Δεκατέσσερα χρονώ

Είθισται να κάνω μια βιαστική συνήθως σημείωση για κάθε επέτειο αυτού του ταπεινού μπλογκ. Δεκατέσσερα χρόνια κλείσαμε, δύο εφταετίες ή αν προτιμάτε εφτά διετίες. Πολύς καιρός!

Ε, δεν έχω κάτι άλλο. Συνεχίζουμε. Να ‘μαστε όλοι καλά!

Advertisement

Read Full Post »

Πιάσαμε το δεκατριάρι

Κλείνουν δεκατρία χρόνια σήμερα και δεν ξέρω πώς να το γιορτάσω. Στις 16 Μαρτίου του ’09 ξεκίνησα με πολλή φόρα, πάρα πολλή, ανεβάζοντας από δύο μέχρι πέντε ποστ τη μέρα. Μετά αραιώσαμε, σταδιακά (τα έχω εξηγήσει εδώ, με μια μεταφορά που μας βγάζει υπέργηρους), φαίνεται πια δεν έμειναν πολλά να ξεφορτωθώ. Ή, στο κάτω κάτω, φταίει απλώς που άνοιξε το άλλο μαγαζί, πιο πολύ καφενείο παρά αίθουσα διαλέξεων ξερωγώ ή έστω ταβερνάκι.

Αυτό το μπλογκ μου άνοιξε την πόρτα σε έναν κόσμο. Και όχι μόνον έναν, πολλούς κόσμους: μπλογκ, τουίτερ, αγκρεγκέιτορς, φόρουμ, ηλεκτρονική αλληλογραφία – άνθρωποι που θέλω να ακούω, άνθρωποι που ελπίζω θέλουν να με ακούν, πέντε-έξι που έγιναν και άνθρωποι με σάρκα και οστά πέρα από φωνές χωρίς φωνή. Δεν μετανιώνω λοιπόν για αυτό το ατέλειωτο ξόδεμα χρόνου. Και τι θα τον κάνουμε άλλωστε τον χρόνο, αν δεν τον ξοδεύουμε;

Read Full Post »

Το έντεκα το καλό…

…το χάσαμε. Λίγο η καραντίνα, λίγο το τουΐτερ, ξέχασα την επέτειο αυτού του ξεχασμένου εγχειρήματος.

Σας ετοιμάζω όμως κάτι ωραίο, επετειακό!

 

Read Full Post »

Δίπορτο

Για όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, ανοίξαμε παράρτημα και σας περιμένουμε!

Tweets by dytistonniptir1

 

Read Full Post »

Δέκα χρόνια κομμάτια

Πάνω από μια φορά έχω εξηγήσει τι κάνω εδώ, πάντα με λόγια άλλων. Γράφει ο Μπόρχες μιλώντας για τη μετάφραση των Χιλίων και Μιας Νυχτών από τον πολύ Ρίτσαρντ Μπέρτον:

Τα σχόλιά του είναι εγκυκλοπαιδικά και άτακτα, και το ενδιαφέρον τους είναι αντιστρόφως ανάλογο προς την αναγκαιότητά τους… Στα πενήντα του, κάθε άνθρωπος έχει συσσωρεύσει μέσα του τρυφερότητες, ειρωνείες, σαρκασμούς και φαντασιώσεις: ο Μπέρτον τα ξεφορτώθηκε όλ’ αυτά με τις Σημειώσεις του.

Καταλαβαίνετε πού το πάω. Δέκα χρόνια τώρα, σα να μου φαίνεται πως ό,τι ήταν να ξεφορτωθώ το ξεφορτώθηκα. Πάλι, ποιος ξέρει; Τα πενήντα, άλλωστε, ακόμα δεν τα έχω κλείσει.

Read Full Post »

Τρεις τρεις εννιά

Εννιά χρόνια, δηλαδή τρεις τριετίες. Η πρώτη, η νεότητα: διακόσια σαραντατρία ποστ, πολιτική, οθωμανικά, μεταφυσική και υπαρξιακά, όλα μαζί. Πολυκοσμία, μεγάλος κύκλος, γκραν σουξέ. Η δεύτερη, η ωριμότητα: ούτε ογδόντα ποστ, καθόλου σχεδόν μεταφυσική ή υπαρξιακά, λίγη πολιτική, μεγάλα δοκίμια φιλολογικού ή ιστορικού χαρακτήρα. Λίγοι και καλοί οι φίλοι, μεγάλες συζητήσεις. Η τρίτη, γεράσαμε: καμιά τριανταριά ποστ, βινιέτες και αντιγραφές κυρίως, μια-δυο γκρινιάρικες πολεμικές με πείσμα και κάποια εριστικότητα, αλλά και καφενειακού τύπου σχόλια. Σχετικά έρημα τα τραπέζια πια, αν και όταν βγαίνουν τα μαχαίρια το καφενείο βουίζει.

Τι να τολμήσω να ευχηθώ για την επόμενη τριετία.

Read Full Post »

Οχτώ

Οχτώ χρόνια σήμερα. Θα το ξέχναγα, φανταστείτε (πόσο έχει πέσει η κίνηση)!

Anybody, out there?

Read Full Post »

Ένας καδής σπάει πλάκα

Πιστέψτε το ή όχι, ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι ο Δύτης κλείνει σήμερα εφτά χρόνια ζωής. Κάπως να το γιορτάσουμε, είπα, μη γράψεις πάλι τα ίδια, πάλι ότι είμαστε στο ρελαντί αλλά εδώ, ευχές και τα λοιπά, έξι φορές μέχρι τώρα βαρέθηκε ο κόσμος. Και μετά σκέφτηκα ότι στο ξεκίνημά του ο Δύτης είχε βάλει σκοπό να κοινοποιήσει τα μικρά περίεργα των αγαπημένων του Οθωμανών: να όμως που ο έβδομος χρόνος πέρασε χωρίς ούτε ένα από αυτά τα minima orientalia. Ε, ιδού λοιπόν κάτι που βρήκα πρόσφατα:

Η ιστορία αρχίζει σα μυθιστόρημα του Ιούλιου Βερν, διότι ο Γκότφριντ Χάγκεν, ερευνητής που εξέταζε το αυτόγραφο κείμενο του Τζιχαν-νουμά, «καθρέφτη του κόσμου» ή αλλιώς της παγκόσμιας γεωγραφίας του σπουδαίου Κιατίπ Τσελεμπή, βρήκε ανάμεσα στα φύλλα του χειρογράφου ένα χαρτί. Εντάξει, δεν είχε τον κώδικα του Άρνε Σάκνουσεμ, είχε όμως κάτι άλλο: από τη μια μεριά, ένα πρόχειρο σκίτσο της λίμνης Αχρίδας, με την ομώνυμη πόλη, το Μοναστήρι, τη Στρώμνιτσα και τις άλλες γύρω πόλεις. Το χάρτη συνόδευε ένα δίστιχο κάποιου ποιητή της Αχρίδας, του Αμπντουλαζίζ Τσελεμπή:

Τα δώρα της Αχρίδας είναι τρία, όπως έχουν πει άνθρωποι με γούστο

Η λίμνη, ένα, τα ψάρια, δύο, και τρία τα διάφορά της φρούτα.

Αυτά στο πίσω μέρος. Το χαρτί είχε χρησιμοποιηθεί σαν πρόχειρο, διότι από την άλλη πλευρά

Read Full Post »

Now we are six

Ε ναι, πέρασαν έξι χρόνια. Διακόσια ογδόντα ποστ, πάνω από δέκα χιλιάδες σχόλια, ωραίες συζητήσεις,  μέχρι και καινούριες φιλίες. Άντε παιδιά, να τα κατοστήσουμε λοιπόν!

Read Full Post »

Pynchon brought me here

Η διαφορά τώρα που υπάρχει το ίντερνετ είναι ότι διαβάζουμε σε μια τυχαία σελίδα του Πύντσον (V., μετάφρ. Πρ. Προκοπίδη, Αθήνα 2007, σελ. 337) ότι μια κοπέλα περπατάει καμαρωτή καμαρωτή προς την πόρτα, τραγουδώντας το Auf dem Zippel-Zappel-Zeppelin, μια δημοφιλή μελωδία των αρχών του αιώνα, και δεν αρκούμαστε σ’ αυτό, όπως ο αναγνώστης του Πύντσον το 1961, όπως πιθανότατα ο ίδιος ο Πύντσον που το διάβασε λίγο πριν το 1961 κάπου (όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το γράφει λάθος, ενώ το σωστό είναι mit dem Zippel mit dem Zappel mit dem Zeppelin). Όχι, δεν αρκούμαστε σ’ αυτό, ψάχνουμε και το γκουγκλάρουμε και το βρίσκουμε στον γιουτούμπη, και το ακούμε κι εμείς ενώ διαβάζουμε τα σχόλια (Pynchon brought me here, λέει ο ένας, cited in Thomas Pynchon’s novel «V.» (pg.232), ο άλλος). Και γράφουμε κι ένα ποστ. Αυτό εδώ.

***

(Αυτό θα έγραφα αν είχα φέισμπουκ, δηλαδή, ενώ τώρα εδώ δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ αν αξίζει τον κόπο να δημοσιευτεί τούτη δω η εξυπνάδα και να μένει φόρα παρτίδα μέχρι να σκαρφιστώ την επόμενη. Νιώθω λοιπόν την ανάγκη να συμπληρώσω με κάτι πιο χρήσιμο, απ’ το ίδιο βιβλίο (σελ. 325) –ως εξής:)

«Μα να είστε από το Μόναχο και να μην έχετε ακούσει ποτέ για τον Χίτλερ! […] Τι στην ευχή τρέχει μ’ εσάς τους νέους;» […]

«Είμαι μηχανικός, βλέπετε. Η πολιτική δεν είναι ο τομέας μου».

«Κάποια μέρα θα σας χρειαστούμε», του είπε ο Βάισμαν. «Δεν ξέρω σε τι ακριβώς, αλλά είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Άνθρωποι σαν κι εσάς, με την εξειδίκευση και τα περιορισμένα ενδιαφέροντά σας, θα μας φανούν πολύτιμοι. Συγχωρήστε με που θύμωσα».

Read Full Post »