Όσλο, 1966. Thelonious Monk στο πιάνο, Charlie Rouse τενόρο σαξόφωνο, Larry Gales μπάσο και Ben Riley ντραμς.
Προσέξτε το απίστευτο στυλ του Θελόνιους στο πιάνο. Και, επίσης, τις κινήσεις των ποδιών του. Κάπου γράφει ο Μάιλς Ντέηβις ότι καταλάβαινες πως ο Μονκ είχε κέφια όταν κρατούσε το ρυθμό με τα πόδια του· εδώ έχει κέφια, είναι φανερό.
Έχω την εντύπωση ότι οι συνθέσεις του Μονκ έχουν κάτι το αρχιτεκτονικό· σαν κάθε νότα να παίρνει θέση στο χώρο, και τούβλο-τούβλο χτίζεται ένα παράξενο οικοδόμημα, χωρίς ακριβώς θεμέλια, με σκάλες που οδηγούν στο πουθενά, τυφλά παράθυρα, διαγώνιους πυργίσκους, ασταθείς ισορροπίες. Αλλά ακούστε:
ο δύτης των νιπτήρων 