Προσοχή: Αποτυχημένη ανάρτηση – ακολουθεί σύντομη ενημέρωση στο τέλος!
Διαβάζοντας ένα παλιότερο ποστ ίσως φανταστήκατε ότι δεν μ’ αρέσουν οι Στόουνς, επειδή αγαπώ τους Μπητλς. Μια και σε μια πρόσφατη συζήτηση αναφέρθηκαν όμως, θα προσθέσω ότι όσο και να κλίνω προς τους δεύτερους παλαιόθεν, μ’ αρέσουν και οι πρώτοι (άλλου είδους μουσικές ήθελα να βάλω απόψε, είχα ξεκινήσει όμως αυτή την ανάρτηση εδώ και βδομάδες και είπα να την ανεβάσω προτού σαπίσει στον πίνακα ελέγχου…). Οι Στόουνς, βεβαίως, ένα κλασικό παράδειγμα του ότι πρέπει να ξέρεις πότε θα σταματήσεις. Ορίστε όμως:
και αυτό:
Για να μην το ξεχάσω, υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι πρέπει να ανεβάσω και άλλο Μπρελ, και διάφορες άλλες εκπλήξεις.
Σημείωση της επόμενης μέρας (και πάλι): Όπως θα καταλάβατε (και) από τα σχόλια, η ανάρτηση απέτυχε πλήρως. Οι Στόουνς αποδείχθηκαν ακόμα πιο φειδωλοί στα πνευματικά τους δικαιώματα από τους Μπητλς -άλλος έχει το όνομα, κι άλλος τη χάρη. Στα σχόλια θα βρείτε καινούργια λινκ για τα ίδια κομμάτια (για την ιστορία: Gimme shelter και Mother’s little helper), καθώς και για άλλα. Όσο για το λινκάκι του Μπρελ, που άλλοι κατάφεραν να το δουν και άλλοι όχι, ανήκει σε ένα από τα πρώτα ποστ μου οπότε μπορείτε να το βρείτε μέσω του αρχείου, ή της ετικέτας «Μπρελ». Ουφ!
Η τραγική (ή μάλλον κωμική) ειρωνεία: έγραφα ότι οι Στόουνς είναι κλασικό παράδειγμα ότι πρέπει να ξέρεις πότε θα σταματήσεις· έτσι και αυτό το ποστ είναι κλασικό παράδειγμα ότι πρέπει να ξέρεις πότε θα αναρτήσεις. Αν το είχα ανεβάσει την ίδια νύχτα που το είχα ετοιμάσει, τα λινκ θα δούλευαν έστω και για λίγο. Όλα λοιπόν είναι θέμα χρόνου.
ο δύτης των νιπτήρων 