Βγαίνει μια κυβέρνηση και κάνει (ας δεχτούμε αναγκαστικά) τα αντίθετα από εκείνα για τα οποία ψηφίστηκε. Είναι όμως ψηφισμένη, και έχουμε δημοκρατία.
Εκχωρείται το μεγαλύτερο ή έστω το σημαντικότερο μέρος της κρατικής εξουσίας σε μη εκλεγμένους εξωτερικούς παράγοντες. Ψηφίζεται η εκχώρηση από την εκλεγμένη βουλή (που διάβασε προσεκτικά την εκχώρηση), και έχουμε δημοκρατία.
Απροκάλυπτα εξωτερικοί παράγοντες δηλώνουν πότε πρέπει -και αν- να γίνουν εκλογές, δημοψηφίσματα και τα λοιπά. Η κυβέρνηση παραμένει ψηφισμένη και δεν έχει λήξει η θητεία της, και έχουμε δημοκρατία.
Η λεγόμενη νομοθετική εξουσία της βουλής δίνει τη θέση της σε νομοθετικά διατάγματα. Ωστόσο τα εκδίδει ψηφισμένη κυβέρνηση, και έχουμε δημοκρατία.
Και λοιπά, και λοιπά. Εκλογές γίναν πρόσφατα, και έχουμε δημοκρατία.
*****************
Λέγαν οι αρχαίοι σοφιστές: Ένας άνθρωπος είναι φαλακρός. Αποκτά μια τρίχα, και παραμένει φαλακρός. Αποκτά δύο τρίχες, και παραμένει φαλακρός. Αποκτά τρεις, και παραμένει φαλακρός. Και λοιπά, και λοιπά.
(Σοφιστές, οι αντίπαλοι του Πλάτωνα)
Δύτη δες αν θες κι αυτό, για τον Ερντογάν είναι, αλλά κολλάει μ’αυτό που λες 🙂
http://www.birikimdergisi.com/birikim/makale.aspx?mid=966&makale=Tayyip%20Erdo%F0an%20Diktat%F6r%20m%FCd%FCr?
(Γράφω για να ξέρεις ότι διαβάζω…)
Ιμμόρ, κι άλλοι διαβάζουν αλλά δεν το κάνουν βούκινο! 🙂
Φαντάσου και να το κάνανε! 😀
Γεια σου Βούλαγξ!
Ε ναι, άλλοι διαβάζουν κι άλλοι κατεβάζουν… μπίρες! (ονόματα δεν λέμε)
Έτσι πέφτουν οι χούντες; 😉
Δεν πειράζει, χαλάλι για το havre de paix που μας έχει μείνει.
Αναρωτιόμουνα απλώς κατά πού μπορεί να πέφτει το Αβεντίνο.
Γεια σας!
Πέφτει και κατά δω —παλαιόθεν.
Γεια γεια, ξέρω ότι διαβάζετε 🙂
(κ2, πες στο άλλο κουπέπκι ότι μόλις ανακάλυψα πως έχουμε μιλήσει κι αλλιώς 😉 )
Απλά, πολύ απλά, ήρθε η ώρα να πούμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.
όσες τρίχες και να αποκτήσει η καράφλα της κυβέρνησης, θα παραμένει σκίνχεντ
ζιγκ χάλι…
και για να συμπληρώσω:
το δόγμα λέγεται corporate capitalism
και αυτό που έγινε στην ερτ μπορεί να ιδωθεί ως Gleichschaltung
https://en.wikipedia.org/wiki/Gleichschaltung
Υπάρχει επίσης και κάτι που λέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Και υποτίθεται ότι όλα τούτα θα ‘πρεπε να απασχολούν αυτόν, όχι εμάς. Υποτίθεται ότι για κάτι τέτοια τον έχουμε
Στον λόγο μου, πρώτα έγραψα το προηγούμενο σχόλιο και μετά διάβασα την παρέμβαση Παπούλια για την ΕΡΤ, ειλικρινά
Μόνο που η παρέμβαση Παπούλια αφορούσε, κτγμ, το επουσιώδες (την ΕΡΤ καθαυτή δηλαδή)…
Ναι, ΟΚ, απλώς τα ‘χασα γιατί είχα καιρό ν’ ακούσω τον Παπούλια, εμφανίστηκε ξαφνικά τώρα που τον είχα στο μυαλό μου. Ίσως έχω μαγικές ικανότητες. Για να κάνω ένα πείραμα:
Πρέπει να πέσει αυτή η κυβέρνηση, δεν γίνεται αλλιώς. Ό,τι είναι καλό γι’ αυτήν την κυβέρνηση είναι κακό για τον κόσμο, και αντιστρόφως.
Βίου τις ἤδη τὴν μέσην ἔχων ὥρην
(νέος μὲν οὐκ ἦν, οὐδέπω δὲ πρεσβύτης
λευκὰς μελαίνας μιγάδας ἐκλόνει χαίτας)
ἔτ’ εἰς ἔρωτας ἐσχόλαζε καὶ κώμους.
ἤρα γυναικῶν δύο, νέης τε καὶ γραίης.
νέον μὲν αὐτὸν ἡ νεῆνις ἐζήτει
βλέπειν ἐραστήν, συγγέροντα δ’ ἡ γραίη.
τῶν οὖν τριχῶν ἑκάστοθ’ ἡ μὲν ἀκμαίη
ἔτιλλεν ἃς ηὕρισκε λευκανθιζούσας,
ἔτιλλε δ’ ἡ γραῦς εἰ μέλαιναν ηὑρήκει,
ἕως φαλακρὸν ἀντέδωκαν ἀλλήλαις,
τούτων ἑκάστη τῶν τριχῶν ἀποσπῶσα
[Η μικρή τού έβγαζε τις άσπρες τρίχες, η μεγάλη τις μαύρες, φαλακρό τον κάνανε — Αίσωπος]
Συγνώμη για την καθυστερηση, ήμουν εκτός
το πρόβλημα με τη Δημοκρατία είναι ότι είναι εξισωτική. Για να εξισώσεις πρέπει να έχεις μια ποιότητα. Δηλαδή τον αριθμό και όλα τα άλλα να αποτελούν μια μόνο μορφή της ποιότητας, δηλαδή ποσότητα. Στις εκλογές δεν ψηφίζεις με το όνομά σου. Είσαι μια ποσότητα ίση με όλες τις άλλες και η πρόσθεση γίνεται επί αυτής της εξίσωσης. Όταν όμως υπάρχει διαίρεση, κοινωνική, δεν αρκεί η έκφραση της ποιότητας ως ποσότητα. Υπάρχει απαίτηση έκφρασης της ποιότητας της κοινωνικής διαίρεσης, η οποία παραγοντοποιείται ατομικά.
Έχω την παράξενη ιδέα να το εκλάβω αυτό ως σχόλιο στα γεγονότα της Τουρκίας!
Σ’ αυτή την οπτική κολλάει και η συνεισφορά του gbaloglou (που είχαμε πολύ καιρό να τον δούμε! 🙂 )
ναι και στα της τουρκίας, αλλά και στα του εδώ. Και ναι ταιριάζει μια χαρά με το σχόλιο του gbaloglou.
Δύτη, η Standard & Blog’s σε αναβάθμισε λόγω ανωμαλιών αλλού, οπότε στρώσου στο γράψιμο για τους εξαρτημένους που βρίσκονται σε απόγνωση.
Νομίζω ότι ταιριάζει στην ανάρτηση και στις προτιμήσεις του Δύτη, αυτό.
(και κλικ στο όνομα)
Είδα κουβέντα για κουπέπκια και είπα να πω ένα γεια. Γεια σας, Δύτη και όλη η παλιά καλή παρέα!
Las mil vidas de la ‘Rayuela’ infinita
http://cultura.elpais.com/cultura/2013/06/24/actualidad/1372099767_541611.html
Τιπού (και Νικολά), όσο νάναι έχει πέσει όμως η κίνηση ε;
cronopiusa, νάξερα όμως και ισπανικά καλά που θάτανε! 🙂
Μοιράζομαι μαζί σας μια σκέψη. Από την εποχή του Μαντείου των Δελφών και μετά μέσω του Χριστιανισμού και του Ισλαμισμού τονιζόταν η σημασία του Μηδέν Άγαν και της αυτοσυγκράτησης. Αυτές οι έννοιες ως γνωστόν εκφράζονται με τη λέξη moderation. Βρίσκω σημαδιακό ότι ώρες-ώρες σε κάποια μέρη (ευτυχώς όχι εδώ) ενώ για λόγους αρχής διακονώ την απόλυτη ελευθερία, εμφανίζεται η ανάγκη του moderation με την έννοια του ελέγχου. Κάποιοι είτε από υπερβολική δημοκρατικότητα (αν είναι εφικτό ή επιθυμητό κάτι τέτοιο) ανέχονται πολλά. Συγχωρήσατέ μου τον αυτοαναφορικό εγώ πια επιλέγω τους συνομιλητές μου και ελέγχω τις συναναστροφές μου. Τα περιθώρια γαρ στενεύουν. Απλώς στο γενικό πνεύμα της ανάρτησης ξέσπασα. Δεν θα το ξανακανώ επί προσωπικού. Απλώς νόμισα ότι μπορεί κάποιοι να συμμερίζονται κάποια ή όλα τα σημεία.
Ξέρεις ότι ξέρω σε τι αναφέρεσαι 😉
Ξέρει, ότι όλοι ξέρουμε σε τι αναφέρεται 😉
Αφιερωμένο εξαιρετικά (φυσικά με πληθυντικό «εσάς» και όχι «εσένα» 😀 )
youtube.com/watch?v=PH14Lh-gMRw
Ευτυχώς που το διευκρίνισες 😀
Εγώ (γουστάρω να ξεκινάω μ’αυτή την προσωπική αντωνυμία! Δείχνει ένα σεμνό σελφ-εστήμ, μόντεράτλυ σπήκιν 😆 ) μπήκα για να πω ένα γεια σε Ιμμόρ και Μπιγκ Μπαντ Αλφ βασικά. 🙂
Μπα, συχνάζει στου Δύτη ο Πόντιος Πιλάτος ή είναι η ιδέα μου; 🙂
Γνωρίζεις φυσικά το αξίωμα: Όλα τα ονόματα σε «άτος» είναι Κεφαλονίτες.
Εξαιρείται ο Πιλάτος που ήταν Πόντιος.
Τώρα για το σόφισμα 😀
Αν δεχθούμε ότι φαλακρός είναι χωρίς καμιά τρίχα τότε ήδη και με την πρώτη τρίχα παύει να είναι φαλακρός.
Αντίστοιχη είναι παροιμία ότι ένα σάπιο μήλο σαπίζει το βαρέλι.
Και τελειώνω με κάτι που μου θύμισε πριν λίγο ο γιος μου: Κάποια πρέπει να τα σκοτώνεις όσο είναι μικρά.
Γειά σου και σένα Kid που δεν ξέρεις κάποια κοινά που έχουμε 😀
Ξέρω, τώρα που μαζευτήκατε θέλετε καινούρια ανάρτηση για να κάνετε κέφι. Όμως δεν προλαβαίνω τώρα, οπότε κάντε παιχνίδι μόνοι σας 😉
Καθόσον με αφορά Δύτα, μου αρκεί η αίσθηση ότι βρίσκομαι σε μια λίμνη ευπρέπειας με καλούς φίλους. Οι τυχόν αναρτήσεις είναι παράπλευρο όφελος.
Δύτη δεν είσαι καθόλου εντάξει 🙂
Α, μου σφύριξε κάποιο πουλάκι ότι μαζεύονται εδώ διάφοροι πρόσφυγες!
Κάνουμε απεξάρτηση στου Δύτη. Όπως λένε οι γείτονές μας, mais néanmoins amis, Εγγλέζοι: blog rehab.
Εκτιμούσα κι εγώ πάρα πολύ εκείνη την ελευθερία, αλλά κάποια στιγμή κι η ανοχή έχει όρια.
Τουλάχιστον κάτι τέτοιες καταστάσεις είναι εποικοδομητικές, γιατί μας θυμίζουν τη διαφορά μεταξύ Γέροντα και καλόγερου (γράψε ένα γράμμα λάθος).
Δεν συγχρονίζεστε όμως παιδιά μου.
Καλημέρα,
Τα παλιά χρόνια λέγαμε ότι πρέπει να «βρεις τον παλμό» για την επιτυχία σε κάποιο άθλημα οιασδήποτε μορφής.
Σε ολες τις ενασχολήσεις ο συντονισμός βοηθάει αλλά δεν αντικαθιστά τη ικανότητα και ιδιαίτερα το ήθος.
Και πριν φύγω για την τρισεβδομιαδιαία μου τελετουργία παραθέτω ένα ασμάτιο που μου έγινε γνωστό από αγαπημένο πρόσφατα αποχωρήσαντα
youtube.com/watch?v=DbeRF–jQpM
; «Αυτό το βίντεο δεν υπάρχει»;!;
Έχει κάποιο κρυφό νόημα ή είναι λάθος ο λίκνος;
εδιτ: κατάλαβα τι παίζει και δεν μπορώ να το διορθώσω, κανονικά έχει δύο παύλες στη σειρά και η γουόρντπρες αυτόματα τις κάνει μία μεγάλη. Αμάν αυτή η τεχνολογία.
Καλή σας μέρα
Το άρθρο στο el pais λέει πως οι χίλιες ζωές του άπειρου στο «Κουτσό» ταξιδεύουν σε μια καινούργια έκδοση κλείνοντας τα πενήντα…
και αφιερωμένο σε όλες και όλους τους πρόσφυγες
Le Bonheur…..
(Είχα προσπαθήσει να μη βαρύνω το νήμα.)
La Philosophie, Georges Moustaki
Αντίθετα από την Βικτωρία εδωπέρα we are amused ❗
Και όπως είπε και ο Μακάρθουρ I shall return.
Και αντίθετα με την McKayla, we are impressed 😀
Πάντως το σόφισμα του σωρείτη με το οποίο ξεκινάει ο Δύτης έχει εφαρμογή και στην έννοια «προσφυγιά» 🙂
Πόσοι πρόσφυγες κάνουν ένα «προσφυγικό» μπλογκ; Σίγουρα όχι ένας , σίγουρα όχι 2, 3; 4;… Ή όπως γράφει και κείνος ο Σαραμάγκος «πόσοι τυφλοί κάνουν μία «τυφλότητα»;» 🙂
O Aρχιμήδης πάντως στον «Ψαμμίτη» μέτρησε τους κόκκους άμμου της Γης και τους βρήκε κάμποσους. 🙂
YΓ. Για 2 μπλογκς, δέον όπως εφαρμόζεται το σόφισμα του πλοίου του Θησέα (ή του συγκροτήματος των Temptation)
το σόφισμα του πλοίου του Θησέα (ή του συγκροτήματος των Temptation
———————
Please elaborate!
Zu Befehl, Herr buso de lavabos! (μπλιαχχ..Κορτάσαρ με γοτθική εσσάνς= παέγια με ζάουερκράουτ 🙂 )
Πάρε λοιπόν Πλούταρχο:
Ἄφνω δ’ἐπιστάντος αὐτῷ στρατιώτου καὶ κελεύοντος ἀκολουθεῖν πρὸς Μάρκελλον, οὐκ ἐβούλετο πρὶν ἢ τελέσαι τὸ πρόβλημα καὶ καταστῆσαι πρὸς τὴν ἀπόδειξιν. Ὁ δ’ὀργισθεὶς καῖ σπασάμενος τὸ ξίφος ἀνεῖλεν αὐτόν »
..oυπς! λάθος! Αυτό ήταν το τέλος του σιτσιλιάνου Ψαμμιτιστή από το Βίο ντε Μαρσέλο (μαστρογιάννη),αλλά το αφήνω για να δείξω φαν του Πλουτάρχου (αχ! κορίτσι μου..)
Εχμμ..τέλος παραληρήματος (έχουν σφίξει και οι ζέστες εδώ παιδιά, σόρυ!) και πάμε στον σωστό Πλούταρχο(αλά Βουλάγξ=ατονικό):
«..ΧΧΙΙΙ. Το δε πλοιον εν ω μετα των ηϊθεων επλευσε και παλιν εσωθη, την τριακοντορον, αχρι των Δημητριου του Φαληρεως χρονων διεφυλαττον οι Αθηναιοι, τα ΜΕΝ ΠΑΛΑΙΑ ΤΩΝ ΞΥΛΩΝ ΥΦΑΙΡΟΥΝΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΕΜΒΑΛΛΟΝΤΕΣ ισχυρά και συμπυγνήντες ούτως, ωστε και τοις φιλοσοφοις εις τον αυξανομενον λογον ΑΜΦΙΔΟΞΟΥΜΕΝΟΝ παραδειγμα το πλοιον ειναι, των μεν ως το αυτο, των δε ως ΟΥ το αυτο διαμενοι λεγοντων.»
Το Αμφιδοξούμενον είναι νομίζω σαφές. Oι Αθηναίου συντηρουσαν το θρυλικό πλοιο του Θησέως (με μαυρο ή άσπρο πανί ,δεν ξέρω!) μέχρι την εποχή αυτουνού του Φαληριώτη (γυρω στο 300;) αλλάζοντας τα φθαρμενα κομμάτια με καινουργή, οπότε ήταν το πλοιο το Θησιώτικο πλέον ή τσου; 🙂
Το θέμα συνέχισε να απασχολεί τους διανοητές των επόμενων εποχών, ο φιλόσοφος Thomas Hobbes μάλιστα το έκανε πιο δραματικό.
Αν οι Αθηναίοι φύλαγαν τα φθαρμένα κομμάτια του πλοίου του Θησέα, κάποια στιγμή θα τα συγκέντρωναν όλα στο καρνάγιο και θα μπορούσαν να φτιάξουν ένα καινούργιο πλοίο που θα είχε όλα τα υλικά του αρχικού. Τότε θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να αποφασίσουν ΠΟΙΟ θα ονόμαζαν πλοίο του Θησέα, ε;
Παρόμοιο θέμα τέθηκε με το τσεκούρι του Τζώρτζυ Γουασινγκτόνου του ελευθερωτή, που είχε αλλάξει τρεις φορές τη λαβή και δύο φορές τη μεταλλική λεπίδα, όπως αναφέρει ο Ray Broadus Browne στο βιβλίο του Objects of Special Devotion: Fetishism in Popular Culture, p. 134.
Oι Τemptations : https://en.wikipedia.org/wiki/The_Temptations
άλλαζαν τόσο συχνά τα μέλη της μπάντας και σύντομα οι εκτός Temptations μουσικοί ήταν πιο πολλοί από τους «κανονικούς».
Μαζεύτηκαν λοιπόν τα αρχικά μέλη και έφτιαξαν ένα καινούργιο γκρουπ, το ονόμασαν Temptations (και με το δίκιο τους). Ετσι υπήρχε περίοδος που έδιναν συναυλίες δύο συγκροτήματα με το ίδιο όνομα! Για να αντιμετωπιστεί προσωρινά το θέμα, το καθένα έβαζε υπότιτλο «The Real Temptations», μόνο που τη λύση την εφάρμοσαν και τα δύο γκρουπ και έτσι το πρόβλημα έγινε πιο πολύπλοκο, ποιοί από τους δύο Real Temptations είναι οι πραγματικοί Real Temptations. 🙂
Ολα αυτά βέβαια ουδόλως απασχολούν τα αγαπημένα μπλόγκια επί της ουσίας, παρά μόνον ως αμπελοφιλοσοφικοί προβληματισμοί… 😆
Μα ναι γμτ, κάπου το ξαναλέγαμε αυτό πρόσφατα!