Δεκατέσσερα χρονώ

Είθισται να κάνω μια βιαστική συνήθως σημείωση για κάθε επέτειο αυτού του ταπεινού μπλογκ. Δεκατέσσερα χρόνια κλείσαμε, δύο εφταετίες ή αν προτιμάτε εφτά διετίες. Πολύς καιρός!

Ε, δεν έχω κάτι άλλο. Συνεχίζουμε. Να ‘μαστε όλοι καλά!

Advertisement

Read Full Post »

Πιάσαμε το δεκατριάρι

Κλείνουν δεκατρία χρόνια σήμερα και δεν ξέρω πώς να το γιορτάσω. Στις 16 Μαρτίου του ’09 ξεκίνησα με πολλή φόρα, πάρα πολλή, ανεβάζοντας από δύο μέχρι πέντε ποστ τη μέρα. Μετά αραιώσαμε, σταδιακά (τα έχω εξηγήσει εδώ, με μια μεταφορά που μας βγάζει υπέργηρους), φαίνεται πια δεν έμειναν πολλά να ξεφορτωθώ. Ή, στο κάτω κάτω, φταίει απλώς που άνοιξε το άλλο μαγαζί, πιο πολύ καφενείο παρά αίθουσα διαλέξεων ξερωγώ ή έστω ταβερνάκι.

Αυτό το μπλογκ μου άνοιξε την πόρτα σε έναν κόσμο. Και όχι μόνον έναν, πολλούς κόσμους: μπλογκ, τουίτερ, αγκρεγκέιτορς, φόρουμ, ηλεκτρονική αλληλογραφία – άνθρωποι που θέλω να ακούω, άνθρωποι που ελπίζω θέλουν να με ακούν, πέντε-έξι που έγιναν και άνθρωποι με σάρκα και οστά πέρα από φωνές χωρίς φωνή. Δεν μετανιώνω λοιπόν για αυτό το ατέλειωτο ξόδεμα χρόνου. Και τι θα τον κάνουμε άλλωστε τον χρόνο, αν δεν τον ξοδεύουμε;

Read Full Post »

Πώς γνώρισα τον Φελίνι

Δεν ξέρω τι να απαντήσω όταν με ρωτάνε για αγαπημένο μουσικό ή συγγραφέα, αλλά όταν η ερώτηση πάει σε σκηνοθέτη απαντώ αυτόματα και χωρίς δισταγμό: Φεντερίκο Φελίνι. Η ιστορία όμως του πώς τον έμαθα ή μάλλον πώς τον γνώρισα είναι λίγο παράξενη. Νάτη:

Είχα δει θυμάμαι (στην «Όπερα»;) την τελευταία του, τη Φωνή του φεγγαριού, με τον Μπενίνι (που τον είχα δει ήδη στο Διαβολάκο και (ίσως) στην Παγίδα του νόμου. Μ’ άρεσε, αν όχι όλο, σίγουρα το μεγαλύτερο κομμάτι του – ήδη όμως τότε, που ακόμα τα θερινά έπαιζαν παλιές ταινίες, δεν έβλεπες εύκολα Φελίνι στα σινεμά. Αμέσως μετά βρέθηκα πρωτοετής στη Θεσσαλονίκη, με μια χούφτα βιβλία και ένα ράφι κασέτες. Άκουγα λοιπόν τις μουσικές του Νίνο Ρότα διαβάζοντας μια μεγάλη συνέντευξη του Φελίνι, που δεν θυμάμαι πώς είχε φτάσει στα χέρια μου. Και κάπως έτσι, έχοντας καταρχάς σχηματίσει την εικόνα ενός εξαιρετικά συμπαθητικού και συναρπαστικού ανθρώπου, διάβαζα τις περιγραφές του (όχι τόσο για τις ταινίες, όσο για το πώς γυρίστηκαν) ακούγοντας τις μουσικές και φανταζόμουν περίπου πώς θα ήτανε. Κάπου εκεί (το πώς, πάλι δεν το θυμάμαι) απέκτησα και έναν τόμο του Μίλο Μανάρα, όπου πέρα από μισό σενάριο του Φελίνι χάζευα και εικόνες από το Σατυρικόν ή τον Καζανόβα και γοητευόμουν από αυτή την εικόνα απέραντου ονείρου (κάτι που είχα τότε περί πολλού).

Πολύ αραιά, και με σειρά που δεν θυμάμαι, κατάφερα να δω τις ίδιες τις ταινίες. Το 8 1/2 ήταν από τις τελευταίες, ας πούμε· το Σατυρικόν το έφερα σε μια κατάληψη της σχολής και το είδαμε τρεις άνθρωποι τα ξημερώματα· το Ρόμα κατάφερα να το δω πολύ μεγάλος. Ένα σπάνιο πράγμα όμως: έχοντας σχηματίσει μια λεπτομερή εικόνα για κάθε ταινία, ποτέ δεν μου έτυχε να απογοητευτώ βλέποντάς την.

Δεν είναι παράξενο; Σα να είδα τις ταινίες στον ύπνο μου και μετά ξυπνώντας να τις βρήκα, ίδιες, στο κομοδίνο. Μόνο με το Φελίνι θα μπορούσε να συμβεί αυτό.

Read Full Post »

Παις δωδεκαετής

Τόσο σημαντική πια η επέτειος που την ξεχάσαμε, και όχι μόνο εγώ όπως φαίνεται. Προχτές τα κλείσαμε τα δώδεκα! Αν κρίνω από τις τριετίες, μπήκαμε πια στο γηροκομείο. Ε, τι να κάνουμε; Έτσι είναι ο μπλογκικός βίος, βραχύς – ας ελπίσουμε ότι η αντίστοιχη τέχνη παραμένει μακρά.

Τρεις αναρτήσεις τον περασμένο χρόνο, πάντως, με αυτά τα δεδομένα δεν είναι λίγες. Ελπίζω να υποστείτε άλλες τόσες και φέτος, καλά νάμαστε. Όσο για την επικαιρότητα, ξέρετε πού θα με βρείτε.

Read Full Post »

Το έντεκα το καλό…

…το χάσαμε. Λίγο η καραντίνα, λίγο το τουΐτερ, ξέχασα την επέτειο αυτού του ξεχασμένου εγχειρήματος.

Σας ετοιμάζω όμως κάτι ωραίο, επετειακό!

 

Read Full Post »

Δίπορτο

Για όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, ανοίξαμε παράρτημα και σας περιμένουμε!

Tweets by dytistonniptir1

 

Read Full Post »

Δέκα χρόνια κομμάτια

Πάνω από μια φορά έχω εξηγήσει τι κάνω εδώ, πάντα με λόγια άλλων. Γράφει ο Μπόρχες μιλώντας για τη μετάφραση των Χιλίων και Μιας Νυχτών από τον πολύ Ρίτσαρντ Μπέρτον:

Τα σχόλιά του είναι εγκυκλοπαιδικά και άτακτα, και το ενδιαφέρον τους είναι αντιστρόφως ανάλογο προς την αναγκαιότητά τους… Στα πενήντα του, κάθε άνθρωπος έχει συσσωρεύσει μέσα του τρυφερότητες, ειρωνείες, σαρκασμούς και φαντασιώσεις: ο Μπέρτον τα ξεφορτώθηκε όλ’ αυτά με τις Σημειώσεις του.

Καταλαβαίνετε πού το πάω. Δέκα χρόνια τώρα, σα να μου φαίνεται πως ό,τι ήταν να ξεφορτωθώ το ξεφορτώθηκα. Πάλι, ποιος ξέρει; Τα πενήντα, άλλωστε, ακόμα δεν τα έχω κλείσει.

Read Full Post »

Τρεις τρεις εννιά

Εννιά χρόνια, δηλαδή τρεις τριετίες. Η πρώτη, η νεότητα: διακόσια σαραντατρία ποστ, πολιτική, οθωμανικά, μεταφυσική και υπαρξιακά, όλα μαζί. Πολυκοσμία, μεγάλος κύκλος, γκραν σουξέ. Η δεύτερη, η ωριμότητα: ούτε ογδόντα ποστ, καθόλου σχεδόν μεταφυσική ή υπαρξιακά, λίγη πολιτική, μεγάλα δοκίμια φιλολογικού ή ιστορικού χαρακτήρα. Λίγοι και καλοί οι φίλοι, μεγάλες συζητήσεις. Η τρίτη, γεράσαμε: καμιά τριανταριά ποστ, βινιέτες και αντιγραφές κυρίως, μια-δυο γκρινιάρικες πολεμικές με πείσμα και κάποια εριστικότητα, αλλά και καφενειακού τύπου σχόλια. Σχετικά έρημα τα τραπέζια πια, αν και όταν βγαίνουν τα μαχαίρια το καφενείο βουίζει.

Τι να τολμήσω να ευχηθώ για την επόμενη τριετία.

Read Full Post »

Οχτώ

Οχτώ χρόνια σήμερα. Θα το ξέχναγα, φανταστείτε (πόσο έχει πέσει η κίνηση)!

Anybody, out there?

Read Full Post »

Φάκελος, ρε μπλόγκιν!

Με τον παραπάνω βαρύγδουπο τίτλο θέλω απλώς να κάνω αυτό που λέμε ρεμπλόγκιν. Σε ένα από τα λημέρια του Δύτη θα ήταν κανονικά η θέση του, αλλά στο συγκεκριμένο λημέρι έχουμε μείνει τρεις κι ο κούκος να επανερχόμαστε συνέχεια στα ίδια και στα ίδια χωρίς ελπίδα συμφωνίας και να πρήζουμε αλλήλους με τις ίδιες και ίδιες γνωστές γνώμες· αποτέλεσμα, όπως το βλέπω, ασυνεννοησία, τονισμός της λεπτομέρειας σε βαθμό καλοπροαίρετης κακοπιστίας (ας μην παρεξηγηθώ) και πλήρης έλλειψη νοήματος. Εν ολίγοις, διάβασα πρόσφατα φίλους και φίλες να έχουν ενδιαφέροντα πράγματα να πουν σχετικά με αυτά, τα ίδια και τα ίδια τα έρμα: την αποικιοκρατία, τη διαμόρφωση του δυτικού καπιταλισμού, πράγματα που εμένα ξέρετε όλοι πως με ενδιαφέρουν (ενώ μπορεί να μην ενδιαφέρουν άλλους). Οπότε προτιμώ να τα διαφημίσω από δω, πόσο μάλλον που δεν έχω κάτι ενδιαφέρον να πω από μόνος μου αυτό τον καιρό.

Λοιπόν, σημερινό: Τέταρτος Κόσμος, Σκεπάζοντας και ξεσκεπάζοντας γυναίκες

(Και δυο παλιότερα):

Σύνδεση με Κάιρο, Η σύγχρονη αναπαραγωγή του ιστορικού ρατσισμού

Τέταρτος Κόσμος, Μαράνοι, Μαρόν και μπλε μαρέν

Αν θέλετε, το βλέπετε σαν διαφήμιση· ίσως και σαν μια προσωπική σημείωση. Θα βάζω στα σχόλια και άλλα σχετικά άμα βρίσκω. Καλή ανάγνωση!

Read Full Post »