockroaches will «inherit the earth» if humanity destroys itself in a nuclear war. Cockroaches do indeed have a much higher radiation resistance than vertebrates, with the lethal dose perhaps 6 to 15 times that for humans. However, they are not exceptionally radiation-resistant compared to other insects, such as the fruit fly.
Πρόγευση για τις κατσαρίδες, θυμίζω, είχαμε πάρει και εδώ: https://dytistonniptiron.wordpress.com/2010/05/26/ekklhseis/#comment-3602
fruit fly είναι τα μυγάκια; εκείνα τα μικροσκοπικά σιχαμερά; είναι πιο ανθεκτικά αυτά; μα, τι μαθαίνει κανείς!
Αυτά είναι.
Χαχαχαχαχα, απολαυστικο ποστ!
Tip of the day: η κατσαρίδα πεθαίνει κι απο το οινόπνευμα, παθαίνει ασφυξία! Αν δεν σας βρίσκεται οινοπνευμα χρησιμοποιείστε αλκοολούχο ποτό με υψηλά % π.χ. ουίσκι ! Και το σπίτι θα μυρίζει ωραία και το περιβάλλον θα προστατευτεί και η κατσαρίδα νεκρή! 🙂
για όσους δεν μπορούν τα αίματα,
μπορείτε και μια σταγόνα λάδι,
αλλά και με την λακ των μαλλιών..
Στο εξοχικό των γονιών μου, στην Αίγινα, είναι χωράφι κι έχει πολλές -κάθε τόσο, το γυναικομάνι με φωνάζει πανικόβλητο, παίρνω τη σαγιονάρα και φονεύω το θεριό. Να τη δω μόνη της, δεν θα τη σκοτώσω -αλλά δεν μ’ αρέσει, τη σιχαίνομαι λιγάκι. Θυμάμαι ένα παλιό σπίτι στην Κάρπαθο, κατοικημένο αλλά παλιό, με τις κατσαρίδες σε φάλαγγα κατ’ έντομο πάνω στο τηλέφωνο του μπάνιου, όλο μαύρο.
Χαμάμ… ζουζούν λοιπόν -πολύ μ’ άρεσε.
Tώρα την πάτησες!!!
Δεν θέλω να σε αγχώσω (!) αλλά επειδή ξέρω καλά απο παλιά πόλη ένα σου λέω!
Να είσαι σίγουρος πως όταν κοιμάσαι αυτές μπαίνουν παντού: σε ποτήρια, μπρίκια, καφετιέρες, κόβουν βόλτες στα πιάτα κι ανάμεσα στα μαχαιροπήρουνα, τσιμπολογούν λίγο ψωμί ή παξιμάδι, περνούν απο τα παπούτσια σου (καμιά φορά μπορεί και να ξεχαστούν εκεί μέσα). Βγαίνουν απο το σιφόνι του μπάνιου, του νηπτήρα, μέχρι και απο τη λεκάνη. Κυριολεκτικά περνούν απο το μάτι της βελόνας.
Εσύ αμέριμνος το πρωί, νομίζεις πως πίνεις τον καφέ σου σε καθαρό ποτήρι.
Δεν τα λέω αυτά βέβαια για να σε αγχώσω.
Γεια σου Δυτη
τωρα μολις ανεβασα κι εγω ενα κειμενο για κατσαριδες, και με πληροφορησε ο Νοσφερατος για το δικο σου!
Τι παθατε ολοι με τις κατσαριδες; μου ειπε. Ελα ντε;
Ο ένας με αγχώνει, ο άλλος πάει να με ξεαγχώσει -αλλά βρε παιδιά, το σπίτι δεν διαθέτει κατσαρίδες εντός, θα τις είχα δει γιατί σηκώνομαι και τη νύχτα κάπου-κάπου. Στο γραφείο εμφανίζονται, ξεψυχώντας -δεν μπορώ να το ποτίσω ουΐσκυ, εδώ για ιδία χρήση και τόχω γυρίσει στη ρετσίνα λόγω κρίσης.
Cynical, ε- καλοκαίρι ήρθε, πώς να το κάνουμε. 🙂
Inyenzi: Η κατσαρίδα στα κινιρουάντα (ρουαντέζικα). Περιφρονητική ονομασία που το καθεστώς των χούτου είχε δώσει στους αντάρτες τούτσι, στις δεκαετίες 60-90.
Όσοι υπηρέτησαν σε πλοία του ΠΝ θα γνωρίζουν και τις μικρές, τις καραβίσιες. Ήταν το πρώτο πράμα που έβλεπες όταν ξύπναγες, πέντε πόντους από τη μύτη σου, γραπωμένες στον μπουλμέ.
Κάπου την πέτυχα κι εγώ αυτή τη χρήση της λέξης στη Ρουάντα. Όσο για τις καραβίσιες, ήταν ο μεγαλύτερος φόβος μου περιμένοντας την πρώτη μετάθεση στο ΠΝ. Ευτυχώς μου προέκυψε νησιωτικό βουνό αντί για πλοίο.
Ε, μετά τις κατσαρίδες, καιρός να μιλήσεις και για τους μπάμπουρες.
Μίλησα αλλού για τους μπάμπουρες, ζούδι αγροτικόν και ουχί αστικόν όπως η κατσαρίδα. Αν και στο σπίτι μου, στην καρδιά της παλιάς πόλης, πιο πολλοί είναι οι μπάμπουρες παρά οι κατσαρίδες, ως προείπα. 😉
Στις εκδηλώσεις του B-Fest (κανά μήνα πριν) είδα έναν τύπο με ωραίο μπλουζάκι: μια μεγάλη κατσαρίδα ζωγραφισμένη και λογότυπο «I will survive».
Χμ, το Mimic το έχεις δει; Κάτι σαν το Alien, αλλά με κατσαρίδες. 😉
Δεν τόχω δει, αλλά μου θύμισες το «Γυμνό γεύμα» του Μπάροουζ -δεν μπορώ να θυμηθώ τι ρόλο έπαιζαν οι κατσαρίδες στο βιβλίο, αλλά έπαιξαν μεγάλο στην ταινία του Κρόνενμπεργκ. Θυμάμαι ιδιαίτερα τη σκηνή με τον εθισμένο στο κατσαριδοκτόνο Πήτερ Γουέλερ/Μπάροουζ να σκοτώνει κατσαρίδες με την ανάσα του.
Το μπλουζάκι πάλι, τόχω πετύχει νομίζω κι εγώ κάπου.
Οι Μπαμουρες ειναι πολύ συμπαθητικά ζουδια..
Να ρωτησω κατι.. Οι Πασχαλιστες ειαι ειδος Μπαμπουρα δεν ειναι;
Όχι ρε συ, η πασχαλίτσα είναι αυτή εδώ, ένα τόσο δα ζουζούνι και καθόλου θορυβώδες αντίθετα με τον μπάμπουρα που είναι αγριομέλισσα.
31 σχόλια για μια κατσαρίδα. 31 ΣΧΟΛΙΑ. Και όχι μόνο αυτό ύστερα ήρθαν και οι μέλισσες. Υπάρχουν και τα σκαθάρια. Τώρα πανέμορφα… δεν τα λες, αλλά ας πούμε εντυπωσιακά…
Τι σχέση έχει ο μπάμπουρας με το σκούρτσο; Θα ήθελα επίσης τη γνώμη σας για:
1. Σφήκες
2. Μύγες
3. Χρυσόμυγες
4. Μουργέλες
5. Τζιτζίκια
6. Τριζόνια
7. Πυγολαμπίδες ή κωλοφωτιές
8. Βρομούσες
9. Μυρμήγκια
10. Ακρίδες
11. Κουνούπια
12. Ψείρες, κοριούς και ψύλλους
13. και ψαλίδες
συμπληρώνω
14. ποδόκαβρος
15. ντάβανος
Για το σκούρκο, παραπέμπω στη συζήτηση του λινκ παραπάνω (8 Ιουλίου, 8:35 μμ). Όσο για τα άλλα, τι να πω:
αλλά και
ωστόσο και
Δυστυχως είναι από τα πλάσματα που ζουν και θα ζουν πάντα αναμεσά μας. Είναι τα δεύτερα πιο αηδιαστικά μετά τα ποντίκια. Μου αρέσει να τις σκοτώνω. Υπάρχουν και και αυτές που πετάνε και μια φορά μια από δαύτες προσγειώθηκε στο πόδι μου. Τα κακά τους είναι μικρές μαύρες μπίλιες σαν άμμος. ις ψεκάζω και αηδία και δε με νοιάζει αν είναι βασανιστικός ο θάνατός τους, δεν τις λυπάμαι!Τις αράχνες δεν τις σκοτώνω ποτέ γιατί πιάνουν και τρώνε άλλα μπαμπούρια άρα λειτουργουν ως εκτομοκτόνα φυσικά. Οι κατσαρίδες είναι μπαμπέσες, τις ρίχνεις νερό, το παίζουν πεθαμένες και μετά από λίγο τσουπ ξανάζωντανεύουν και διαφεύγουν ενώ εσύ νομίζεις οτι τις εξολόθρευσες. Οι κατσαρίδες είναι έξυπνες γιατί πάνε και χώνονται στις γωνίες γιατί ξέρουν ότι εκεί δεν μπορείς να τις κοπανήσεις. Είναι μισητές και σιχαμένες. Λιαξ λιαξ και λιαξ!!!!!!!!!!!Δεν έχει σημασία αν το σπίτι σου είναι καθαρό, πάλι θα έχεις κατσαρίδες, δεν σέβονται τίποτα. Ελέγξτε λούκια και συφώνια, ρίχνετε μέσα χλωρίνη ταχτικά και στην τελική μην ντραπείτε να φωνάξετε συνεργεία απολύμανσης, αν δείτε και αποειδείτε
Παρτιζάνα τη χλωρίνη με φειδώ. Ο καλύτερος τρόπος απολύμανσης και ξεβουλώματος των σιφωνιών (να μια φοβερή γενική 🙂 ) είναι μαγειρική σόδα τρεις κουταλιές, ξύδι (τρεις κούπες) και μια κατσαρόλα καυτό νερό από πάνω. Δεν μένει τίποτα όρθιο…
Παρτιζάνα, γεια! Κι εγώ τις σκοτώνω με απόλαυση, απλά κάπου-κάπου, λέω, ωραίο είναι να βλέπουμε τον κόσμο κι απ’ τη δική τους σκοπιά.
Παρατηρώ ότι για κάποιο μεταφυσικό λόγο, ο πιο σίγουρος τρόπος να με αφήσουν ήσυχο είναι να γράψω κάτι στο μπλογκ. Ακόμα κι αυτές, ψοφάνε για δημοσιότητα.
Μια και είπαμε για μύγες, ένα παλιό κι αγαπημένο κομμάτι. Negresses vertes, κυρίες και κύριοι:
Εάν μπορούσα να τις εξαφανίσω από προσώπου γης δεν θα είχα απολύτως καμία τύψη! Πάντως Δύτη ζορίστηκα να τελειώσω την ανάγνωση. Μεγάλη αηδία…
Κάποιος είπε ότι το γουρούνι είναι βρώμικο; Καθόλου βρώμικο δεν είναι. Κυλιέται στις λάσπες για τον ίδιο λόγο που το κάνει και ο ελέφαντας, για να προστατέψει με την ξεραμένη κρούστα το δέρμα του από τον ήλιο. Ποιος παιδί δεν είχε παίξει με τις λάσπες;
Μεγάλη αηδία μου προκαλούν οι κατσαρίδες εννοούσα…
Έχω γράψει για τον Σαββόπουλο, για την κρίση, για ό,τι θέμα ανεβάζει το θερμόμετρο, αλλά νομίζω αυτό είναι το ποστ που είχε την πιο άμεση επίδραση στους αναγνώστες… 😉
το θυμάμαι το ποστ για το Νιόνιο και σε είδα και αλλού σχετικά σήμερα, τελικά έχουμε το ίδιο κόλλημα, άμα δούμε Σαββόπουλο τρέχουμε σαν… τις μύγες στο μέλι! 🙂
Παρόλο που βαριέμαι, δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό (επίκαιρες κατσαρίδες):
Έτσι είναι αγαπητέ Δύτη, οι Έλληνες συσπειρωνόμαστε απέναντι στον κοινό εχθρό χαχαχα 😆
Χάππι, λολ, έγραψες!
Νάμπερ ουάν θα γίνει το κατσαριδοποστ χα χα!
immortalité, εγώ ειπα για το γουρούνι: δεν έχει σημασία ο λόγος για τον οποίο το κάνει, πάντως βρόμικο είναι -η μυρωδιά του πάντως είναι αφόρητη, και το λεώ εγώ που τα συμπαθώ όλα τα ζωα (και τα γουρούνια!).
Να προσθέσω και μία ακόμη λογοτεχνική αναφορά στις κατσαρίδες που θυμήθηκα: στους «Νικητές» της Ζωρζ Σαρρή η ηρωίδα, στο νοσοκομείο, μετά τα Δεκεμβριανα (αν θυμαμαι καλά), βάζει μια μαύρη και μια ξανθιά κατσαρίδα να κάνουν αγώνα δρόμου πάνω στο γύψο του χεριού (ή ποδιού) της. Μετά δεν θυμάμαι τι έγινε, ήμουν πολύ μικρός.
ena tha pw mono: MPLIAX
Συνεχίζεται το γκραν σουξέ της κατσαρίδας. Περιμένουμε μόνο τον αγαπητό Αεροζόλ!
Φίλτατε Δύτη, αυτό που πραγματικά θαυμάζω σε σένα είναι ότι παίρνεις ένα θέμα που εκ πρώτης όψεως φαίνεται κοινότοπο και το παρουσιάζεις με τέτοιο τρόπο που προκαλείς σε κάθε αναγνώστη σου εντελώς διαφορετικές αντιδράσεις. Έτσι έχεις στο ίδιο ποστ ζητήματα της καθημερινότητας, λογοτεχνία, κινηματογράφο, Ιστορία, γεωγραφία, εντομολογία, πολιτική και κοινωνιολογία. Να υποθέσω ότι μπορεί να οφείλεται (υποσυνείδητα) και στις κορτασαριανές σου επιρροές; Σε κάθε περίπτωση, εύγε!
Χθες με μια από τις μπροστινές ρόδες του αυτοκινήτου πάτησα μια γάτα!
Ήταν ήδη χαλκομανία στην άσφαλτο αλλά έγινε αντιληπτό το πέρασμα της ρόδας πάνω από τη χαλκομανία!
Διαβάζοντας αυτά που γράφεις σκέφτηκα πώς θα με έβλεπες κι εσύ κι όλοι αν με το αυτοκίνητο, σε κάθε ευκαιρία, άφηνα και μια χαλκομανία γάτας στην άσφαλτο!
Εσκεμμένα! Όπως εσύ με τις μικρές Τερέζες!
Από την άλλη θυμήθηκα αυτό που λέω πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις!
Πότε θα βγάλουν διαφημίσεις για τις καλύτερες φόλες, για τα αδέσποτα! Συλιά-γατιά!
Γιατί οι διαφημίσεις κατσαριδοκτόνων δε σοκάρουν κανέναν ενώ αν υπήρχαν αντίστοιχες για φόλες θα γινόταν επανάσταση από κάτι ζωόφιλους…..
Τελικά, ποια η διαφορά μιας γάτας από μια κατσαρίδα;
Και σταματώ όπως συνηθίζω! Με μια πρόταση!
Να μαζευτούμε να κάνουμε ένα σύλλογο! ‘ Η μικρή Τερέζα’. Και να απαιτήσουμε να σταματήσουν οι πωλήσεις κατσαριδοκτόνων όπως και την αυστηρή τιμωρία αυτών που εσκεμμένα θα κάνουν χαλκομανία τις μικρές και άκακες κατσαριδούλες!
Ρογήρε, σ’ ευχαριστώ!
Ζωόφιλε, (αν και έχω την εντύπωση ότι κάτι δεν κατάλαβες καλά απ’ όσα γράφω), ορίστε τι έχω να πω. Σε κάθε περίπτωση (για να δικαιώσω και το Ρογήρο παραπάνω!) το θέμα είναι, which side are you on:
Εναλλακτικά, μπορούμε να ασπαστούμε την πίστη των Τζάινα (http://fr.wikipedia.org/wiki/Jainisme), οπότε όχι μόνο δεν θα χρησιμοποιούμε εντομοκτόνα, αλλά θα καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να μη διακόψουμε τον κύκλο μετάνοιας και λύτρωσης μιας ψυχής που προσωρινά μετενσαρκώθηκε σε έντομο.
Υπάρχει ένα ξεκαρδιστικό σχετικό κομμάτι στα «Αλλαγμένα κεφάλια» του Τόμας Μαν, με τον βραχμάνο που σκουπίζει το έδαφος -αλλά εδώ, για μια σπάνια φορά, η μνήμη μου δεν με βοηθάει, και το βιβλίο το έχω στην Αθήνα.
Δυστυχώς και γω τα έχω αφήσει στην Αθήνα. Υπάρχουν, όμως, εκτενείς αναφορές στους Τζάινα και στη Δημιουργία (http://en.wikipedia.org/wiki/Creation_(novel) του Βιντάλ.
Δύτη, υπάρχει περίπτωση να παρεξήγησα εκείνο το ‘απολαμβάνεις το κρατς με την παντόφλα’;
Το σίγουρο είναι ότι δε κατάλαβα τον σύνδεσμό σου: which side are you on.
Πάντως μπορώ να σου πω πως δεν απέχεις και τόσο από το να αρχίσεις να σκορπάς στο δρόμο κιμά ανακατεμένο με φόλα αν ‘σου τη δώσουν’ και τα αδέσποτα και τα δεις ανθυγιεινά και θα αρχίσεις να τα σιχαίνεσαι όταν τα ακούς να γαβγίζουν και ενίοτε να δαγκώνουν. Ή αν οδηγείς μπορεί να προτιμήσεις το πάτημα με τις ρόδες.
Rogerios, σε βλέπω πρόεδρο στο σύλλογο!
Ζωόφιλε, σίγουρα υπάρχει περίπτωση να παρεξήγησα και γω το σχόλιό σου. Στο βαθμό λοιπόν που μιλάς σοβαρά, λέω ότι τις κατσαρίδες τις σιχαίνομαι όπως όλος σχεδόν ο κόσμος, αισθάνομαι λοιπόν ότι βρίσκομαι σε πόλεμο μαζί τους, κάτι που δεν συμβαίνει π.χ. με τις γάτες ή με τα αδέσποτα. Το γιατί αυτό συμβαίνει ειδικά με τις κατσαρίδες προσπάθησα να το εξηγήσω στο ποστ, δεν ξέρω με πόση επιτυχία (γιατί ούτε κι εγώ είμαι σίγουρος), ίσως είναι αταβιστικό· σίγουρα ο φόβος και η απέχθεια είναι δυσανάλογα, αλλά. Νομίζω ότι είναι σαφές όμως ότι παρόλη την απέχθειά μου προσπαθώ να δω και την πλευρά τους, αυτό ήταν κάπου και το κυρίως θέμα μου.
Αν μη τι άλλο, στη γατούλα που θέλει να μπει σπίτι μπορώ απλά να κλείσω την πόρτα, ή να τη βάλω μέσα και μετά να τη βγάλω. Το σπίτι μου και το σπίτι τους, ας πούμε. Τι να κάνουμε, θαυμάζω τα έντομα, δεν τα θέλω στο σπίτι, πώς να το πω, I can’t help it. Εσύ, για να καταλάβω, απολαμβάνεις τη ζωή με τις κατσαρίδες; Αν ναι, υποκλίνομαι στην αυθεντική ζωοφιλία σου, αλήθεια λέω· δεν ανέφερα τυχαία το απόσπασμα του Σαιντ-Εξυπερύ.
Δύτη, ας το πάρουμε ακόμη πιο σοβαρά το πράμα..
Στην αμερική, πριν χρόνια, σχεδόν όλος ο κόσμος σιχαίνονταν τους μαύρους! Βρίσκεις λάθος το να πυροβολείς ένα μαύρο που πάει να το σκάσει από τις φυτείες;
Βρίσκεις λάθος το να τον χτυπάς με το μαστίγιο ή με την παντόφλα όταν σχεδόν όλος ο κόσμος τον σιχαίνεται;
Αφού δε μου λες σε τι διαφέρει η ‘μικρή τερέζα’ από ένα σκύλο μπορείς να μου πεις, κατά την άποψή σου, σε τι διαφέρει η μαύρηφατμέ από τη Φατμέ τη μαύρη;
Κι αν δεν υπάρχουν για σένα σημαντικές διαφορές θα συμφωνούσες με τον αφανισμό των μαύρων ή των κίτρινων όταν σχεδόν όλοι οι άσπροι τους σιχαίνονταν;
Αν όμως βρίσκεις πολλές διαφορές ικανές να καταστήσουν την Φατμέ τη μαύρη ανώτερη από τη μαύρηφατμέ τότε είμαι όλος μάτια να τις διαβάσω!
Τι να σου πω τώρα, από φιλοσοφική άποψη τουλάχιστον δεν μπορώ να σε αντικρούσω, είναι θέμα κλίμακας (αν και εξακολουθώ να πιστεύω ότι δεν διάβασες πολύ προσεκτικά το ποστ). Δε νομίζω ότι έχω να προσθέσω τίποτα στο τελευταίο μου σχόλιο, ωστόσο πραγματικά θα ήθελα να μάθω πώς ακριβώς συμβιώνεις εσύ με τις κατσαρίδες…
Και συνεχίζω τις κατσαριδικές-λογοτεχνικές μου αναμνήσεις: Στο (σουπερφαντουστρουμφικό) βιβλίο του Κυρ.Ντελόπουλου «Ο Ακης και οι άλλοι», ο πιτσιρικάς ήρως του βιβλίου παγαίνει σε μιαν λέσχη με τον πατέρα του, και από το ραδιόφωνο ακούγεται το σουξέ της εποχής Λα Κουκαράτσα. Επίσης σε μια φάση μπαινουν κάτι ασφαλίτες μέσα στη Λέσχη, αλλά δεν είχαν κάτι για να τους ψεκάσουν, οπότε κάτσανε σε ενα τραπέζι στη γωνιά, φάγανε, ήπιανε, κρατήσανε σημειώσεις και φυγανε χωρίς να πλερώσουνε.
«La Cucaracha» in the style of Prokoviev:
(έχει κι άλλα ωραία)
Και, στην εκδοχή του της μεξικανικής επανάστασης, το γνωστό τραγούδι δίνει το μυστικό της αντοχής των συμπαθών ζωυφίων:
La cucaracha, la cucaracha
non se puede caminar
por que lo tiene, por que lo falta
marijuana por fumar
Ξέχασα να σημειώσω, ΠάνωΚ, ότι εξακολουθούμε να συμπίπτουμε στα διαβάσματα…
Δεν είναι περίεργο;
Αν δε μπορείς να με αντικρούσεις φιλοσοφικά πώς τότε, υποθέτω, έχεις καταδικάσει τους φασίστες που κάνανε σαπούνια τους άλλους; Κι αυτοί ήταν, φαντάζομαι, της άποψης, μικρό ζούδ’ μικρό κρατς μικρή απόλαυση! Μεγάλο ζουδ’ μεγάλο κρατς μεγάλη απόλαυση! Άρα αν είναι θέμα κλίμακας και μόνο, οι ναζί δε κάνανε και κανένα έγκλημα χειρότερο από αυτό που κάνει το σύνολο των ανθρώπων όταν εξολοθρεύει με αέρια τις κατσαριδούλες!
Με λίγα λόγια ποιο είναι το όριο πέρα από το οποίο εσύ θα χαρακτηρίσεις κάποιον ως φασίστα, δολοφόνο, κακούργο;
Αν είναι φασίστες οι ναζί γιατί δεν είναι κι όλοι αυτοί με τα κατσαριδοκτόνα;
Η σχέση μου με τις κατσαριδούλες; Όταν ξέρεις να κλείνεις το σπίτι σου δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις επαφές, καθημερινά, με ζούδια! Αν παρελπίδα δω κανα ζούδ’ υπάρχουν τόσοι τρόποι να το διώξεις! Με ένα ποτήρι αν θέλεις να το παρατηρήσεις και λίγο! Αν δεν είναι ζωηρό και γρήγορο μπορείς να το πάρεις με το χεράκι σου και να το βγάλεις έξω. Στη βεράντα μου, στα πλακάκια, το καταμεσήμερο πέφτουν ανάσκελα οι χρυσόμυγες. Αν δε τις δω εγκαίρως κάθονται εκεί και ξεροψήνονται μέχρι να βράσουν γιατί δε μπορούν να γυρίσουν. Αν τις δω γαντζώνονται στο δάχτυλό μου. Λίγο νεράκι και έτοιμες για πτήση. Με τις κατσαριδούλες δε γίνεται αυτό γιατί είναι νευρικές και γρήγορες.
Κι εγώ πραγματικά θα ήθελα να μάθω ποιες διαφορές βρίσκεις ανάμεσα σε μένα και σε μια κατσαρίδα! Και τι θα σε εμπόδιζε να ψεκάσεις κι εμένα με αέριο όπως την μαύρηφατμέ; Ποιες οι αναστολές σου; Η κλιμακα και μόνο; Γι’αυτό και η απίστευτη εξολόθρευση των εμβρύων; Ίσως! Αν είναι έτσι, μια τρίχα σας χωρίζει από τους χειρότερους..
Αν όμως δεν είχες βεράντα αλλά ζούσες σε ένα ισόγειο 80 ετών που είναι γεμάτο τρύπες και οι πόρτες του βγάζουν σε μια αυλή με κήπο όπου υπάρχει και μια τρύπια αποθήκη, δεν ξέρω πώς θα κατάφερνες με τις στρατιές των κατσαρίδων.
Προσωπικά αδυνατώ να συνεχίσω αυτή την κουβέντα. Διευκρινίζω μόνο, Ζωόφιλε, ότι για τον προσεκτικό αναγνώστη του ποστ είναι σαφές ότι η «απόλαυση του κρατς» ήταν ένα στάδιο από το οποίο πέρασα και μάλιστα πολύ καιρό πριν, σε ένα σπίτι στην Ιεράπετρα γεμάτο πετούμενες κατσαρίδες. Υποθέτω έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος από τότε. Εντάξει, μην κάνουμε την τρίχα τριχιά, αλλά ούτε και την τριχιά τρίχα, κατά τα άλλα.
@Ζωόφιλο
Να φανταστώ ότι δεν τρώς ούτε κοτόπουλο, ούτε μοσχάρι, ούτε αρνί και χοιρινό; Φαντάζομαι πως και τα καημένα τα ψάρια δεν τα σκοτώνεις για να τα φας και ούτε ενθαρρύνεις τους αιμοσταγείς δολοφόνους τους ψαράδες αγοράζοντάς τα;
Φαντάζομαι ότι είσαι φυτοφάγος λοιπόν… Το ξέρες ότι τα φυτά ζουν και ενίοτε έρευνες προσπαθούν να αποδειξούν ότι ίσως και να έχουν κάποιου τύπου συναισθηματική νοημοσύνη;
Και τι να φας ρε γαμώτο, δεν μένει τίποτα! Εκτός… από κάτι σιχαμερά, βρωμερά και τρισάθλια έντομα, τις κατσαρίδες! Μπλιάχ!
Αν συγκρίνεις την κατσαρίδα με τον σκύλο τότε, έχουμε πρόβλημα. Εντάξει δε λέω στον παράδεισο υποθέτω ότι η Ευα δεν φοβόταν τις κατσαρίδες ούτε ο Αδαμ αηδίαζε στην θέα τους γιατί πολύ απλά δεν θα είχαν και πολλά πάρε-δώσε, μες την φύση ζούσαν οι πρωτόπλαστοι όχι σε διαμέρισμα της πόλης!
Και βέβαια μα πως το ξέχασα τα ακάρεα, τα συμπαθή αυτά τυφλά παράσιτα, γιατί, γιατί τα σκότωνεις; Κι έχω κι άλλα πιο μεγάλα να σου πω, π.χ. πας κάμπινγκ και λόγω κακών συνθηκών πιάνεις ψείρες στην κεφαλή, διλήμμα μεγά, σκοτώνω τις ψείρες με τα ειδικά σαμπουάν απο το φαρμακείο ή προσπαθώ να τις βγάλω μία μία και ύστερα αφού τους δώσω λίγο νερό να τις ελευθερώσω στην φύση; Έντομα δεν είναι οι ψείρες;
Τα σέβη μου 🙂
Δύτη μου, σταματώ κι εγώ.
HappyHour, άσε τις φαντασίες και πες μου: Τι θεωρείς πιο κακό, το σφάξω έναν Εβραίο ή το να ξεκοιλιάσω μια κατσαρίδα; Και γιατί; Χωρίς συναισθηματισμούς όμως!
#Το θέμα κλίμακας το είπε ο Δύτης και δε θα το πιάσω για απάντηση.#
Υποθέτω ότι για σένα, είτε Εβραίο ή κατσαρίδα σφάξεις, είναι το ίδιο, έτσι;
Κατσαρός, οι υποθέσεις σου έχουν την τύχη των 80χρονων σπιτιών.
Αλλά πρόσεξε να δεις πως ούτε ένας δε θα μου απαντήσει! Δε μπορούν να βρουν ούτε ένα λόγο της προκοπής, γιατί η μια πράξη είναι σοβαρότερη από την άλλη!
Εκτός κι αν επικαλεστούν κάτι ψευτοσυμβάσεις που συνήψαν οι άνθρωποι μεταξύ τους για να μη υπάρξει το χάος στις κοινωνίες τους!
Και αν θες να το κάνουμε δυσκολότερο ας αλλάξουμε το ερώτημα:
Τι θεωρείτε πιο κακό, το να σφάξω έναν άνθρωπο ή ένα βόδι; Για να μη μπαίνει θέμα κλίμακας!
Πολλοί θεωρούν δεδομένο το ότι είναι εγκληματικό να σφάζεις ανθρώπους αλλά τίποτα πέρα από αυτό! Θεωρούν φυσικό οτι δεν πρέπει! Γιατί όμως; Πώς τα έχουν βολεμένα στο μυαλό τους; Αυτό ήθελα να μου εξηγήσουν ο Δύτης (παραιτήθηκε) και ο happy.
Πραγματικά έχω απορία!
Η Χαππι δεν παραιτήθηκε… σου απανταώ: Το να σφάξω άνθρωπο, Εβραίο, Μαύρο, Ασπρο, Κίτρινο, Κόκκινο, ναι το θεωρώ χειρότερο. Πολύ χειρότερο μάλιστα.
Αλλά εσυ δεν απάντησες κρέας τρως; Τι κάνει τον θάνατο του κοτοπούλου πιο ανεκτό απο το πάτημα μιας κατσαρίδας;
Αν ναι το γιατί δεν είπα. Κατ’αρχάς ο άνθρωπος είναι το ίδιο είδος με εμένα. Δεν ξέρω βέβαια κιολας λες να κάνω λάθος, μήπως τελικά κακώς δεν σκοτώνω κι ανθρώπους χαχαχα ! Αλλώστε δεν είπε κανείς να βγούμε έξω στους αγρούς και να σκοτώνουμε κατσαρίδες. Σκοτώνουμε ή διώχθουμε οτιδήποτε μας προκαλεί προβλήματα στο χώρο που ζούμε. Όπως μυρμήγκια, ποντικια, κατσαρίδες. Οσο δεν με ενοχλούν δεν τις ενοχλώ. Μακριά κι αγαπημενοι που λένε…
Άσε χαππι, δε πείθεις!
Είπαμε να μη μπλέξουμε με συναισθηματισμούς!
Ίδιο είδος, ίδιο χρώμα, ίδια χούγια κι άλλα τέτοια δε μετράνε!
Πολλοί λευκοί ενοχλούνται έως θανάτου από την παρουσία μαύρων γύρω τους! Νοιώθουν οτι τους προκαλούν προβλήματα! Δεν θα τους κατακρίνεις αν αρχίζουν να τους εξοντώνουν; ε;
Χαππι, και αρνάκια τρώω και γουρουνάκια… και βατραχάκια αν τύχει και γιατί όχι και καμιά ακρίδα.. και σαύρες αφήνω να περπατούν στον ώμο μου και φιδάκια στην αυλή μου! Και δεν έχω πρβλμ να κόψω το φιδάκι με το φτυάρι στα δύο αν πάθει ταραχή η γιαγιά όταν το δει κάτω από την πέτρα! Έμεινε κάτι, να σου το εξηγήσω κι αυτό;;
#αρχίσουν#
Ωραία με κάλυψες πλήρως. Η συζήτηση γίνεται έτσι για να περνάει η ώρα λοιπόν χωρίς ουσία. Οπότε ο διαχειριστής του μπλογκ ας πάρει τη σκυτάλη. Προς στιγμήν νόμιζα ότι συνομιλούσα με κάποιον κολλήμενο που αγαπαέι τις κατσαρίδες πιο πολύ απο τους μαύρους…
Άσε χάππι.
Με ελαφρά πηδηματάκια κι εσύ….
Γιατί το λες αυτο; Απο τη στιγμή που τρως το ψαράκι φαντάζομαι αντιλανβάνεσαι γιατί πατάμε την κατσαρίδα που τρεχει στο σαλόνι…
Βρε Ζωόφιλε, μέχρι ένα σημείο σε παρακολουθούσα -είναι που μ’ αρέσει και η Ούρσουλα ΛεΓκεν… Αλλά εκεί που άνετα σκοτώνεις το φιδάκι για να μην πάθει ταραχή η γιαγιά, με μπέρδεψες εντελώς πια.
βρε Δύτη μου, το θέμα δεν είμαι εγώ και το πώς συμπεριφέρομαι στα ζωντανά. Το θέμα είσαι εσύ και το γιατί έχεις το αδέσποτο ανώτερο οντολογικά από την κατσαρίδα και φυσικά τον άνθρωπο ανώτερο από το βόδι!
Αντιλαμβάνεσαι την απορία μου; Αυτό θέλω να μου εξηγήσεις!
Βεβαίως αφού δε μπορείς να το κάνεις για το ζεύγος κατσαρίδα-σκύλος, όπως είπες σε προηγούμενο σχόλιο, σίγουρα θα έχεις δυσκολίες και για το ζεύγος άνθρωπος-βόδι.
Ειλικρινά θα ήθελα να μου δώσεις κάποιες εξηγήσεις!
Και μιας και δε μπαίνει θέμα κλίμακας, τουναντίον το βόδι υπερέχει του ανθρώπου στο μέγεθος τότε πώς τα έχεις βολέψει στο μυαλό σου και θεωρείς τις σφαγές ανθρώπων απαράδεκτες ενώ των βοδιών κάτι το συνηθισμένο;
Πρόσεξε όμως. Αν θεωρείς ότι ο άνθρωπος είναι ανώτερος οντολογικά θα πρέπει να το αιτιολογήσεις! Αν δε θεωρείς ότι δεν είναι, τότε μπαίνεις στα δύσκολα. Λοιπόν όπως είπα περιμένω να διαβάσω τις απόψεις σου!
##ποια είναι η ούρσουλα;
Λοιπόν, αφού σε συγχαρώ γιατί έκανες το υπ’ αριθ. 4000 σχόλιο σε τούτο δω το μπλογκ, θα προσπαθήσω μια και καλή να πω πώς το σκέφτομαι: όχι, δεν θεωρώ ότι ο άνθρωπος είναι ανώτερος οντολογικά. Το μόνο που ξέρω είναι ότι κι εγώ είμαι άνθρωπος, αυτό είναι το μόνο που με κάνει να αντιδρώ έτσι μπροστά στην κατσαρίδα. Γιατί δεν αντιδρώ έτσι μπροστά στην ακρίδα ή στη γάτα, είπα, δεν ξέρω. Η Ούρσουλα είναι μια καταπληκτική συγγραφέας Επιστημονικής Φαντασίας που σε κάνει -μεταξύ άλλων- να ψυλιάζεσαι την επικοινωνία μεταξύ των ειδών, γιαυτό την ανέφερα (http://en.wikipedia.org/wiki/Ursula_K._Le_Guin). Όπως θα σκότωνες το φίδι για να μη φρικάρει η γιαγιά, σκοτώνω κι εγώ (όχι πάντα, αν μπορώ να το αποφύγω) την κατσαρίδα για να μη φρικάρω ο ίδιος. Ελπίζω σε κάποια άλλη ζωή να αναγνωρίσουν οι κατσαρίδες ότι, έστω και λίγο, προσπάθησα να σκεφτώ απ’ τη μεριά τους. Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι άλλο, με κούρασε και λίγο αυτή η συζήτηση…
Πολύ εύκολα κουράζεσαι βρε Δύτη.
Από την αρχή ‘έπιασες’ το που το πάω αλλά ‘σφύριξες’ αδιάφορα με αποτέλεσμα να κουραστείς.
Λοιπόν, αναρωτηθήκατε ποτέ, πώς τα καταφέρνετε να έχετε στο μυαλό σας, τα ζώα όμοια με τους ανθρώπους και ΤΑΧΑ να εξεγείρεστε όταν κάποιοι εξολοθρεύουν ανθρώπους; Δεν είναι θράσος να απαιτείτε ισότητα, ανθρώπινα δικαιώματα κτλ όταν το πιο φυσιολογικό θα ήταν να ισχύει το,
‘ο ισχυρότερος θα εξαφανίσει τον αδύνατο’;
Έτσι δε γίνεται στο ζωικό βασίλειο χιλιάδες χρόνια τώρα πάνω στη γη;
Δεν είναι απίστευτο το να θεωρείς την κατσαρίδα ίση κι όμοια με τον άνθρωπο και τάχα να θεσπίζεις ψευτοσυμβάσεις (ανθρώπινα δικαιώματα) για να μη χαθεί ο έλεγχος;
Κάτι τύποι με απόψεις σα τις δικές σου βγαίνουν και αφού όπως εσύ εξισώσουν τον άνθρωπο με το ζώο δεν έχουν μετά κανένα πρόβλημα να συμπεριφερθούν στους συνανθρώπους τους σα να είναι ζώα! Και πώς να τους πεις ότι έχουν άδικο αφού αυτά τους μάθανε οι δάσκαλοί τους;
Γι’αυτό σας είπα οτι απέχετε από τους χειρότερους φασίστες ίσα με μια τρίχα.
Αν και δε κουράστηκα δε βρίσκω λόγο πια να συνεχίσω την κουβέντα.
Μη σε πετύχω όμως καμιά μέρα έξω, μόνο στο δρόμο ε;! Θα σε ψεκάσω με το αεροζόλι !!
Χαχαχα
Άντε και φρόντισε να αλλάξεις μυαλά… τόσα βιβλία που διαβάζεις με τόσες ανοησίες που γράφουν θα σου χαλάσουν ντιπ για ντιπ το μυαλουδάκι σου. Και φαίνεσαι καλό παιδί.
Εγώ τόπιασα πού το πήγαινες, ίσως· εσύ όμως, αν από το ποστ έβγαλες την εξίσωση της κατσαρίδας με τον άνθρωπο, τότε με δικαιώνεις όταν έλεγα ότι δεν το διάβασες προσεκτικά. Και βλέπω από την κατάληξη της κουβέντας ότι μάλλον εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις τι λέω. Μπορεί να έπεσα στην παγίδα, πάντως, αλλά τουλάχιστον δεν έγραψα τίποτα που να θέλω να πάρω πίσω. Κάτι είναι κι αυτό. Και, μη νομίζεις ότι είμαι τόσο καλό παιδί όσο φαίνομαι, απλά τσαντίζομαι δύσκολα και προσπαθώ να είμαι ευγενικός, ιδίως ως οικοδεσπότης.
Παρατηρώ επίσης το σλόγκαν «ο ισχυρότερος εξαφανίζει τον αδύνατο»: αν ίσχυε όντως, η φύση θα ήταν πολύ διαφορετική απ’ ό,τι ξέρουμε, βλέπεις.
Εντάξει, τώρα το ξεκαθάρισες: το πρόβλημα δεν είναι ότι σκοτώνουμε το φιδάκι αλλά ότι
συμπεριφερόμαστε στους συνανθρώπους μας σα να είναι ζώα!
Τώρα τι σχέση έχει αυτό με το θέμα της ανάρτησης είναι ένα μυστήριο που μπορούμε να το αφήσουμε για αργότερα…
Απολαυστικότατη ανάρτηση εν μέσω καύσωνα…
Σε ευχαριστώ Δύτη, γέλασα με την καρδιά μου 🙂
Α! Αν σε ενδιαφέρει πολύ η θέση της κατσαρίδας στη μεταφυσική λογοτεχνία, να ψάξεις για τα διηγήματα του Ντίνο Μπουτζάτι, θα κάνεις μέρες να κοιμηθείς 🙂
silent, δες λίγο καλύτερα το τέλος της πρώτης παραγράφου! 😉
Εντάξει, το αποδίδω στη ζέστη και τη ρακή 🙂
Ισχύει τουλάχιστον η αντίδραση που υποπτευόμουν;
Να μην μπορώ να κοιμηθώ όχι, αλλά ότι το σκέφτομαι όποτε τις βλέπω να κουνάνε τις κεραίες τους ανάσκελα, το σκέφτομαι…
Και να που στο δεύτερο καφέ της ημέρας έπεσα πάνω στο Ζωόφιλο… Τελικά ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει… 🙂
Ιμόρ, κρύβε λόγια γιατί θα σε κυνηγάει και σένα με το αεροζόλ μετά.
Και να φανταστείς ότι έκρυψα…
xaxaxa
Ο φίλος Ιμορ, μου θύμισε μια ιστορία αληθινή.
Την αφιερώνω στο μικρό δύτη και στο φίλο του τον Ιμορ.
Πριν 20-25 χρόνια ένας νέος έπινε φραπεδάκι με μια φίλη …
1, 2 ώρες ανακάτευε με το καλαμάκι κι έπινε μια τζούρα…ξανά και ξανά…
όταν ήρθε η ώρα να φύγουν πήγε να τραβήξει την τελευταία τζούρα…
‘ε, μα τόσο καφέ έβαλε ο μπάρμαν και ο πάτος γεμάτος καφέ ακόμη;’ σκέφτηκε…
κάνει έτσι και βλέπει στον πάτο μια κατσαρίδα ανάσκελα;, μπρούμυτα; θα σας γελάσω…
μετά από τόσα χρόνια πάντως ο νιος ακόμη ζει και χαίρετε, όσο μπορεί, όλα τα ζωντανά!
Σας εύχομαι, αμφότερους, να σας τύχει κάτι παρόμοιο…. όχι από κακία αλλά να, λένε πως ένα δυνατό σοκ διώχνει όλους τους φόβους. Πως να φοβάσαι μετά την κατσαρίδα, δύτη μου, όταν θα την έχεις πιει στο ποτήρι;
La cucaracha, la cucaracha
non se puede caminar
por que lo tiene, por que lo falta
marijuana por fumarun poc’ café para beber(τα ισπανικά μου είναι λιγότερο κι από υποτυπώδη)
Γιαυτό προτιμούμε βραστούς καφέδες, νοστιμεύει και το κρέας.
Αν έχει αντέξει κανένας από τους τακτικούς αναγνώστες μέχρι εδώ, αυτούς που διαβάζουν τα πολλά βιβλία με τις πολλές ανοησίες: θυμήθηκα τώρα και ένα διηγηματάκι του Κορτάσαρ με κατσαρίδες σε κουφέτα αντί αμυγδάλου.
Επίσης, θυμήθηκα που έτρωγα κάτι καταπληκτικά πεϊνιρλί στην Πόλη, σε μια λοκάντα, και έπεσε μια ξανθιά κατσαριδούλα από το ταβάνι κατευθείαν στο αϊράνι μου.
Βλέπεις Ζωόφιλε, όλοι οι φόβοι σχετικοί είναι. Άσε με λοιπόν να τις σκοτώνω όποτε με ενοχλούν, απ’ τη μια, και να τις φαντάζομαι στις πολιτείες τους, απ’ την άλλη, και πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να τόβρεις, λένε.
Η πιθανότητα να βρεθεί κατσαρίδα στο εσπρεσάκι μου είναι μάλλον αγέννητη. Εσένα πάντως που σ’αρέσουν σου εύχομαι να τις συναντάς παντού! Στο καφεδάκι σου, στο γαλατάκι σου, στα ντολμαδάκια σου, στο κρασάκι σου στη μπυρίτσα σου κτλ κτλ…
Εγώ για το καλό σας το εύχομαι!
Αν τόβρες μια φορά δύσκολα το ξαναβρίσκεις!
Σχετικά με τα βιβλία τα γεμάτα ανοησίες ένα θα σου πω: Εύχομαι στο μέλλον να το καταλάβεις…
Κι εκείνο το θέμα της οντολογίας για ξαναδέστο λίγο βρε δύτη! Δλδ είναι για γέλια και για κλάματα το πως τα έχεις στο μυαλό σου!
Ιμορ, Ιμόρ να κοιτάς κάθε κουταλιά όταν κάνεις καφέ! Στη συσκευασία θα σε περιμένει η έκπληξη!
Σα να λέμε,
jacobs-έκπληξη!
Κατσαριδοτρολλάρισμα λέγεται αυτό. Βρε τι πάθαμε.
Δύτη ένα τελευταίο, ορκίζομαι!
Σιγά μην έπινα jacobs! για καφέ νομίζω μιλούσαμε…
(Δύτη ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου 😉 )
Δύτη,
μόνο αυτό βρήκες να μου πεις; Ότι τρολλάρω; Αδικείς τον εαυτό σου!!!
Αλλά θα μου πεις εδώ εξισώνεις οντολογικά τον εαυτό σου με την κατσαρίδα και το βόδι και θα κολλήσεις στα απλούστερα;
Έχω την πραγματική απορία τι από τα δύο θα διαλέξεις, ( αν έχεις μια τρίτη εναλλακτική πρόταση παρακαλώ να την γράψεις)
Αφού έχουμε στο νου πως όλα τα ζώντα είναι ισότιμα οντολογικά:
Α. Δε πρέπει να σκοτώνουμε κανένα ζωντανό (ακόμη και τα φυτά που λέει κι ο χαππι. Ούτε καν αντιβιοτικά δεν πρέπει να παίρνουμε …). Με αποτέλεσμα να μας βλέπει ο Χαππι σα ψυχασθενείς, όπως άφησε να εννοηθεί!
Β. Σκοτώνουμε αδιακρίτως ό,τι ζωντανό μας τη ‘δώσει’.
Δλδ έχει την ίδια βαρύτητα ο θάνατος ενός μαύρου ανθρώπου μ’αυτόν μιας μαύρης αγελάδας. Βεβαίως εδώ θα μας έχει για ψυχασθενείς η φίλη σου η παρτιζάνα που τα ‘παίρνει’ όχι με τους σκοτωμούς αλλά απλώς με την εκμετάλλευση των καπιταλιστών. (άλλο κόλλημα κι αυτό).
[ και φυσικά αφού οι φόνοι ανθρώπων θα έχουν την ίδια βαρύτητα μ’αυτή των βοδιών δε θα μιλάμε συνεχώς και δε παραπονιόμαστε σα κολλημένοι ότι ο Α ή ο Β είναι ανήθικος, άδικος που σκοτώνει και ρημάζει τον κόσμο κτλ]
Δικαιολογίες του τύπου: Είμαστε το ίδιο είδος και δε επιτρέπεται να σκοτωνόμαστε κι άλλα τέτοια απορρίπτονται ως ανεπαρκή! Ως ψευτοσυμβάσεις! Όπως είπα και πριν.
Αν δε μπορείς να πεις κάτι για όλα αυτά, τα τόσο σημαντικά νομίζω, και αναλώνεσαι στο τι γράφει ο ένας κι ο άλλος στα βιβλία τότε κάτι σοβαρό συμβαίνει!
Αν κουράστηκες από την κουβέντα μη μου το ξαναπείς. Απλώς μη δώσεις απάντηση!
Μετά κι από αυτή την προσπάθεια, να δω τι άλλο μπορεί να μας αποκαλύψεις, νομίζω πως δεν έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω!
Κάτι σοβαρό συμβαίνει, όντως: δεν με απασχολεί ιδιαίτερα η οντολογική μου συγγένεια ή όχι με την κατσαρίδα. Δεν είχα σκεφτεί ότι για τέσσερις χιλιάδες χρόνια σφαγές, πολέμους και εκμετάλλευση έφταιγε η οντολογία του ανθρώπινου είδους. Ένα από τα βρωμερά μου βιβλία μάλιστα, κάποιου Μπούκτσιν, έλεγε αν θυμάμαι καλά ότι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο βασίζεται στην ιδέα της κυριαρχίας του ανθρώπου πάνω στη φύση. Δεν μου είχε φανεί πολύ εύλογο, αλλά μπορώ να το κουβεντιάσω σ’ αυτό το επίπεδο.
Και τώρα, μεταξύ μας, εγώ έγραψα μια μαλακιούλα βάσει της καλπάζουσας φαντασίας μου. Αν δεν κάνω λάθος, εξελίχθηκε στο τρίτο μεγαλύτερο νήμα από καταβολής του μπλογκ: προηγείται, για την ώρα, μια κουβέντα για το Δεκέμβρη του ’08, και μία για τον Σαββόπουλο. Μεγάλη η χάρη της κατσαρίδας…
Από τη μία μας λες πως δε θεωρείς τον άνθρωπο οντολογικά ανώτερο κι από την άλλη πως δε σ’απασχολεί ιδιαίτερα η οντολογική σου συγγένεια με τα ζωντανά! Τι επιτέλους έχεις ως δεδομένο!;;;
Αυτός ο Μπούκτσιν αν είπε μόνο αυτό δε ήταν ολοκληρωμένο.
Για να υπάρξει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα πρέπει να υπάρξει και ταυτόχρονη υποβάθμιση του ανθρώπου στο επίπεδο του ζώου!
Αυτό που κάνεις εσύ! Ή μάλλον, για να κάνω τα στραβά μάτια, αυτό που προς στιγμήν έκανες! Από κει και πέρα όλα είναι ανοιχτά όχι μόνο σχετικά με την εκμετάλλευση αλλά μέχρι και την εξόντωση εθνών!
Δλδ μπορεί να υπάρξει κυριαρχία του ανθρώπου στη φύση (με την καλή έννοια) και να ζουν αρμονικά όλοι οι λαοί! Αυτό στα χαρτιά γιατί ως γνωστόν κι όταν οι στέρεες και χωρίς κενά τρέχουσες φιλοσοφικές-οντολογικές αντιλήψεις, ήταν υπέρ της αρμονικής ζωής όλων των ανθρώπων παρόλα αυτά γινόταν και πάλι το χάος!
Φαντάσου τώρα που οι φιλοσοφικές-οντολογικές αντιλήψεις έχουν στείλει τον άνθρωπο στον πάτο να βρει τα άλλα ζωντανά, που από καταβολής κόσμου θεωρούνταν υποδεέστερα. Απορώ πώς ακόμη κρατιούνται και δεν αλληλοτρώγονται! Και γι’αυτό έχω μια εξήγηση αλλά αυτά μια άλλη φορά σε άλλο θέμα μην τυχόν ξεπεράσουμε το Δεκέμβρη μας, στον αριθμό των σχολίων και μας πουν …φευγάτους!
Φρόντισε να σταθείς σε στέρεο έδαφος!
Καληνύχτα
Ε, δεν έχω στέρεο έδαφος, δεν συμφωνώ ότι η οντολογική ανωτερότητα ή μη του ανθρώπου επηρεάζει τη συμπεριφορά του στο εσωτερικό του ανθρώπινου είδους, αν γνωριστούμε με εξωγήινους ίσως. Τέλος πάντων, αφιερώνω ένα ωραίο σκίτσο που ταιριάζει και με τους δυο μας και καληνυχτίζω:
http://xkcd.com/386/
ΕΛΕΟΣΣΣ! ΖΩΟΦΙΛΕ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΕΗΝΟΣ!!!ΣΚΟΤΩΝΩ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ ΒΡΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΕΝΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΒΡΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΧΑΜΕΡΕΣ!!!ΣΥΓΑ ΜΗΝ ΤΗΣ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΣΟΥΛΑΤΣΑΡΟΥΝ ΕΝΩ ΕΧΩ ΜΩΡΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!!!ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΩ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΘΑ ΡΙΞΩ ΤΟΣΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ!!ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΠΑΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ!!!ΤΡΩΣ ΓΟΥΡΟΥΝΑΚΙ ΚΑΙ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙ ΚΑΙ ΒΟΔΙ ΑΛΛΑ ΥΠΟΣΤΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ???τι να πω!!ο ανθρωπος με την κατσαριδα εχουν μεγαλη,τεραστια διαφορα!!!εχεις δει κατσαριδα γιατρο,δηκηγορο,γενικα επιστημονα?οχι!!!!!!!!!γιατι απλα οι κατσαριδες ειναι παρασιτα……πολυ βρομερα παρασιτα…το χειροτερο ολων!!!και αναρωτιεμαι..μα πως μπορεις να συγκρινεις ενα σκυλακι η ενα γατακι με με μια κατσαριδα??μπορει η κατσαριδα να σου επιστρεψει αγαπη?ΟΛΑ ΟΣΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΠΑ!!οσο για τα υπολοιπα βοδι-χοιρος-πουλερικα,ειναι η τροφικη αλυσιδα!!!δηλαδη το λιονταρι που σκοτωνει τα ελαφια για να φαει ειναι δολοφονος??μα τι συγκρινουμε πια ελεος!!!ειμαι ζωοφιλος παντα ημουν!!!μεγαλωσα σε χωριο και ποτε δεν εφαγα αρνι η κατσικι και γενικα απεχω απο το κρεας οσο μπορω!!!αλλα τονιζω ειμαι ζωοφιλος οχι εντομοφιλος!!!!!!!!!
Ζωόφιλε όπως βλέπεις συνεχίζουν να σε παρεξηγούν. Πρέπει να κάνεις μια υπεύθυνη δήλωση ότι δεν είσαι κατσαριδόφιλος. Όπως λέει πολύ σωστά και η KALLY οι κατσαρίδες δεν γίνονται δηκηγοροι γιατί είναι παράσιτα και μάλιστα βρομερά (οι κατσαρίδες, όχι οι δηκηγοροι).
ε μα!!!τι πραγματα ειναι αυτα!!!συγνωμη βρε παιδια αλλα δεν μπορω να διαβαζω τετοια πραγματα!!εχετε ιδεα τις αρρωστιες τα μικροβια και τους ιους που κουβαλαν αυτα τα εντομα?προσφατες ερευνες εδειξαν πως οι ξανθιες κατσαριδες περιεχουν στα κοπρανα τους καρκινογονες ουσιες,,καπως ετσι το ελεγαν στο σκαι!!αντε γιατι θα βγουν στο τελος ορισμενοι με πανο στο δρομα που θα γραφουν !τοσα παιδια κατω τον 5 ετων πεθενουν καθε μερα απο αρρωστιες και ασιτια!!σιγα μην σκεφτω την κατσαριδα!!καλυτερα φιλε ζωοφιλε να υπερασπιστεις τα δικαιωματα των ανθρωπων και οχι τον κατσαριδων…αλλωστε οσες και να σκοτωσουμε δεν προκειτε να τελειωσουν ποτε..δυστιχος!!!στρεψου καλυτερα στα ζωα που σφαζοντε για να φας εσυ και ολοι μας και στα φιδια που σκοτωνεις χωρις να σκεφτεις αμα τρομαξεις!!
pros to filo zwofilo: basika einai kapws hlithio (paroti fainomenika eksupno to sxolio sou)-pws sugkrineis alhtheia ena plasma pou zei pragmati mesa sti brwmia, mporei na ginei (k sunhthws einai) foreas mikrobiwn (h isws k astheneiwn) pou molunei klp me ton anthrwpo (k min to pame se epipedo tou an molunei o anthrwpos-giati sigoura yparxoun anthrwpoi pou molunoun alla oxi oloi enw sigoura uparxoun katsarides pou molunoun enw kamia pou DEN molunei) ? dhladh einai to idio o anhtrwpos k to idio i katsarida ?? einai safes oti dikaiwma sti zwi exoun ola ta embia oda k kaneis nomizw (h toulaxiston oi perissoteroi) den to arnoudai auto. Epishs xwris parekshghsh-k ti akribws prospatheis na apodeikseis ? oti ti ? oti katsarides k anthrwpoi to idio e ? plhrhs eksiswsi ? prospatheis me kapoia logika epixeirhmata na apodeikseis ti ? safws k ta 2 opws eipame embia oda-safws k ta 2 me dikaiwma sti zwi alla einai na anarwtiesai auto den exei sxesi me to ti prokaloun ? k an einai etsi, tote akoma k oi sfages twn zwon gia na trafoume einai egklhma-eimaste oloi foniades-alla oxi mono emeis alla k ola ta zwa sto zwiko basileio-dioti profanws polu apla k auta skotwnoun gia na trafoun-ara tote ti ? eimaste oli i plasi diestrammeni k foniades h esu kapou ligo to xaneis h kaneis oti den katalabaineis (giati an odws den katalabaineis ti diafores uparxoun tote-den to lew me kakia h dolo alla apallassesai logw periorismenis adilhpshs-pros to dhmiourgo tou post-pragmatika polu poihtikh proseggisi-wraio post ! )
Οντολογία λοιπόν.
έχουμε το σύνολο των έμβιων όντων, από αυτό εξάγουμε το υποσύνολο των κατσαριδών με την μορφή Α γνήσιο υποσύνολο του Β, δηλαδή κάθε στοιχείο του Α ανήκει στο Β.
Έχουμε και το υποσύνολο των ανθρώπων, (μπορείς να κάνεις το ανάλογο σε επίπεδα καθώς έχουν αναφερθεί οι κατηγορίες έντομα, θηλαστικά, βοοειδή) το οποίο αποτελεί επίσης ένα γνήσιο υποσύνολο του Β, δηλαδή κάθε χ του Α ανήκει στο Β. Σύμφωνα με την θεωρία της έκτασης (cantor) συνδέεται η ισότητα των συνόλων με το ανήκειν στα σύνολα. Οπότε αν κάποιος εξίσωνε ως υποσύνολα των έμβιων τα δύο υποσύνολα που προέκυψαν, θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι οι κατσαρίδες ανήκουν στο υποσύνολο των ανθρώπων και το αντίστροφο. Δηλαδή δεν θα λάμβανε υπόψιν ότι είναι υποσύνολα, δηλαδή σύνολα. Ομως δυστυχώς όπως θα έλεγε ο Muzil υπάρχει το ζήτητμα των ιδιοτήτων. Οπότε Ρ (Α) το σύνολο των υποσυνόλων του Α. Και προχωράμε να ορίσουμε το υποσύνολο των ανθρώπων μέσα από ιδιότητες και των κατσαρίδων επίσης. Οπότε Ρ(χ)=ιδιότητα του χ είναι το Ρ. Όσον αφορά τις κατσαρίδες θα λέγαμε ότι είναι έντομα, νομίζω κολεόπτερα κ.τ.λ και θα ορίζαμε το σύνολο των ιδιοτήττων που απαρτίζουν το υποσύνολό τους. Αν κάναμε το ίδιο και με τους ανθρώπους πέρα από το ότι θα καταλήγαμε στο ότι αποτελούν ξεχωριστό υποσύνολο από τις κατσαρίδες και πέρα από το ότι τα δύο υποσύνολα ανήκουν αμφότερα στο σύνολο των έμβιων όντων, υποσύνολο των όντων (και μέχρι εδώ μας πάει η οντολογία, δηλαδή τα μαθηματικά) κατά την απαρίθμηση των ιδιοτήτων που δημιουργούν το υποσύνολο για να διαχωριστεί ας πούμε από το σύνολο των θηλαστικών θα έπρεπε να βάλουμε ως ιδιότητα την συνείδηση. Και εδώ πάπαλα η οντολογία. Πάμε κατευθείαν στην φαινομενολογία. Και αν πάμε στην φαινομενολογία τίποτα δεν είναι αυτό κάθε αυτό. Πόσο μάλλον η ζωή. Η πλέον αξιοδοτημένη συνειδησιακά κατηγορία της εμπειρίας. Και θα χρειαστεί κατ’ αυτόν τον τρόπο να διερωτηθούμε αυτό που διερωτήθηκε ο δύτης των νιπτήρων, γιατί κάποιοι και μάλιστα πολλοί στον δυτικό κόσμο μισούν τις κατσαρίδες. Σε αυτό μάλλον η απάντηση δεν είναι ούτε ότι είναι άνθρωποι,καθώς το μίσος έναντι των κατσαριδών δεν αποτελεί μια από τις ιδιότητες που οντολογικά καθορίζουν το υποσύνολο του ανθρώπου, ούτε βέβαια το ότι είναι φασίστας καθώς δεν αποτελεί μια στάση την οποία φαινομενολογικά έβαλε στο πεδίο της εμπειρίας ο φασισμός. Και το ερώτημα επανέρχεται γιατί; Εδώ θα έπρεπε να πούμε ότι ο ίδιος ο άνθρωπος ως τέτοιος γίνεται αντιληπτός μέσα από διαφορετικές διεργασίες σε διαφορετικά πολιτισμικά και ιστορικά πλαίσια. Οπότε εδώ μόλις κάποιοι είπαν ότι άνθρωπος είναι απλά ζωντανός, κάποιοι άλλοι ότι η καθαριότητα είναι αυτή που αποτελεί μέτρο εγγύτητας στο ανθρώπινο και τα λοιπά. Σίγουρα πάντως η κατσαρίδα και ο φόβος της κατσαρίδας στην σύγχρονο νεωτερικό δυτικό πολιτισμό αποτελεί ένα εξωτερικό συγκροτητικό όριο του ανθρώπινου. Γιατί; πολύ καλή η ερώτηση εξ’ αρχής. Όταν κάποια συναστρία φέρει μπροστά σε κάποιον από εμάς το κουράγιο να ερευνήσει αυτό το ερώτημα μάλλον θα βρει πολλή δουλειά.
Ενδιαφέρουσα τοποθέτηση! όσο μου επιτρέπει το κλεψιμέικο γουΐφι που με πετάει συνέχεια έξω, αυτή τη βδομάδα, λέω ότι με βρίσκει σύμφωνο.
(αλλά κατά τα άλλα, σ’ αυτό το ποστ, ισχύει ότι ένας τρελός πετά την πέτρα στο πηγάδι, και δέκα γνωστικοί προσπαθούν να την βγάλουν… 🙂 )
Δύο χρόνια μετά βρέθηκα να διαβάζω αυτό το post ψάχνοντας λύση για τις κατσαρίδες!!Ανακάλυψα το εξής μετά απο τόσο διάβασμα και τόση ανάλυση που είδα να γίνεται…τις κατσαρίδες δεν τις βλέπω με άλλο μάτι πια! Με το ίδιο τις βλέπω και τις προτιμώ ανάποδα! αλλά τον ζωόφιλο…εεεεε τον σιχάθηκα! Σας ευχαριστώ! 🙂
Περασαν αλλα δυο χρονια, ηρθε το καλοκαιρι στο Σιδνει.. πιανει φθινοπωρο στην Ελλαδα. Οι κατσαριδες δεν ψοφησαν… με ακολουθουν , και εδω, ειναι πιο μεγαλες και πιο αγριες.. Εφυγα απο την Μελβουρνη… γιατι εκει πετουσαν κατα μυριαδες σαν εντομα, απο τα αλλα… τις νυχτες.. Αμ δε.. αυτον τον ηχο του σκοτωμου δεν αντεχα.. το κριτσ που λετε.. Το ποστοκατσαριδο θα μας στοιχειωσει.. αντεχει σαν τις κατσαριδες… κατι ηξερε ο υποφαινομενος. Κατα τα αλλα σας ευχομαι ολοι να ειστε καλα. Γιωργης.
Δύτη με αφορμή το σχόλιο του Giorgino ξαναδιάβασα αυτό το ποστ. Μα αλήθεια στην καθημερινότητά σου περνούν τόσα βιβλία από τη μνήμη σου; Τι καταπληκτικό! Μα πώς το κάνεις;
Giorgino μόλις μας έδωσες μια άλλη εικόνα για τη Μελβούρνη, και τον ήχο της τη νύχτα… Ενδιαφέρον… (για μας που δεν είμαστε εκεί φυσικά)
Δεν το πιστεύω ότι αυτό το ποστ που γράφτηκε σε μια στιγμή τραβάει ακόμα σχόλια… Σημειωτέον, είναι το πιο δημοφιλές του Δύτη (ας είναι καλά ο γκούγκλης και όλοι όσοι ψάχνουν πώς να εξολοθρεύσουν τα ζωύφια τους!)
Το διάβασα από την αρχή .. πέρα ως πέρα.. και ήταν μια άγρια χειμωνιάτικη νύχτα όταν «εσείς» απολαμβάνετε¨ το καλοκαίρι.. ανάποδα από «εμάς» και ένιωσα τόσο οικία… όσο και αν ακούγεται τρελό.. μου θύμισε Ελλάδα.. και άφησα και γω την πινελιά μου.. Πράγματι.. είναι να γελάς και να αναρωτιέσαι..
Βράδυ καλοκαιριού στο Dolls Point.. και η κατσαρίδες να σε ανοίγουν δρόμο να περάσεις… τραγικά υπέροχα ανατριχιαστικό να βρεις ανθρώπους Ελλαδίτες να σε καταλαβαίνουν..
Μετά απολύτου εκτίμησης σε αυτά που μας.. ενώνουν.
Ακόμη και τα τόσο ασυναίνετα.. μικρά.