Πάνω από μια φορά έχω εξηγήσει τι κάνω εδώ, πάντα με λόγια άλλων. Γράφει ο Μπόρχες μιλώντας για τη μετάφραση των Χιλίων και Μιας Νυχτών από τον πολύ Ρίτσαρντ Μπέρτον:
Τα σχόλιά του είναι εγκυκλοπαιδικά και άτακτα, και το ενδιαφέρον τους είναι αντιστρόφως ανάλογο προς την αναγκαιότητά τους… Στα πενήντα του, κάθε άνθρωπος έχει συσσωρεύσει μέσα του τρυφερότητες, ειρωνείες, σαρκασμούς και φαντασιώσεις: ο Μπέρτον τα ξεφορτώθηκε όλ’ αυτά με τις Σημειώσεις του.
Καταλαβαίνετε πού το πάω. Δέκα χρόνια τώρα, σα να μου φαίνεται πως ό,τι ήταν να ξεφορτωθώ το ξεφορτώθηκα. Πάλι, ποιος ξέρει; Τα πενήντα, άλλωστε, ακόμα δεν τα έχω κλείσει.
καλώς καμωμένα, sail on
Επειδή ξέρουμε 😉 , περιμένουμε ως τα πενήντα. Καλή συνέχεια!
Ούτε καν στην πρώτη εφηβεία! Αχ βρε Δύτη, λες κι έχει ποτέ τελειωμό το φόρτωμα… Αναμένουμε, λοιπόν, τα καινούρια σου φορτία.
ΥΓ. Έντεκα χρόνια παλεύω να ξεφορτωθώ κάτι, Δύτη. Λες να κάτσει στα πενήντα μου;
Να τα πενηνταρίσει λοιπόν το ιστολόγιο, να δούμε 🙂
Χρόνια πολλά!
μη μετρατε, παρακαλω, κυριε Δυτη / αλλωστε ο κυριος εγελος μάς ειπε οτι οι αριθμοι ειναι περιφρονητέοι 🙂
Γεια και χαρά mes enfants! Όταν αντέγραφα το απόσπασμα δεν σκεφτόμουν ακριβώς ότι θα διαβαζόταν σαν αποχαιρετισμός στα όπλα. Στην πραγματικότητα, το κόνσεπτ είναι περισσότερο «το όπλο παρά πόδας». Δεν μετράω χρόνια λοιπόν, μετράω πάντως εσάς που μου γράφετε 🙂
(εσύ, Geom, κανόνισε!!)
Όσο μεγαλώνεις ομορφαίνεις όπως κι εγώ
Καλά, σιγά μην έχεις ξεφορτωθεί όλα όσα έχεις για τον σκοπό αυτό. Δεν μας πείθεις. 🙂
Κανένα πιντιεφι από την προσωπική βιβλιοθήκη 🙂 για τους Γιουσούφ Μπέη και Βασφή Εφέντη θα παίξει ρε Δύτη;
Να έχετε υπομονή και πίστη. Για τον Βασφή γράψαμε και πέρισυ. 🙂
κρεῖσσον τό κατά δύναμιν εἰσενεγκεῖν ή το πᾶν ἐλλείπειν 🙂
Τώρα είδα την ανάρτηση, Δύτη μου.
Συνέχισε να ξεφορτώνεις, όχι μέχρι τα πενήντα σου αλλά τα πενήντα του ιστολογίου τουλάχιστον.