Έτσι για να μη λέτε πως δεν ασχολούμαι με την επικαιρότητα· αν και είχα σκοπό να ανεβάσω κάτι άσχετο οθωμανικό όπως τους παλιούς καλούς καιρούς, τέλος πάντων.
Διαβάζω διάφορες θεωρίες για το τι συνέβη ξαφνικά -ή ίσως όχι τόσο ξαφνικά- τους τελευταίους μήνες με την ελληνική οικονομία. Μια από αυτές, που μόλις χθες ανακίνησε ο Μίκης Θεοδωράκης, είναι η αμερικανική συνωμοσία υπέρ της Τουρκίας με το σκεπτικό (ξανά) πως είμαστε ανυπότακτοι. Εμένα πάλι μου φαίνεται ότι πολύ περισσότερες δυσκολίες στην αμερικανική πολιτική έχει φέρει η Τουρκία τα τελευταία χρόνια, παρά η Ελλάδα. Ψιλά γράμματα. Επικρατέστερη ίσως είναι όμως η θεωρία ότι κάποιοι σκοτεινοί κερδοσκόποι μαζεύτηκαν σε ένα τραπέζι στη Νέα Υόρκη και αποφάσισαν να χτυπήσουν την ελληνική οικονομία για να βγάλουν μια γερή μπάζα. Εντάξει, αν έτσι γκρεμίζονται κράτη και οικονομίες, εγώ να σκίσω το πτυχίο μου (η άλλη επικρατέστερη θεωρία είναι ότι φταίμε όλοι μας· αν όπως φαίνεται συμβεί κάτι παρόμοιο σε Πορτογαλίες και Ισπανίες -τουλάχιστον- χαίρομαι που θα είμαι ζωντανός -εδώ χτυπάμε ξύλο- να διαβάζω απόψεις).
Το όλο σκηνικό των θεωριών (όπως και διάφορα άλλα) μού θυμίζει την αγγλική ελαφρά λογοτεχνία των αρχών του περασμένου αιώνα. Πόσες φορές ο Σέρλοκ Χολμς, για παράδειγμα, δεν σώζει μια δυναστεία της Μεσευρώπης και συνεκδοχικά ολόκληρα κράτη από την κατάρρευση, απλώς σταματώντας ένα σατανικό εκβιαστή ή κάποια γοητευτική απατεώνισσα; Σε ένα άγνωστο σχετικά βιβλίο της Άγκαθα Κρίστι, το οποίο δημοσιεύτηκε το 1927 και μολονότι θυμίζει περισσότερο Τζέιμς Μποντ έχει λάβει διαστάσεις καλτ μεταξύ των θαυμαστών της επειδή ο Πουαρό σκοτώνεται και επανεμφανίζεται, το The Big Four (αδύνατον να θυμηθώ τον ελληνικό τίτλο. Οι μεγάλοι Τέσσερις; ), τέσσερις άνθρωποι (ένας Κινέζος, ένας εκατομμυριούχος, μια καλλονή και ένας επαγγελματίας δολοφόνος) κινούν τα νήματα μιας παγκόσμιας συνωμοσίας, μέρος της οποίας ήταν και η Ρωσική Επανάσταση του ’17. Όλη η συνωμοσία χωρά σε μια παράγραφο, όσο μπορώ να θυμηθώ, και περιλαμβάνει πολλά και διάφορα σκοτεινά σχέδια και εξελίξεις της ευρωπαϊκής ιστορίας, μεταξύ των οποίων, νομίζω, και μια μεγάλη κερδοσκοπική επιχείρηση. Μια παρόμοια συνωμοσία για την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης εμφανίζεται και στα Τριανταεννέα Σκαλοπάτια του Τζων Μπιούκαν (όχι στην ταινία του Χίτσκοκ, απ’ όσο θυμάμαι), βιβλίο του ’15 και ως εκ τούτου αδύνατον να περιλαμβάνει και αυτό τη Ρωσική Επανάσταση ως μέρος της συνωμοσίας, παρόλο που έτσι θυμόμουν εγώ (σε αντιστάθμισμα, περιλαμβάνει τη δολοφονία του Έλληνα πρωθυπουργού).
Ταιριαστό το σενάριο της συνωμοσίας (αν θυμάστε ένα πυροτέχνημα προ μηνών, μέχρι και η ΕΥΠ είχε επιστρατευθεί) σε έναν κόσμο όπου, υποτίθεται, ο καπιταλισμός είναι λάθος να «υποκειμενοποιείται», ενώ απ’ την άλλη όλα παίζονται στο επίπεδο «να πείσει η Ελλάδα τις διεθνείς αγορές για την αξιοπιστία της» λες και οι αγορές είναι ο αυστηρός πλην όμως καλοσυνάτος πατέρας που θα συγχωρήσει τον άσωτο υιό, αν κόψει τη μαλλούρα και αποφασίσει να πιάσει δουλειά. Τότε όμως, αντί να κοιτάζουμε να φανούμε καλά παιδιά, καλύτερα ίσως να βρούμε έναν Ηρακλή Πουαρό να ξεσκεπάσει τους σκοτεινούς κερδοσκόπους. Να τον πληρώσουμε, βρε αδερφέ, στην ανάγκη. Αν όμως οι σκοτεινοί κερδοσκόποι είναι το σύστημα των αγορών γενικά, τότε θα μας σώσει μόνον η καταστροφή των Μάγια το 2012: δυο χρονάκια μείνανε, μετά αποθανέτω η ψυχή μας μετά των αλλοφύλων.
Α, ξέχασα: αν η εισροή μεταναστών ήταν άλλο ένα σκοτεινό σχέδιο για τη συμπίεση του εργατικού κόστους, όπως διάβαζα πλειστάκις πριν από κάτι μήνες, τότε προς τι το γενικό πατατράκ (το λινκ δεν είναι λάθος, και το βρήκα μέσω buzz) και οι πιέσεις για τη μείωση μισθών αφού τώρα νομιμοποιήθηκαν, καταπώς λέγεται;
Αν είχαμε κι εμείς τουλάχιστον κάποιο σκοτεινό σχέδιο, κάποια πονηρή συνωμοσία να τους τη φέρουμε με τη σειρά μας, θα κοιμόμασταν πιο ήσυχοι, τι ωραία που θα ήτανε… Δυστυχώς το δαιμόνιον της φυλής είναι εκείνο που κοιμάται, όπως φαίνεται.
Δύτη είναι πολύ απλό. Θα φορολογήσουμε τα δάνεια από την ελληνική γλώσσα στις ξένες γλώσσες και στους βάρβαρους που δεν μιλούν ελληνικά. «Έκτακτος πολιτιστικός φόρος», κάθε φορά που ένας Ευρωπαίος χρησιμοποιεί… ελληνική λέξη!
Δεν το σκέφτηκα εγώ αλλά μια Γερμανίδα ιστορικός! Ιδού και το σχετικό δημοσίευμα: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=156032
Ακόμα και οι τυφλοί χοίροι, μπορούν να βρουν βελανίδια
Επίκαιρο μάλλον θα ήταν με βάση τον τίτλο το «Five Little Pigs» (1942).
visk, έπρεπε να βάλω θέμα ΔΝΤ για να εμφανιστείς ξανά; 🙂 Προεκτείνω την πρότασή σου: δεν ξέρω αν φορολογείται ένα δάνειο, μπορούμε όμως να ζητήσουμε τους τόκους. Αν όμως μας τους δώσουν σε λέξεις;
sailinsea, ναι μπορούν. Εννοείς όμως…;
Γρηγόρη δεν έχει όμως συνομωσία, δεν μας κάνει…
Εγώ θαρρώ πως τα πράγματα είναι ακόμη πιο σκοτεινά! Είναι εκείνοι οι τύποι από την Αγκάρθα…
Ωραία ανάρτηση, Δύτη!
Τι θά λεγες για μια σκοτεινη συνωμοσία του Κεφαλαίου που δημιουργεί φαντάσματα για να τρομοκρατησει και να υποτάξει συνειδήσεις;
Ειχα την εντυπωση οτι οσο μεγαλωνει κανεις γινεται σοφωτερος. Φαινεται πως δεν ισχυει για ολους αυτο. Ποιος ξερει…..ο φοβος του θανατου γινεται ισως εντονωτερος, οποτε πιο ευκολα το μυαλο ξεστρατιζει και φτιαχνει θεωριες. Για τον Μικη ολα αυτα.
Το βιβλιο που ψαχνεις Δυτη εδω :
http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/35633
Όχι, αν έβαζες τίποτα οθωμανικό πάλι θα εμφανιζόμουν 🙂
Οι προηγούμενες καταδύσεις σου ήταν, ως συνήθως, εξαιρετικές, αλλά δεν είχα κάτι να πω.
Τώρα όσον αφορά την αρχική μου πρόταση. Θα κάνουμε κάθαρση και στις λέξεις που μας έχουν δώσει ήδη, ώστε να μην έχουν δικαιολογία και μας πουν ότι σας τις έχουμε ήδη δώσει πίσω σε λέξεις. Θα απαγορεύσουμε τη χρήση δανείων στα ελληνικά. Προδότης και ανθέλληνας όποιος χρησιμοποιεί λέξεις δάνεια σαν την «καρικατούρα», τον «κεφτέ» και το «σόρι». Κι αυτός πρέπει να πληρώσει φόρο στο ελληνικό κράτος για κάθε φορά που χρησιμοποιεί τέτοιες λέξεις .
Απαιτούμε τώρα να κάνουν «στάση χρησης ελληνικών λέξεων» όσοι επιθυμούν να εξάγουν τις ντιμοκράτικ αηντίες στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και στον κόσμο ολάκερο. Νισάφι πια. Ωχ… ξεχάστηκα αρκετά ήθελα να πω!
Πάντως, Δύτη, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, υπάρχουν και κάποιοι που προσπαθούν να βγάλουν μια άκρη σχετικά με το τι συμβαίνει ορθολογικά, κι όχι με θεωρίες συνωμοσίας.
Ώστε βρήκε κι ο Θεοδωράκης μια θεωρία συνωμοσίας και βγήκε να φωτίσει το έθνος, ε; Πάντως ο Σαββόπουλος δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο γελοίος όσο ο Θεοδωράκης, I’ll give you that! 🙂
aqua, η Αγκάρθα συνδέεται προφανώς και με τα γεγονότα της Κιργιζίας, συνορεύουν ξέρεις. 🙂
Geom, οι συνειδήσεις στο πεδίο αυτό είναι ως επί το πλείστον ήδη υποταγμένες (στη μοίρα τους). Το κεφάλαιο δεν συνωμοτεί -λειτουργεί, απλώς. Εδώ είναι το ζήτημα.
espectador, θα προσπαθήσω να μη μιλήσω για τον Μίκη. Άλλωστε και στο προηγούμενο ποστ υπερασπίστηκα το δικαίωμα να αλλάζει κανείς. Αλλά δεν νομίζω ότι είχε ποτέ στοχασμό και λόγο εφάμιλλο των άλλων δύο της Τριάδας (ξέρετε ποιους εννοώ!).
visk, θα υποβάλλω το υπόμνημά σου στους αρμόδιους. Αλλά, φοβάμαι ότι η πρότασή σου θα προκαλέσει ύφεση στην αγορά: γιατί, ποιος θα κάνει σεφτέ αν είναι να πληρώνει κάθε μέρα φόρο;
k2, εννοείται! μίλησα για τις κυρίαρχες απόψεις -με την ευκαιρία, τι συμβαίνει με το μπλογκ σας; Δυο φορές είδα στο Reader το ποστ του κώλου -τη μια μάλιστα με σκίτσου του αγαπημένου μου Komikaze- αλλά η σελίδα λέει δεν λειτουργεί.
Εντάξει, δεν το λέγανε και «ποστ του κώλου»! 🙂 Όλο ανεβάζω κάτι για τουρκικές εκφράσεις τύπου «göte giren şemsiye açılmaz» (που ταιριάζουν με την κατάστασή μας), αλλά μετά δεν μου αρέσει και το κατεβάζω, γι’αυτό δεν μπορείς να το δεις. Τι να πω… είναι μάλλον που μ’έχουν μάθει να μη βρίζω και ψιλοντρέπομαι να το ανεβάσω… 🙂
Κριμα που εχουμε εξορισει τον τεως. Αν ειχαμε ενα μοναρχη, κατι, ισως μας βοηθουσε ο Τεν-Τεν. Προς το παρον ας αρκεστουμε στους Ντυπον και Ντυπον.
Υ.Γ. Αραγε, δυτη μου, τι να σκεφτεται ο Σαββοπουλος για ολα αυτά;
Eννοώ οτι ΑΛΛΗ ΜΙΑ συνωμοσία εις βάρος μας , ανάμεσα σε τοοοόσες άλλες ,είναι οφθαλμοφανέστατη.
‘Ελεος ….πηξαμε στους κυνηγούς φαντασμάτων.
Δεν είμαστε το κέντρο της γης ,ρε γαμώτο.Ποτε θα το καταλάβουμε αυτό?Κάποτε μπορεί να ήμαστε,τώρα ομως όχι.
Ακριβώς αυτό πληρώνουμε ,την ανικανότητά μας να διαχειριστούμε την παγκόσμια κληρονομιά ,που μας άφησαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
υ.γ. Συμφωνώ με τον espectador.
A! Ξεχασα Προσφατως ελαβα ενα ‘ενδιαφερον’ mail σχετικα με την εξοδο απο την κριση.Ιδου:
ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ…
Τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν έτσι:
1. Δανείζουμε εμείς (οι Έλληνες) την Ελλάδα άμεσα. Έχουμε αρκετές καταθέσεις για να καλύψουμε αρκετούς μήνες. Ταυτόχρονα, δίδοντας εξωφρενικά προνόμια στους Κινέζους (λιμάνι και ζώνη ελευθέρου εμπορίου για ίδρυση μονάδων συναρμολόγησης και «εξευρωπαϊσμού» των προϊόντων τους) τους πουλάμε 40 με 50 δις ευρώ ομολόγα. Ένα μεγάλο μέρος των Ευρώ που μαζεύει η Κυβέρνηση από τα παραπάνω το μετατρέπει σε δολλάρια (δείτε το γιατί στο 4)
2. Καλούμε το ΔΝΤ για τα υπόλοιπα. Θα πληρώσουμε κατιτίς παραπάνω αλλά θα απολαύσουμε τα μούτρα των «Εταίρων» όταν καταλάβουν ότι η Ευρωπαϊκή τους Ένωση είναι ένα μάτσο κουρελόχαρτα. Θα απολαύσουμε επίσης μιά άνευ προηγουμένου ξεφτίλα της Κομισιόν και των καρεκλοκενταύρων της.
3. Αναθεωρούμε τις παραγγελίες οπλικών συστημάτων από τους φίλους Ευρωπαίους
4. Καλούμε την Κομισιόν να δει το θέμα εξόδου μιάς χώρας από τη Ζώνη του Ευρώ, μια και αυτό δεν προβλέπεται πουθενά. Με το που θα κυκλοφορήσει η είδηση το Ευρώ θα χάσει το 30% της αξίας του ως προς το δολλάριο. Στο σημείο αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση πουλάει τα δολλάρια και αγοράζει Ευρώ. Το κέρδος είναι 25% (με τις προμήθειες) και οι Γερμαναράδες το φυσάνε και δεν κρυώνουν.
5. Εν τω μεταξύ σοβαρευόμαστε και δουλεύουμε και πληρώνουμε φόρους
6. συνάπτουμε συνθήκη με την Τουρκία σύμφωνα με την οποία δίνουμε Ελληνική (άρα και Ευρωπαϊκή) υπηκοότητα σε όποιον Τούρκο πολίτη έχει συγγένεια μέχρι β’ βαθμού με Τουρκους που εκτοπίστηκαν κατά την ανταλλαγή πληθυσμών. ¨ολοι αυτοί την επόμενη μέρα παίρνουν το αεροπλάνο για τη Γερμανία… Ταυτόχρονα θεσπίζουμε ακόμα πιό εύκολα κριτήρια ελληνοποίησης (με παράβολο 3.000 Ευρώ) των παράνομων προσφύγων. Και αυτοί παίρνουν την επόμενη μέρα το τραίνο για τη Γερμανία και Γαλλία. Με τρόμο βλέπουν οι Εταίροι εισρροή 15.000 χιλιάδων μουσουλμάνων την εβδομάδα με Ελληνικά διαβατήρια.
7. Η Κομισιόν απελπισμένη καλεί τους Εταίρους να αναθεωρήσουν τη στάση τους για την Ελλάδα, όλοι όμως βλέπουν ότι είναι αργά.
8. Η Ελλάδα αιτείται αποχώρησής της από το Ευρώ. Ακολουθούν και η Ιταλία και Ισπανία που υποφέρουν χρόνια από το σκληρό Ευρώ και την κηδεμονία των Γερμανών. Το Ευρώ καταρρέει. Η Κομισιόν παραιτείται σύσσωμη. Οι Άγγλοι κατηγορούν Γερμανία και Γαλλία ότι τα έκαναν μούσκεμα και ζητούν επειγόντως αναθεώρηση των Συνθηκών.
9. Έχουμε φτάσει το Δεκέμβριο του 2012. Οι Γερμανοί κατάλαβαν ότι τα έβαλαν με λάθος Mother fucker. Μερικές μέρες αργότερα φτάνει το τέλος του κόσμου.Όχι για όλους όμως, οι Έλληνες (και τα 15 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο) έχουν μεταφερθεί με τα διαστημόπλοια των Ελ στον Άλφα του Κενταύρου. Μαζί τους σώθηκαν και μερικές ξέμπαρκες Γερμανίδες που είχαν παντρευτεί κάτι γκαρσόνια από την Μύκονο…
Τέλειο σχέδιο!!! 🙂
Όχι για όλους όμως, οι Έλληνες (και τα 15 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο) έχουν μεταφερθεί με τα διαστημόπλοια των Ελ στον Άλφα του Κενταύρου. Κάποιος έβλεπε πολύ Galactica 🙂
sailinsea, οπότε συμφωνούμε αν καταλαβαίνω καλά… (από μπλογκ σε μπλογκ μας κυνηγά η παρεξήγηση, αλλά πάντα της ξεφεύγουμε!)
Marialiakovna, 😀 και ξανά 😀 (το δεύτερο, το είχα πετύχει κι εγώ)
Αυτά περί 2012 και τέλους του κόσμου δεν είναι παρά επιστημονοκή φαντασία και πρέπει να σαι πολύ βλάκας για να τα χάψεις…Αντιθέτως το 2011 θα έρθουν οι Ε και θα σώσουν την Ελλάδα…Λίγη υπομονή λοιπόν…
http://forum.psychedelic.gr/viewtopic.php?f=12&t=12731
Μια φορά προβοκάτορας, πάντα προβοκάτορας 🙂 Φοβερό το λινκάκι πάντως…
Πρώτον, Μίκης είναι, ό,τι θέλει λέει (καταλυτικό επιχείρημα, έτσι;).
Δεύτερον, υποβάλλω για σχολιασμό ένα μισό πραγματικό-μισό υποθετικό σενάριο:
Οι γνωστοί κυκλοι της κερδοσκοπίας αντιλαμβάνονται την αδυναμία της ελληνικής οικονομίας και επιτίθενται με σκοπό το πλιάτσικο. Η ΕΕ διστάζει να στηρίξει την Ελλάδα. Οι γνωστοί κύκλοι ενθαρρύνονται από την στάση της ΕΕ και εντείνουν τις επιθέσεις. η ΕΕ συνεχίζει να κρατά επαμφοτερίζουσα στάση (πραγματικό μέρος). Κύκλοι που σχεδιάζουν τις στρατηγικές των ΗΠΑ (κρατικοί φορείς, ινστιτούτα ερευνών που παρέχουν υπηρεσίες στην κυβέρνηση, χρηματοοικονομικές εταιρείες, μέσα) αναλαμβάνουν να οργανώσουν την επίθεση, στοχεύοντας όχι πια στο πλιάτσικο, αλλά στην αποδιοργάνωση της συνοχής της ΕΕ.
Τρίτον, ρωτάω αν το σενάριο εμπίπτει στην κατηγορία της συνωμοσιολογίας.
ΥΓ. αποδιοργάνωση της συνοχής της ΕΕ της νύχτας τα καμώματα, ωραία η ρετσίνα και τα μαργαριτάρια!
ΥΓ2. Μόλις έφτασε η είδηση της παρέμβασης Ομπάμα στην Μέρκελ για στήριξη στην Ελλάδα, (και τούτο επειδή η κοινωνική πολιτική του Ομπάμα στηρίζεται στο φτηνό δολλάριο, οπότε αν πέσει το ευρώ σε σχέση με το δολλάριο αποσταθεροποιείται η κοιν. πολιτική του Ομπάμα, αν κατάλαβα σωστά). Οπότε πρέπει να αναθεωρήσω το σενάριό μου: Κύκλοι που σχεδιάζουν τις στρατηγικές των ΗΠΑ, αντίθετοι με την πολιτική Ομπάμα (κρατικοί φορείς, ινστιτούτα ερευνών που παρέχουν υπηρεσίες στην κυβέρνηση, χρηματοοικονομικές εταιρείες, μέσα)…
Τι να σου πω, δεν ξέρω… μήπως είσαι συ πίσω απ’ όλα αυτά; 🙂
Είμαι λίγο δύσπιστος στο αν γίνεται να καταρρέουν ολόκληρες εθνικές οικονομίες από κάποιες αποφάσεις σε κάποια γραφεία. Όπως έγραφα το Δεκέμβρη, είμαι ας πούμε μάλλον τολστοϊκός σ’ αυτά. Το ότι παρόμοια πράγματα πάνε να γίνουν αυτή τη στιγμή σε Πορτογαλίες και Ισπανίες μου δείχνει ότι μάλλον έχουμε να κάνουμε με τις συνέπειες της μεγάλης κρίσης σε περιφερειακές οικονομίες, κατά πρώτο λόγο.
Αλλά στα οικονομικά είμαι σκράπας, θα αποφύγω λοιπόν να πω κάτι παραπάνω.
Το μονο σιγουρο ειναι οτι στις 24 Δεκεμβριου 2012 δεν θα εχουμε παρει τον 14ο 🙂
Δεν ήξερα πως το είχε πει ο Τολστόϊ, αλλά εντυπωσιάστηκα γιατί το ίδιο είχε πει και ο Έγκελς (στην επιστολή του στον j. Bloch, στις πρώτες σελίδες της Νυχτερίδας του Σ.Τσίρκα. Κλεφταράκος ο Φρειδερίκος;) Ωστόσο, οι χιλιάδες βουλήσεις και κινήσεις, κάποια στιγμή -πες την γεγονός- συγκροτούνται προς μία κατεύθυνση, συνήθως με την μορφή μιας συνειδητής επιλογής κάποιων, πολλών ή λίγων, σίγουρα όχι πάρα πολλών πάντως: η κήρυξη του Α’ παγκόσμιου πολέμου, η χάραξη του Νιου Ντηλ, ας πούμε. Άσχετα με το κατά πόσο το αποτέλεσμα συμπίπτει με την πρόθεση, υπάρχει κι’ ένα κομμάτι βούλησης στην Ιστορία, δεν καθορίζονται όλα νομοτελειακά, όπως λένε κάποιοι, ούτε και τα πάντα είναι ανεξάρτητα πρόβλεψης ή υπολογισμού όπως στην θεωρία του χάους.
Κάτι τέτοιο υπονόησα, και μη μου βάζεις ιδέες πως είμαι εγώ πίσω απ’ την κρίση. (Η αλήθεια είναι πως ανησυχώ λίγο με την νέα τάση που επιβάλλει το καπέλο της συνωμοσιολογίας σε οιανδήποτε απόπειρα να διερευνήσουμε αυτές τις συνειδητές επιλογές και τα κίνητρά τους. )
Διάβαζα στο ποστ σου για τον Δεκέμβρη πως «οι χειρότερες αναλύσεις που διάβασα φέτος, οι πιο ανιστόρητες, να το πω έτσι, ανήκουν σε ιστορικούς», και κλίκαρα τους ιστορικούς να δω ποιούς εννοούσες, και ω ! του θαύματος, ποιον βρήκα;…
espectador, μόνο τον 14ο; 😦
Βασίλη, ναι, προφανώς κάποιοι παίρνουν τελικά κάποιες αποφάσεις. Θα επιμείνω ωστόσο ότι (όπως θα δείξει το μέλλον, μου φαίνεται) η τωρινή κρίση έχει μια δεσπόζουσα δομική διάσταση, που δεν μπορεί να ερμηνευτεί επαρκώς ούτε με διεθνείς συνωμοσίες, ούτε με επικλήσεις του ηθικού χαρακτήρα του έθνους μας. Πιο πολύ στο κείμενο του Μίκη με ενόχλησε, εδώ που τα λέμε, αυτή η πολυτραγουδισμένη εξύμνηση του αντιαμερικανισμού της Ελλάδας που ενοχλεί, σε αντίθεση με κλπ κλπ…
Για τους ιστορικούς, τρόπος του λέγειν.
Ασφαλώς η αρχική διάσταση είναι δομική. Το ερώτημά μου είναι: μπορεί η δομική διάσταση να μεταλλαχθεί σε συγκροτημένη στρατηγική; (στην παρούσα κρίση, γιατί σε άλλες δεν τίθεται θέμα, νομίζω.0
Όπως αντιλαμβάνεσαι, τον Μίκη τον έκανα ταμπού για να μην ασχολούμαι με τις αντιφάσεις του ανθρώπου -και το τι μαλακίες έχει πει κατά καιρούς- όταν ακούω το «Δοξαστικό».
Ήθελα να συμμετέχω και στην συζήτηση για τον ΔΣ, αλλά θου, Κύριε…
Mια μικρη παρενθεση. Σημερα, καθως οδηγουσα για τη δουλεια ακουσα μια ενδιαφερουσα-νομιζω-διασκευη απο τα υπογεια ρευματα του »Αννα μην κλαις», της παλιας αγαπημενης μουσικης πραξης στο Brecht και, βεβαια, σε θυμηθηκα δυτη μου. (Ευλογοι οι συνειρμοι)
Ποσο επικαιρο παλι το τραγουδι! Η μήπως οχι; Τωρα που το ξανασκεφτομαι μπορουμε να γυρεψουμε βερεσε απο το Μαρινοπουλο, το Βεροπουλο και ολους τους -οπουλους;
Τι να κανουμε ομως; Εχει ο θεος. Και οταν λεω ‘θεος’ εννοω αυτον του Ευριπιδη που, δεν μπορει, την τελευταια στιγμη θα εμφανιστει απο μηχανης και θα μας σωσει…
Δεν έχουμε που δεν έχουμε άλλη επιλογή-έτσι μας κοπανάνε συνεχώς ,τότε, γιατί να μη το ρίξει κι ο Μίκης στη συνομοσιολογία?
Και τελικά τι είναι πιο παρηγορητικό να λες στον ετοιμοθάνατο,ένα παραμύθι ή να του υπενθυμίζεις ότι σε λίγο θα μεταβληθεί σε ασώματο κεφαλή?
Προσωπικά, σαν καπνιστής ,θα προτιμούσα ένα τσιγάρο αλλά
αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο
Δεν πεθάναμε ούτε θα πεθάνουμε, ηθικώς και βιολογικώς εννοείται, ως κρατική οντότητα θα δείξει, -ίσως χάσουμε κάτι από εθνική κυριαρχία και ψωροπερηφάνεια, αλλά θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας πάλι, οι ελληνικές αρετές βλασταίνουν στα δύσκολα, όπως το έπος του 40, η Ψυχή μας θα υψωθεί μέσα από την ανέχεια, κάνε τσιγάρο. Και μπορεί να βγει και ψιλοαλήθεια -πέραν της πλάκας- αυτή η παρηγορητική επιχειρηματολογία.
Βασίλη, για το πέραν της πλάκας, μεγάλη κουβέντα… Δες αν θες τη συζήτηση στην παλιά σου γνωστή την Κρότκαγια: 🙂
Δεν είμαι υπερ της λιτότητας, αλλά κοντολογής τα είπες όλα στο σχόλιό σου στο μπλογκ της Κρότκαγια. Και με τίποτα δεν είχα στο μυαλό μου τα παιδιά. Τους μεγάλους είχα. Είχα στο νου μου (αντιστρέφοντας τη σειρά) το «στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του». Για τους αργόμισθους των δημοσίων υπηρεσιών μιλώ, χτες βγήκε στη φόρα ο οργανισμός επιχορηγήσεων για το θέατρο και τον χορό που είχε στήσει ο βουλγαράκης, διαχειριζόταν τέσσερα εκατομμύρια € το χρόνο ο οργανισμός, και είχε λειτουργικά έξοδα ενάμισι, για την αμαρτωλή Θωμαή μιλώ, τους εραστές της διοικητές της του ΙΚΑ και τις προμήθειες της μηχανοργάνωσης του ιδρύματος που τις κάναν σαλάμι για να τις δώσουν ανάθεση και να αποφύγουν τον διαγωνισμό, και για τους διευθυντές επίσης του ΙΚΑ που βγάζουν στο σφυρί σπίτια για ανύπαρκτες οφειλές των 20.000 € και κάνουν χαριστικές ρυθμίσεις (με το αζημίωτο άραγε;) στους μεγαλοφειλέτες εκατομμυρίων, αλλά και για τους υφισταμένους μιλώ στον πάτο της ιεραρχίας του ιδίου ιδρύματος, μαζεμένους τόσους πολλούς απ’ τα ρουσφέτια πρασίνων και βενέτων που είναι αδύνατο να κάνουν κάποια δουλειά εκεί μέσα παρεκτός από το να κολλήσουν το τάδε χρώμα ένσημο στο δείνα αρθιμό έντυπο, αν και εκεί μπορούν να συγκρουστούν οι αρμοδιότητές τους και πως θα ξεμπλέξουν το ζήτημα, τι να σας πω εγώ, υπάλληλος είμαι! αλλά δανειάκι πήρανε, και για τους εφοριακούς που και τώρα ακόμα συνεχίζουν το ίδιο βιολί του χρηματισμού, και για τους βλαχοδημάρχους και τους δημότες τους μιλώ, και τις φωτιές που βάλαν να κάψουν την ιδιαιτέρα πατρίδα τους γιατί τους είπε εμπιστευτικώς ο κομματάρχης πως θ’ αλλάξει επί το ελαστικώτερον ο δασονόμος, να μην πιάνονται οι αρεοφωτογραφίες οι εγγλέζικες του 46 λόγω κακής ποιότητος (τις είχαν βγάλει για τον συμμοριτοπόλεμο τότε) οπότε ανοίγει ο δρόμος για λαμπρούς αποχαρακτηρισμούς εαν και οι τωρινές αρεοφωτογραφίες είναι καθαρές, δηλαδή άμα τα κάψουμε, όπερ και εγένετο, αλλά τους ξέφυγε η φωτιά, και καήκανε και οι ίδιοι, κι’ από αποζημίωση που τους τάξανε σκατά , αλλά τους ξαναφηφίσανε, μπας και κάνουν εκείνους τους αποχαρακτηρισμοί που θα ξαναβγούνε κυβέρνηση με ανανεωμένη λαϊκή εντολή, και για κείνη την κυρία που έβαφε τα νύχια της στον ΟΑΕΔ μιλώ, πήγε η βουλγάρα να πάρει ένα πιστοποιητικό για την βίζα της που εδικαιούτο, και της βγάλαν την ψυχή ανάποδα, χειρότερα από τους μπάτσους, «εσείς από που είσαστε, είπατε;» να της δώσουν ένα χαρτάκι μεγέθους εισιτηρίου παλαιού λεωφορείου με μια σφραγίδα, «τι ειν’ αυτό», είπε η βουλγάρα, έτοιμη ήταν να την πάρουν τα ζουμιά, δυο μέτρα νταρντάνα, τρεις οικογένειες ζούσε στη Σόφια με το μισθό της, «ούτε τον κώλο μου να chκουπίσω», γι αυτούς μιλώ, τους ταπεινούς ρατσιστές, τους σεμνούς βιοπαλαιστές του δημόσιου κορβανά, κι’ επίσης τους περήφανους νεκροθάφτες των πιο όμορφων ροδάκινων και πορτοκαλλιών της υφηλίου δια την είσπραξη επιδοτήσεων, για όλους εκείνους που εξαγοράσανε το προσωρινό τους βόλεμα με την ασυδοσία των μεγαλοκαρχαριών της πολιτικής, της διοίκησης και των επιχειρήσεων, και γι’ άλλους πολλούς μιλώ, που δεν μπορούνε να λένε πως δεν φταίνε όπως τα παιδιά, και δεν πα να λέει πως νόμος είναι το δίκηο του εργάτη η Αλέκα, που τον βρήκε τον εργάτη ανάμεσα σ’ αυτό τον εσμό…
Κι’ απ’ τον φόβο πως δεν υπάρχουν πια οι άλλοι, οι «Ὄρθιοι καὶ μόνοι μὲς στὴ φοβερὴ ἐρημία τοῦ πλήθους» να μιλώ γι’ αυτούς, λες και χάθηκε το γονίδιό τους στα εκτελεστικά αποσπάσματα, φωνασκώ για εθνική αρετή και τα τοιαύτα, και το ρίχνω στην πλάκα.
Βασίλη, κάπως έτσι κι εγώ με τον ΔΣ…
Marialiakovna, και γω το θυμάμαι συχνά-πυκνά αυτό το τραγούδι… Αν και τον Μικρούτσικο δεν τον συμπαθώ ιδιαίτερα -αλλά θα μου πεις, πάλι τα ίδια θα λέμε; 🙂
fuzzy, κάπως έτσι είναι, αλλά πάλι έχει μια σημασία να βλέπουμε καθαρά; Εγώ θα προτιμούσα να θυμάμαι ότι θα μεταβληθώ σε ασώματο (συν το τσιγάρο)
Το κεφάλι του να το κόψει να μείνει ασώματος κεφαλή* εκείνος που που το 89 πήγε και κουρεύτηκε, ντεμέκ μετάνοια και συντριβή βατοπεδίου. Που έκανε της μόδας το «για να συχωρεθείς πρέπει να αμαρτήσεις»**. Που καταγγέλοντας δήθεν*** την έκπτωση της αριστερής γενιάς του έγλυφε την επερχόμενη ακρίδα. Μ’ αυτό το είδος της αυτάρεσκης ευσέβειας και αυτοσυγχωρήσεως που έγινε η κολυμπήθρα του σιλωάμ στο χαμάμ της μοδάτης νεορθοδεξιάς του ρουσόπουλου, του βουλγαράκη, του ζαχόπουλου, του μπουχέσα, (εξαιρώ την ντόρα, αυτηνής ο κυνισμός έχει οικογενειακή ρίζα). Τέλος, κάνετε λάθος: το θέμα μου με την κουρά δεν είναι ούτε συνειδησιακό, ούτε πολιτικό. Αισθητικό είναι. Δεν λέω άλλα, θου Κύριε, είναι λεπτή η θέσις μου, θα με περάσουνε για εμπαθή ηλίθιο****.
* Δεξιός κατοπτρισμός του ανθρωπάκι, ιφ γιου νόου γουάτ άι μην.
** Όχι μόνος του, εντάξει, είμαστ’ οι πρώτοι κι’ ακολουθάνε αναστημένοι χίλιοι ζομποί.
*** Το δήθεν στο καταγγέλοντας, όχι στην έκπτωση, μην μπερδευτούμε.
**** Ας με περάσουνε, χέστηκα. Προκαταβολικώς δηλώ πως παραιτούμαι της ενστάσεως και πάσης διαμαρτυρίας εις τοιαύτην κατηγορίαν.
Όλα καλά, αλλά σε λάθος νήμα! 🙂
Το αποφεύγω το σωστό. (που είναι τα κίτρινα κεφαλάκια να βάλω κι’ εγώ ένα χαμόγελο;)
: και μετά ) = 🙂
Να σου πω στο 9.01. Περίμενε να φτιάξω και μια μακαρονάδα. Για την κομμένη κεφαλή, και πολύ του. καλύτερα να μιλήσουμε για το προτσές της δημιουργίας της ιστορίας και τις συνωμοσίες που τ’ αφήσαμε στα μισά, ή για τον Μίκη και την ελαφρότητα των δηλώσεών του.
καλή όρεξη, περιμένω!
Περιμένοντας όμως εγώ βρήκα δουλειά! πολύτιμη μέρες πούρχονται… Η wordpress μου δείχνει ότι κάποιος έφτασε εδώ γκουγκλάροντας: «ΘΕΛΩ δυτες ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ».
Θα έπαθε σοκ ο άνθρωπος, όταν είδε τους νιπτήρες.
Εκτός απ’ του Ψηλού κυκλοφορεί και «Η κραυγή του ποιητή» του μεγάλου μας ποιητή Ιατρόπουλου. Μου ήρθε χτες με μέηλ απο σοβαρό υποτίθεται αποστολέα.
Πλάκα πλάκα, δουλειά θα έψαχνε ο φουκαράς, δεν θα πρόσφερε…
Τι λέει ο μεγάλος μας ποιητής; Μα δείξτε κατανόηση / στην ντόπια διανόηση για να κλείσω το μάτι στο Βασίλη όσο τρώει τη μακαρονάδα. 😉
Μαρία, άφησες ένα παράξενο υπονοούμενο αλλού χωρίς απάντηση!Πρόκειται για
«ανοιχτή επιστολή που συγκλονίζει του ποιητή Δημήτρη Ιατρόπουλου, στους Έλληνες τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές κι αρχοντοδεσπότες.»
Σου το προώθησα για να μη βάλω λίκνο.
Για το άλλο, εγώ προσπάθησα να σε απενοχοποιήσω αλλά εσύ επέμενες στην πρόληψή σου.
Δεν μου ήρθε κάτι, αλλά μάλλον εννοείς αυτό που είχαμε ξανασυζητήσει: http://sarantakos.wordpress.com/2010/03/07/kyriak/
Αμ γι’ αυτό μου φαινόταν γνωστή η δακτυλοσκόπηση. Φαντάσου οτι μου το έστειλαν για φρέσκο.
Δύτη, ανέβασα στο δικό σου σχόλιο των 9.01 μμ
Βασίλη το είδα, απαντώ εδώ (στο 11:21 παραπάνω) για να μην παραγίνει το μπέρδεμα (ίσως πρέπει να αλλάξω αυτό το κόλπο με τα τρία επίπεδα απαντήσεων, αλλά φοβάμαι πως θα γίνει το έλα να δεις στα παλιότερα ποστ…)
Το πρώτο που σκέφτηκα, ήταν «τι να πω τώρα;». Τα σέβη μου, υποκλίνομαι. Και μια και έβαλα και ακούω τους δίσκους σου, με την ευκαιρία, τι θα γίνει, θα βγάλεις τίποτα; Παρακαλώ; 🙂
Το δεύτερο που σκέφτηκα: έχεις δίκιο. Υπάρχει μια παράξενη αντίφαση. Θέλω να πω, απ’ τη μια βλέπω την τραγωδία που έρχεται, ανθρώπους που ξέρω να πεινάνε, εμένα συμπεριλαμβανομένου, έναν άνευ προηγουμένου εργασιακό μεσαίωνα κατά το κοινώς λεγόμενο, όπου την πληρώνουν κατά κύριο λόγο όσοι δεν έφταιξαν ποτέ. Και παρότι εγώ είμαι κατά κάποιο τρόπο ο ίδιος δημόσιος υπάλληλος, αν και σε ίδρυμα ιδιωτικού δικαίου (που με παράξενο τρόπο σημαίνει ότι χάνω περισσότερα από τον νορμάλ δημόσιο υπάλληλο), το πιο φριχτό μου φαίνεται η επίθεση
στο δημόσιοστον ιδιωτικό τομέα, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, της διαιτησίας και δε συμμαζεύεται.Απ’ την άλλη… απ’ την άλλη πάει καιρός που δεν πιστεύω στην εξιδανικευμένη εικόνα του λαού, στην πραγματικότητα που σιχαίνομαι τους συμπατριώτες μου εν γένει παρότι τα πιο πολλά παραδείγματα που έχω δίπλα μου είναι εξαιρετικά. Οπότε προσυπογράφω εντελώς το σχόλιό σου: ναι, για πάρα πολλούς αξίζει ένα τέτοιο γερό χαστούκι διάολε. Και δεν ξέρω τι να πω. Αισθάνομαι μια διεστραμμένη ικανοποίηση που εγώ δεν έχω να ξεπληρώσω δάνεια, που δεν έχω χρεωθεί για σπίτια ή αυτοκίνητα, που δεν έχω μάθει σε λουξ διακοπές ή τηλεοράσεις πλάσμα, μια διεστραμμένη χαιρεκακία να το πω έτσι.
Ναι, τελικά ίσως έχεις δίκιο, υπάρχει ένα καλό: θα ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι, ίσως. Θα φανούν τα σκουλήκια σαν αυτά που περιγράφεις (οι σειληνοί του κράτους, που ξερνάει και νάτους, κωλοέλληνες -και σχώρα με! 🙂 ) που τώρα, σα να τους βλέπω, θα λουφάξουν σαστισμένοι ίσως -δεν θέλω να σκέφτομαι ότι με νέες λαμογιές θα επιβιώσουν- και δεν θα ξέρουν από πού τους ήρθε. Θα φανούν και οι άλλοι, που δεν έχουν να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους, που έλεγε και ο θείος. Θέλω να ελπίζω, δηλαδή.
διόρθωσα στο σχόλιό μου ένα ουσιαστικό λαθάκι: η επίθεση στον ιδιωτικό τομέα, τον ήδη αρκούντως ασύδοτο, μου φαίνεται ακόμα χειρότερη από εκείνη στο δημόσιο
Δύτη, αν και με το σχόλιο του Βασίλη Νικολαϊδη στο 9.01 συμφωνώ λέξη τη λέξη, ξέρω ότι ποτέ μα ποτε δεν την πληρώνουν αυτοί που φταίνε. Ουτε καν «και» αυτοί που φταίνε. Μόνο όσοι είναι πιο ευάλωτοι. Οι άλλοι πάντα ευρισκαν τρόπο και κάτι μου λέει πως θα βρουν και τωρα…
Ιμόρ, αυτό είναι το γαμώτο. Θα την πληρώσουν οι ταμίες του σουπερμάρκετ, οι ντελιβεράδες, οι φασονίστριες, οι συμβασιούχοι των ΚΕΠ, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, οι σερβιτόροι… όπως συνήθως. Οι άλλοι, το πολύ-πολύ να πουλήσουν κανένα καγέν. Κοψοχρονιά -μια χαιρέκακη παρηγοριά είναι κι αυτό.
Δεν μ’ αρέσει να κάνω τον άγγελο κακών αλλά το να πουλήσουν το καγέν θα είναι το λιγότερο…
Πιπέρι εννοείτε;
Με τα ίδια αισθήματα είμαι. Αν και ίσως με περισσότερο από σένα φόβο πως μετά την ύβρι δεν έρχεται η νέμεση αλλά η άτη, η απόλυτη τρέλα επί δικαίων και αδίκων, συχνά πιο πολύ επί αθώων. ( Ίσως να φταίει η Ρουάντα γι’αυτό τον υπερβάλλοντα φόβο μου).
Δεν λέω αν θα βγάλω, μην εκτεθώ. Πάντως τα τραγούδια της Ρουάντα Νησί ήταν έτοιμα πολύ πριν γραφτούν τα κείμενα.
Άντε, να τελειώσω με κάτι καλό για τον παπάρα (δεν είμαι τόσο εμπαθής ηλίθιος όσο φαίνομαι, άλλωστε το καλό να λέγεται.)
Οκτώβριος του 1977, στα Δημήτρια, παίζει στο Παλαί ντε Σπορ, και πάω ν’ ακούσω, και παίζει το «Γεννήθηκα στη Σαλονίκη», χωρίς εκείνη την μπότα ντουπ-ντουπ που την έβαλε στο δίσκο, δάνειο από την ντίσκο της εποχής, μόνο με ηλεκτρική κιθάρα (πρέπει να ήταν ο Θ. Στρατηγός;) και την τούμπα (του Γ. Ζουγανέλη θάτανε), κι’ αισθάνθηκα πως δεν είμαστε επαρχία όταν έχουμε δική μας έκφραση που δεν χρωστάει κανενός, και την ερωτεύτηκα εκείνη την μουσική και κείνη την πόλη που της πήγαινε γάντι κείνο το σάουντρακ, κι’ αισθάνθηκα πως κι’ εγώ έπρεπε, αλλά τι έπρεπε δεν φανταζόμουν, γιατί ούτε ένα ακκόρντο δεν έπαιζα, αισθάνθηκα όμως πως με κυοφορεί εκείνη η πόλη, ο παπάρας ήταν απλώς ο δότης, στο τέλος της συναυλίας έφυγα άλαλος και μαγεμένος, κι’ η δροσιά της φθινοπωρινής νύχτας έκανε τα δεντράκια να μοσχοβολάνε το ενεκπλήρωτο…
Τι την έκανε τόση αυθεντικότητα, σε ποιόν την παράτησε ο μαλάκας, ακόμα απορώ. Όπως λέμε που την έφαγε τόση περιουσία.
6 χρόνια αργότερα, στον ίδιο χώρο, ήταν ένα εντελώς στημένο πράμα
Χαιρεκακία ε; Δεν είσαι ο μόνος. Το ζήτημα όμως είναι όπως το λες οτι δεν θα λείψουν μόνο τα διακοποδάνεια, γαμοδάνεια κλπ, ούτε βέβαια αυτοί που δεν έχουν ανάγκη απο δάνειο για να επιδείξουν το τζιπ. Είναι εύκολο να εμπλουτίσει κανείς τον κατάλογο του Βασίλη αλλά βλέπω οτι θα αυξηθεί ο αριθμός των ανθρώπων που δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν ζωτικές ανάγκες.
Και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξη.
Μια που συζητούσατε για τις ανάγκες στης Κρότ, πες της να διορθώσει το Βλαδίμηρο σε … θείο, που τον παραθέτει κι ο Βασίλης.
Και ποιός θα τ’ αγοράσει το καγιέν μπιρ παρά; ο αλβανός λαθρέμπορος. αυτό κι’ αν είναι εκδίκα!
…που θα την πουλήσει την καγιέν ο αλβανός στο Βερολίνο στον τούρκο, προκαλώντας έτσι τέτοιον κατακρημνυσμό (σικ) στις τιμές των καινουργών καγιέν, ο οποίος κατακρημνυσμός θα συμπαρασύρει την Πόρσε σε πτώχευση, κι’ όλοι οι εργάτες της Πόρσε θα βρεθούν να ζητιανεύουν στις στράσσε, και καλά να πάθουν γιατί κι’ εκείνοι λέγανε να μας αφήσουνε να ψοφήσουμε, εμάς τα ελληνόπουλα, και ψηφίζανε Μέρκελ, χώρια οι πατεράδες τους, και τα λοιπά…
Το ανέκδοτο με τον λαγό και την τίγρη, το ξέρετε.
Οι μεγάλοι τέσσερις
Έτσι κυκλοφόρησε στα ελληνικά απο τις εκδ. λυχνάρι.
Μεγάλη πίκρα όταν το διάβσα. Μα είναι δυνατόν να πεθάνει ο Πουαρώ;! Αυτός είναι σαν την Ελλάδα.
Το κατάλαβε και η Αγκάθα (την κράξανε) και τον ανάστησε σε επόμενα βιβλία.
(εμάς να δούμε ποιός θα μας αναστήσει)
«τι κάθονται οι συγκλητικοί και δε νομοθετούνε;»
Μαλάκες είναι να νομοθετήσουνε; Αφού θα ρθουν οι βάρβαροι να νομοθετούνε.
Ας τα ξύσουμε λίγο ακόμα.
Όπως πχ. με την ψυχοπαθή πόρνη με το μπουκάλι «τζούλια»
Ελπίζω μόνο τούτη τη φορά να μη μας την κάνουν οι βάρβαροι και να έρθουν.
Μη μας αφήσουν στα κρύα του λουτρού με το μπουκάλι της ψυχοπαθούς πόρνης.
Υ.Γ. Γιατί η τζούλια πήγε στη βουλή και τώρα παίρνει σβάρνα τα υπουργεία;
Απάντηση: Τα κανάλια της πέφτουν λίγα. Ψάχνει μπουρδέλα αντάξια των εθνικών της φιλοδοξιών.
Σε σωστά μέρη πάει.
Βασίλη (μπορώ να σου απευθύνομαι με το μικρό σου όνομα έτσι; ) δεν νομίζω ότι είσαι υπερβολικός. Ισως εμείς δεν έχουμε συναισθηση του κινδύνου, μια η γενια μας πρώτη φορά ίσως έρχεται αντμέτωπη με κίνδυνο τέτοιου μεγέθους. Πάντως με τιποτα δεν θα πίστευα πριν μερικά χρόνια ότι σήμερα θα αισθανόμουν σχετικά ασφαλής επειδή έχω πρόσβαση στην παραγωγή τροφής…
Μέχρι να απαντήσω στο ένα, έπεσε καταιγισμός σχολίων παιδιά. Κι επειδή πάω για ύπνο, πτώμα ων, θα πω μόνο ότι δεν ξέρω. Από τη μια, ναι, είμαστε άξιοι της τύχης μας -γράφω είμαστε, και αμέσως σκέφτομαι πόσο μας παραμύθιασε ο Μακρυγιάννης με το «εμείς», ποιοι εμείς δηλαδή, υπάρχουμε εμείς και υπάρχουν κι αυτοί, ή μήπως κι εμείς έχουμε μέσα μας κάτι από αυτούς, ή μήπως πάλι -ποιος ξέρει- αυτοί έχουν μέσα τους κάτι από εμάς;
Θυμάμαι την εποχή των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας, οι Έλληνες κατέβαιναν σε τεράστιες διαδηλώσεις και την ίδια στιγμή έπαιζαν σαν τρελοί στο χρηματιστήριο. Κοίταζα από ένα σπίτι στου Ζωγράφου την πόλη κάτω, και φανταζόμουν βόμβες να πέφτουν, πάλι με μια υποσυνείδητη -ή σχεδόν συνειδητή- χαιρεκακία. Γιατί και τότε οι άλλοι, οι Σέρβοι, δεν ήταν ακριβώς καλύτεροι από μας· και μετά λες όμως, άξιζε δηλαδή που πέρασαν και περνούν τών παθών τους τον τάραχο; Οπότε συμπέρασμα δεν βγαίνει, πλην σκατά, ή, αν προτιμάτε, με φωτιά και με μαχαίρι / πάντα ο κόσμος προχωρεί, μαχαίρι όμως που δεν βάζει πάντα κάποιος άλλος. Σαν να αυτοτραυματίζεται συνεχώς η ανθρωπότης, με κάποια περίεργη ηδονή του βασανισμού. Και πάλι όμως, ποια ανθρωπότης; εμείς; ποιοι εμείς; και ποιοι είναι αυτοί;
Ουφ. Καλή μας τύχη στην άβυσσο που πέφτουμε.
Αλέξανδρε, παρεμπιφτού νομίζω στο ίδιο βιβλίο τον ανασταίνει τον Πουαρό, και καλά ότι σκοτώθηκε ο δίδυμος αδελφός του. Ο Πουαρό πεθαίνει σε ένα άλλο, που εκδόθηκε μετά θάνατον. Της συγγραφέως, εννοώ.
Καλά πληροφορημένες πηγές λένε πως ευτυχώς πρόλαβε και πέθανε η συγγραφεύς, καθώς ετοιμαζόταν να σκοτώσει κι’ άλλον αδελφό του Πουαρό -ήταν τρίδυμα- ή κι’ άλλον…
Άμα έχεις πρόσβαση στην παραγωγή τροφής, μπορείς να μου απευθύνεσαι όπως θες*. Σήμερα το βράδυ έκανα μια ανόσια σκέψη: εμάς θα μας γλυτώσουν για να σωθεί η ευρωζώνη, κι’ ας είμαστε ρεμάλια. Τους δυστυχείς τους ισπανούς με πενταπλάσιο από εμάς ΑΕΠ, άρα και ανάλογες δανειοδοτικές ανάγκες, που θα βρούνε τα πενταπλάσια λεφτά να τους σώσουνε; Κι οι ισπανοί δεν είναι τέτοιοι κλέφτες σαν κι’ εμάς για να το αξίζουν. Λες;
*Πάνε ήδη αρκετά χρόνια, όταν στο γυμναστήριο ένας εικοσάχρονος με ρώτησε -για πρώτη φορά- στον πληθυντικό «τα δεκάκιλα τα χρειαζόσαστε ακόμα, κύριε, ή μπορώ να τα πάρω;» Αμέσως κατάλαβα πως εκείνος ο πληθυντικός δεν σήμαινε τίποτε άλλο παρά τον κατήφορο. Οπότε στον ενικό, Μαρία μου, χάρη μου κάνεις…
>Οπότε στον ενικό, Μαρία μου, χάρη μου κάνεις…
Αθανασία μου, ρε Βασίλη, το γέρασες πρόωρα το κορίτσι.
Απλώς με μπέρδεψε Μαρία 🙂
Πάντως εγώ και στα εικοσάχρονα στον πληθυντικό τους μιλάω. Οπότε καμία σχέση με τον κατήφορο 🙂 Αν πάντως οι Ισπανοί δεν είχαν την ίδια κακοδιαχείριση με μας λογικά θα έχουν και μικροτερο έλειμμα. Αρα ανεξαρτήτως ΑΕΠ, θα βρεθούν τα λεφτά…
Μακάρι. Αν και άκουσα πως και τους γάλλους τους έχουν ζώσει τα φίδια στο ενδεχόμενο.
Φτου, συγγνώμη Ιμόρ. Δεν είμαι συνηθισμένος στα πολλαπλά ονόματα, το Αθανασία δεν το ήξερα αλλά το φανταζόμουν λόγω Ιμμορταλιτέ, οπότε παρενέβη το Ιμόρ (ωραίο είναι, κάποια στιγμή θα σου πω γιατί μου είναι και πολύ οικείο) και τάκανα ρόϊδο. Τι λέγαμε, ουκ έρχεται μόνο…
Γιατί συγχρόνως σκεφτόμουν αν η AKG του fallacy είναι η Μαρία. (Είσαι, Μαρία;)
Σ’ αυτή τη σκέψη πως οι αθώοι πληρώνουν της ενοχή (δεν ξέρω πόσο χριστιανική επίδραση έχει, ή πόσο εδράζεται στην ιστορική εμπειρία),
http://rwandanissi.blogspot.com/2010/03/1994.html
Εντάξει απλά μπερδευτηκες, δεν έκλεψες και κανένα ποδηλατο! Δεν χρειάζεται να απολογείσαι 🙂 Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται και μεγάλη φαντασία για καταλάβει κανείς πως με λένε… Το Ιμόρ από μόνο του σημαίνει κάτι;
Όχι. Θυμίζει την Ειμαρμένη των Πανθέων. Ήταν και το όνομα της μάνας μου.
Ξέχασα να διευκρινήσω πως το Μάρμω (των Πανθέων) είναι υποκοριστικό του Ειμαρμένη. Το όνομα είναι πολίτικο.
Όμως, το καημένο το κράτος, τόσο φτωχούλι κι αδυνατούλι, το λυπάμαι…
Τελευταίως ανακάλυψα πως του πήγαινε στο αρσενικό καλύτερα παρά στο ουδέτερο: Ο Κράτος. «Διότι έρχεται, κύριε, ο Ελληνικός Κράτος και σου λέει τόσα, κι’ άμα δε σ΄αρέσει σου κάνω κατάσχεση με τον Κώδικα Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων, κι’ άντε τραβήξου εσύ στα δικαστήρια να κάνεις ανακοπή»
Δεν διαγράφεται πιο ανάγλυφη η αδυναμία του;
Ανακοπή στο Διοικητικό: μέχρι να βγει απόφαση, έχεις δει δισέγγονα…
Ωστόσο συνήθως δεν εκτελούν πριν βγει η απόφαση. κάτι είναι κι’ αυτό. Σ΄έχω δει Λ. Ριανκούρ και δεν το ξέρω;
Μπορεί και να μ’έχεις δει και αλλού και να μην το ξέρεις 🙂
Η εκτελεση αναστέλλεται μονο αν έχει κατατεθει αίτηση αναστολης και έχει γίνει δεκτή. Αλλιως πορτοκαλάδα…
«Μπορεί και να μ’έχεις δει και αλλού» :
Αθανασία, είσαι δικηγόρος ή ασκούμενη, γύρω στα 22, με μαμά δικηγόρο και μπαμπά μουσικό; Κάπου πήγε το μυαλό μου, αλλά αν είσαι αυτή που νομίζω, -που δεν είναι δυνατόν, δεν παίζει, είναι τερατώδης τέτοια σύμπτωση- θα μου στρίψει τελείως.
«Η εκτελεση αναστέλλεται…»
Εννοούσα πως ο Κράτος δεν αρχίζει συνήθως εκτέλεση αν ασκήθηκε ανακοπή με πιθανότητες. (Από διοικητικό σκίζουμε, βλέπω)
φτου πάλι, δεν συνεχίζει αρχινημένη εκτέλεση, ήθελα να πω
Δικηγόρος και 22 λιγο δυσκολο 🙂 18 να μπεις, αντε να βγεις στα 4 και 18 μήνες άσκηση τον χάσαμε το λογαριασμό… Μη σου στρίψει δεν είμαι αυτή που νομίζεις, είμαι μεγαλύτερη και αν είχα μαμά δικηγορο δεν θα γινόμουν εγώ… Αλλά πως μπορείς να αποκλείσεις ότι δεν μ’ έχες δει πουθενά; ε; 😉
Εννοούσα πως ο Κράτος δεν αρχίζει συνήθως εκτέλεση αν ασκήθηκε ανακοπή με πιθανότητες. Αποδιδεις στο Κράτος κοινωνικές ευαισθησίες ή μου φάνηκε; Η εκτέλεση αρχίζει όποτε κουνήσουν τα ποδάρια τους οι εφορίες. Σκασίλα του για τις πιθανότητες της ανακοπής…
(Μερσι για το κομπλιμάν αλλά υπερβάλεις 🙂 )
Δεν αποκλείω να σ΄έχω δει αλλού.
Να, βλέπεις, η δικιά μου εμπειρία είναι με τα ταμεία. Όχι, δεν είναι ζήτημα ευαισθησίας, αλλά όταν έχουν πιθανότητες να χάσουν την προσφυγή ή την ανακοπή φοβώνται να εκτελέσουν. Δεν ξέρω τι, ίσως να μετράνε στους διευθυντές κάτι τέτοια για τις προαγωγές.
η AKG;
Μου άφησε ένα ευγενικό σχόλιο στο μπλογκ μου. Το μπλογκ της, δες εδώ:
http://akg-fallacy.blogspot.com/
Μόλις είδα το σχόλιο. Δε μπορεί να μπερδευτεί με μένα γιατί γράφει με στυλ. Όσο για τα κομμωτήρια αν περίμεναν απο μένα, θα είχαν ρίξει όλα φαλιμέντο 🙂
Είδες; Να γιατί μπερδεύομαι. Όμως η γραφίδα σου έχει στυλ, σ’ αυτό δεν μπερδεύομαι. Αν και τύπος και ουσία στο γράψιμο δεν νοούνται χωριστά. Πλάκα έχει, ο νοικοκύρης πήγε για ύπνο και το πάρτυ συνεχίζεται.
«Ο νοικοκύρης πήγε για ύπνο και το πάρτυ συνεχίζεται.»
Ετσι γίνεται στα καλα πάρτυ 😉
Καληνύχτα και από δω…
Έμεινα να μαζέψω τα ποτήρια. Ευχαριστώ όλους σας, πέρασα υπέροχα. Αύριο είναι μια άλλη μέρα.
ΒασιληΝικολαιδη λες να καθομαστε διπλα-διπλα τοτε στο παλαι? Ειχαμε σφηνωθει τοτε λιγακι στις κερκιδες θυμαμαι.
Μαρια μου αρεσε η «γνωστη δακτυλοσκοπηση». Μου θυμισε κατι απο τον…γαστρεντερολογο!
Μετα την ανακοινωση των «χθεσινων» μετρων (πως λεμε του πηρε μετρα….για σωβρακο? για φερετρο?) και επειδη γινομαστε φτωχοτεροι οικογενεικως και (τριτο) επειδη σημερα ειναι η σειρα μου να μαγειρεψω (ουφ)…παω να βαλω φακες.
Καλως να ορισετε!
Όσο θυμάμαι, η σκηνή πρέπει να ήταν προς τη θάλασσα. Η «πλατεία» ήταν για τους επισήμους. Εγώ ήμουν κερκίδα μέση, στην δεξιά μεριά του Παλαί (για κάποιον που κοιτάει τη σκηνή).
Ήταν κι’ η Φαραντούρη, μ’ ένα φουστάνι ρουστίκ από αρχαία τραγωδία, όλο καφέ κεραμιδί μπαλώματα.
Καλημερίζω την παρέα: ποτήρια μαζεμένα, πάτωμα σφουγγαρισμένο, καρέκλες πάνω στα τραπέζια, όλα εντάξει… α, όχι ακριβώς: κάποιοι αδειάσαν τα μπουκάλια.
Άσχετο αλλά θέλω να το σημειώσω: σ’ αυτή την περίεργη υπόθεση με τον υπάλληλο της ΕΥΠ διαβάζω:
Οπως ανέφερε μιλώντας στο «Βήμα» παράγοντας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, «από τον υπάλληλο ζητήθηκε να παραδώσει, όπως οφείλει, όλο το αρχείο του, που είχε σε ειδικό φωριαμό. Ομως εκείνος αρνήθηκε επικαλούμενος ότι είναι υλικό που αφορούσε τη συνδικαλιστική δραστηριότητά του. Και έτσι ενεργοποιήθηκε ο Εθνικός Κανονισμός Ασφαλείας, κλήθηκε εισαγγελέας και άνοιξαν οι φωριαμοί, στους οποίους βρέθηκαν απόρρητα αρχεία αλλά και δελτία υποψηφίων για πρόσφατες εκλογές των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών σωματείων σε ιδιωτικό τυπογραφείο. Με αυτόν τον τρόπο υπήρχε κίνδυνος δημοσιοποίησης στοιχείων των υπαλλήλων της ΕΥΠ που έχουν αναλάβει ειδικές αποστολές».
Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνω; Ή είναι κάτι που καταλαβαίνω;
Παράξενα πράγματα: εδώ δεν βλέπω τα περί πρωτοβάθμιων σωματείων, βλέπω όμως άλλα: http://www.koutipandoras.gr/ArticleDetail.aspx?nodeSerial=001002006&nodeId=37&articleId=2481
a suivre
[…] πάρα πολλούς που ίσως νιώσουν το πατατράκ δεν λυπάμαι: τα είπε ωραία (διαβάστε το!) στο προηγούμενο ποστ ο Βασίλης […]
Είχε πλάκα το εργάκι: Super George Εναντίον Κακών Κεδροσκόπων, όσο κράτησε. Τώρα που μείναμε εμείς και το ζωνάρι μας, σαν να αδυνάτησε και το δάχτυλό μας και δεν μπορούμε να κρυφτούμε πίσω του.
Το «διαίρει και βασίλευε» μαζί με το «θέλω να πουλήσω υποβρύχια και eurofighters» στέκει ή συνωμοσιολογώ ο αδαής;
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=328941&ct=32&dt=30/04/2010#ixzz0mYb2zeJX
visk, το υποκείμενο της συνωμοσίας ποιο είναι; οι Κακοί Κερδοσκόποι, που λέει ο Φώτης; η Γερμανία; (ποια Γερμανία, γιατί όχι η Γαλλία που μας πουλάει κι αυτή όπλα…) Γιατί παίρνει η Πορτογαλία σειρά; Παιχνίδια παίζονται, οπωσδήποτε, αλλά …πώς να το πω… συνωμοσιολογία σημαίνει, ότι ένας άνθρωπος ή μια ομάδα ή (τι;) μπορεί να προβλέψει το μέλλον και να πετύχει στόχους δυσανάλογους προς το μοχλό που κινεί. Ορίστε, το κατάφερα. Αυτό όμως ισχύει στα μαθηματικά ή στον Ισαάκ Ασίμοφ, όχι στην ιστορία.
Ας πούμε, η Γερμανία (ποια δηλαδή οντότητα;) έδρασε τόσο έξυπνα ώστε να καταστρέψει μια οικονομία, και δεν μπόρεσε να δει ότι το πράγμα θα πάει αλυσιδωτά τώρα και θα την πάρει η μπάλα;
Αν θες, το ότι μέσ’ στην τούρλα του Σαββάτου πουλάνε και τα προϊόντα τους χειροτερεύοντας την κρίση, δείχνει αυτό που έλεγε ο Μαρξ, για τον κοντόφθαλμο, βραχυπρόθεσμο σχεδιασμό του κέρδους στον καπιταλισμό, έτσι για να το μακρύνω δηλαδή!
Σύμφωνοι σε όλα. Δεν προσδιόρισα ούτε επιμέρισα το υποκείμενο αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είπα -και με συγχωρείς αν σου έδωσα αυτή την εντύπωση ή το υπονόησα- ότι αυτό αποτελείται από ολόκληρους λαούς και χώρες. Στην πρόταση όμως αυτοί που θέλουν να πουλήσουν υποβρύχια και eurofighters αν δέχεσαι τη βούληση θα δεχτείς ότι υπάρχει και υποκείμενο.
Δες για παράδειγμα αυτό: http://st3pp3nw0lf.wordpress.com/2010/03/15/germany-3/
Πού χάθηκαν πάλι τα σημεία στίξης; 🙂
visk, φοβάμαι ότι δεν προλαβαίνω να απαντήσω, ταξιδεύω απόψε. Πολύ σύντομα, δεν νομίζω (από όσα βλέπω τουλάχιστον) ότι υπήρξε συνειδητή απόφαση από οποιαδήποτε οντότητα να καταστραφεί η ελληνική οικονομία. Επιμέρους αποφάσεις, ναι. Αλλά τότε δεν μιλάμε για συνωμοσία.
Πάλι, τι να πω; κι εγω παντογνώστης δεν είμαι 🙂
Να σου πω, Δύτη, γενικώς έχεις δίκιο για τηις συνωμοσίες(επ’ ευκαιρία, να βάλω και κείνη την επιστολή του Ένγκελς που έχει στην προμετωπίδα της Νυχτερίδας ο Τσίρκας;) Όμως το πραξικόπημα του Ιωαννίδη που έριξε τον Παπαδόπουλο, και ο οποίος στην συνέχεια έστησε τον Σαμσών και προκάλεσε τον Αττίλα, δεν ήταν συνωμοσία με την έγκριση της ΣΙΑ με σκοπό να ρίξει τον Μακάριο; Δεν είχαν δοθεί στον Ιωαννίδη ψευδείς διαβεβαιώσεις από την ΣΙΑ πως οι τούρκοι δεν θα κινηθούν στην περίπτωση ελληνοκίνητου πραξικοπήματος; Βάσει αυτών των διαβεβαιώσεων και αντίθετα με τις προειδοποιήσεις του Στέϊτ Ντιπάρτμεντ δεν κινήθηκε ο Ιωαννίδης; Γιατί χωρίς την υποκίνηση και την έγκριση της ΣΙΑ, δεν θα τολμούσε να κουνήσει ούτε το δάχτυλό του, ο Ιωαννίδης. Όλο λοιπόν αυτό δεν είναι συνωμοσία. Για ποιόν σκοπό, θα μου πεις. Ο πόλεμος των 6 ημερών είχε αναδείξει την σημασία της Κύπρου στην ασφάλεια του Ισραήλ. Το τελευταίο που ήθελαν οι αμερικάνοι ήταν μια Κύπρος στο κίνημα των αδεσμεύτων, που το βλέπανε σαν προθάλαμο του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Μ’ αυτά θέλω να πω πως συνωμοσίες υπάρχουν, και επηρρεάζουν μεσοπρόθεσμα το διεθές γίγνεσθαι. Το πραξικόπημα στην Χιλή ήταν μία άλλη επιτυχής συνωμοσία της ΣΙΑ, στο πλαίσιο ενός πλέγματος επεμβάσεων στην Λατινική Αμερική. Στην δεκαετία του 70 και του 80, ήταν αδιανόητο να θεωρήσεις πως τα πραξικοπήματα αυτά δεν ήταν προϊόν συνωμοσίας.
Ήρθε μετά η δεκαετία του 90, κι’ άλλαξαν αρκετά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα, έφυγε από την μέση η Σοβιετία, ο Ψυχρός Πόλεμος, και ολόκληρος ο κόσμος των δύο πόλων που ξέραμε. Η γεωπολιτική τράπεζα ξαναμοιράστηκε, οι παίχτες πλήθυναν, οι συμμαχίες έγιναν πιο ρευστές και τα όρια των αντιπαραθέσεων λιγότερο σαφή. Σ’ αυτό το περιβάλλον, οι προθέσεις των μεγάλων δυνάμεων δεν είναι πάντα ορατές: αυτός που είναι συνεταίρος σου είναι και ανταγωνιστής σου. Και σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον είναι εύκολο, προκειμένου να αποσείσεις τις υποψίες για ανάμειξη, για υποκίνηση, για παρασκηνιακή δραστηριότητα, να επικαλεσθείς το (υπαρκτό κατά τα λοιπά) χάος-των-πολλών-βουλήσεων-που-αλληλεπιδρούν-αλληλοαναιρούνται-αλληλοσυμπλέουν- και τελικώς διαμορφώνουν καταστάσεις που κανείς δεν θέλησε.
Η επιστολή του Ένγκελς στον Γ. Μπλοχ, αν και δεν μ’ αρέσει πολύ η μετάφραση:
http://www.politikokafeneio.com/oplostasio/egels911.htm
Βασίλη, δεν έχεις άδικο και με βάζεις σε σκέψεις. Η αλήθεια είναι, ότι προσπαθώ να μη βγάζω συμπεράσματα βιαστικά όταν δεν καταλαβαίνω την πλήρη εικόνα, και τωρα δεν την καταλαβαίνω ακριβώς.
Πάντως μια και λέμε για τους Αμερικάνους, είδα σήμερα το ΠΑΜΕ να τρέχει στην …αμερικάνικη πρεσβεία, και εξακολουθεί να μου φαίνεται εντελώς ξεκούδουνο.
Τι κάνει το ΠΑΜΕ δεν έχει πολλή σημασία, γιατί και να χεστεί η φοράδα στο Γενή Τζαμί, το ΠΑΜΕ πάλι στην πρεσβεία θα τρέχει. Θέλω να βρω κι’ εγώ το όριο μεταξύ της συνωμοσιολογίας και της οργανωμένης πολιτικής ενέργειας, και δεν είναι εύκολο. Θα στείλω και μια συνέχεια στο προηγούμενο σχόλιό μου, μόλις βάλω μια τάξη στις σκέψεις μου
Βασιλη, δεν διαφωνω οτι υπαρχουν συνωμοσιες αλλα δεν μπορω να δω κατι τετοιο στην προκειμενη περιπτωση, γιατι ,αν δεχθω οτι η σημερινη κατασταση της Ελλαδας ειναι προϊον καποιας συνωμοσιας, τοτε θα πρεπει να δεχθω οτι συμμετειχαν σ’ αυτην και οι ελληνικες κυβερνησεις των τελευταιων ετων.
Και μην ξεχναμε οτι δεν ειναι ολες οι συνωμοσιες πετυχημενες.
Συμφωνώ voulαgx. Άλλη είναι η υπόθεσή μου: μπορεί άραγε μία χαοτική (χωρίς να εκπέμπεται από κάποιο κέντρο λήψης αποφάσεων) κερδοσκοπική κίνηση των αγορών να οργανωθεί εκ των υστέρων σε στρατηγική επίθεση (από κυβερνητικούς, παρακυβερνητικούς, οικονομικούς, τραπεζικούς, μηντιατικούς κύκλους των ΗΠΑ κατ’ αρχήν) κατά της ευρωζώνης, στα πλαίσια μιας αντίθεσης αμερικάνικων- ευρωπαϊκών συμφερόντων; Η οποία αντίθεση, ειδωμένη σε μακροκλίμακα παρουσιάζει με την σειρά της όλα τα χαρακτηριστικά του χάους; δηλ. παράγοντες στην Ευρώπη να πρόσκεινται στα αμερικάνικα συμφέροντα και αντίθετα αμερικάνικους στα ευρωπαϊκά κοκ
ΥΓ. Ξέχασα το σπουδαιότερο του ερωτήματος: έχουμε εδώ συνωμοσία -έστω εντός του χάους- ή όχι;
ΥΓ.2. α, όχι! εν προκειμένω, η συμπεριφορά ημών των Ελλήνων και η εκλογή των κυβερνήσεών τους είναι στον χώρο του χάους-των-πολλών-βουλήσεων-που-αλληλεπιδρούν-αλληλοαναιρούνται-αλληλοσυμπλέουν- και τελικώς διαμορφώνουν καταστάσεις που κανείς δεν θέλησε. Δεν αποκλείεται βέβαια οι αμερικάνοι να έχουν παραμάγαζο στην ΕΥΠ από τον καιρό της χούντας, το αντίθετο. Εδώ είχε ο μητσοτάκης τον γρυλλάκη. Θυμόσαστε τον Οτσαλάν; τις υποκλοπές; τον Βαβύλη; τις εκλογές στα ιεροσόλυμα; την ενοικίαση (διάβαζε εκποίηση) των ακινήτων του Πατριαρχείου;
Η εξουσία είναι έτσι κι αλλιώς μια συνωμοσία.
Σωστός ο Μπουκανιέρος…
το θέμα είναι πως είναι πολλές εξουσίες-συνωμωσίες και γίνεται μπάχαλο.
Βασίλη, κοντεύεις να με πείσεις για τη συνωμοσία κατά της ευρωζώνης. Κοντεύεις είπα, εξακολουθώ να νομίζω ότι είναι κυρίως μια δομική κρίση που ξεκινά από τον αδύναμο κρίκο. Πάντως σίγουρα δεν είναι αυτό που λέει ο Μίκης! (έτσι για να επιμείνω σε κάτι) Θέλω να πω, αν συνέφερε γεωπολιτικά την Αμερική να καταστραφεί μια οικονομία στην περιοχή, θα προτιμούσαν την τουρκική νομίζω… Μου τη δίνει δηλαδή αυτή η επιμονή να θεωρούμε εαυτούς απροσκύνητους και ανυπότακτους. Σκατά ανυπότακτοι, υπερφίαλοι καραγκιόζηδες… [το πρώτο πληθυντικό ας εκληφθεί καταχρηστικό 🙂 ]
ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΑΞΗΓΗΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑ-ΠΡΩΤΑ!
1. Δεν είπα πως πιστεύω πως είναι συνωμοσία, συμφώνησα εξ αρχής πως είναι δομική κρίση. Μάλιστα προς αυτό συνηγορεί και η περέμβαση Ομπάμα στην Μέρκελ, για την οποία μίλησα τις προάλλες.
2. Έθεσα το εξής ερώτημα, μόνο: μπορούμε να αρχίσουμε να υποψιαζόμαστε πως την δομική κρίση μπορεί να την οργανώσουν κάποια συμφέροντα σε σε στρατηγική αποσταθεροποίησης της ευρωζώνης, όταν πχ στοχοποιείται για κερδοσκοπία η Ισπανία, που τέλος πάντων δεν είναι τέτοιο μπάχαλο όπως εμείς;
3. Η τούρκικη οικονομία δεν είναι στην ευρωζώνη.
4. Όσο για εμάς τα ελληνόπουλα, τάπαμε εκτενώς, άμα έχεις θωμαΐδα, τύφλα στην συνωμοτίδα.
5. Για τον Μίκη, τάπαμε: Μίκης είναι, ό,τι θέλει λέει.
Πριν λίγο καιρό έβλεπα στην τιβι ένα αφιέρωμα για τα ΔΕκεμβριανά ή τον Εμφύλιο (;) και μίλαγε κι’ ο Μίκης για την δράση του στην μάχη του Μακρυγιάννη: του δώσανε ένα παλιαυτοκίνητο γεμάτο εκρηκτικά να το πάει από την Ν. Σμύρνη στο Κουκάκι, ν’ ανέβει την Συγγρού δηλ. από του ΦΙΞ, που είχαν μπλόκο οι χωροφύλακες. Ο Μίκης δεν ήξερε ν’ αλλάζει ταχύτητες ακόμα. Και πήγαινε με πρώτη. Και διέσχισε το μπλόκο με 20 χλμ, ο αθεόφοβος, μέσα σ’ ένα καταιγισμό από σφαίρες, σ’ ένα αυτοκίνητο φίσκα δυναμίτη! «Όταν έφτασα, τι να δω, τελειώνει, είχα κατουρηθεί απάνω μου». (ΚΙ’ άλλα λέει, και κανένας δεν τον έχει διαψεύσει για μυθομανή ποτέ. Πες πως τα μισά είναι αλήθεια, και τ’ άλλα παραμύθια της Χαλιμάς. Κρατάω και μιαν ιστορία της αποκοτιάς του από μαρτυρία αξιόπιστη, εις πίστιν των ανωτέρω.)
Τώρα, άνθρωπος που παίζει τη ζωή του κορώνα-γράμματα έτσι για πλάκα, περιμένεις νάχει στοιχειώδη συνοχή στις δηλώσεις του για συνωμοσία των αμερικάνων και των αρειανών; Εξ ου και το «Μίκης είναι, ό,τι θέλει λέει», μετά λόγου γνώσεως, που λένε.
Για την αρχική θέση μου σχετικά με την δομική κρίση, το σχόλιο στο ποστ αυτό, της Απριλίου 29, 2010 στο 11:15 πμ . Την μαρτυρία της αποκοτιάς του Μίκη, δεν μπορώ να την πω δημοσία, να με σταυρώσεις, ρε Δύτη.
Ναι μωρέ Βασίλη, δεν σε παρεξηγώ, προσπαθώ να υπερασπιστώ κάπως το αρχικό ποστ! 🙂
1-2. Είπαμε, κοντεύεις να με πείσεις! Ωστόσο, ας πούμε, σκέφτομαι ότι όσα βλέπουμε ξεκίνησαν στην Ευρώπη με την Ισλανδία, που είναι εκτός ευρωζώνης. Έχω την εντύπωση ότι (όπως έσκασε η λεγόμενη φούσκα του χρηματιστηρίου εδώ ή η φούσκα των ακινήτων στις ΗΠΑ) μισοσκάει στην Ευρώπη η φούσκα των δημοσίων χρεών. Βλέπεις ας πούμε το διάγραμμα εδώ http://silezukuk.tumblr.com/post/567667036 και καταλαβαίνεις ότι αυτό το «σου χρωστώ μου χρωστάς, και συνεχίζουμε να δανείζουμε ο ένας τον άλλο και όλοι από τις τράπεζες» κάπου θα σκάσει. Και πού θα σκάσει; στον πιο αδύναμο κρίκο. Αλλά αδυνατώ να συνεχίσω, έχω διαβάσει πάρα πολλά σχετικά αυτές τις μέρες και εξακολουθώ να θεωρώ τον εαυτό μου αδαή στα οικονομικά.
Δεν είμαι σίγουρος -με βάση αυτή τη λογική- ότι μια κατάρρευση της ευρωζώνης συμφέρει οποιουσδήποτε αμερικανικούς κύκλους, όταν εδώ φταρνίζεται μια πεταλούδα στο Ντουμπάι και πέφτει χιόνι στη Φλόριντα.
3. Το ξέρω, το ανέφερα σε σχέση με την «γεωπολιτική» θεωρία του Μίκη (και άλλων), όχι την «οικονομική» δική σου.
5. Ναι, καμία αντίρρηση! γιαυτό και στο ποστ δεν επέμεινα στα περί Μίκη.
Αδαείς στα οικονομικά είμαστε όλοι μας. Αλλά για την οικονομία και τους επαΐοντες ισχύει η ρήση του Κλεμανσώ για τους στρατηγούς και τον πόλεμο.
Ένα άρθρο του Βασίλη Μπιτσάκη για την κρίση, μια άποψη πολύ σχετική με την παραπάνω συζήτηση στα σχόλια
http://www.politikokafeneio.com/neo/modules.php?name=News&file=article&sid=7942
Ωχ, τον Ευτύχη τον βάφτισα Βασίλη!
Αφήνω άλλο ένα λινκ που σχετίζεται πάλι με την παραπάνω συζήτηση.
Ποιός λέει τα παρακάτω;
«…Από την μια, η αντιπολίτευση θα ρίξει όλα τα βάρη των μέτρων στην κυβέρνηση, ενώ από την άλλη, αν η κυβέρνηση περιμένει να ξεσπάσει η κρίση πριν πάρει τα μέτρα, θα έχει ελάχιστο χώρο για να ελιχθεί σε μια ενδεχόμενη πολιτική κρίση. […] Τελικά, μια ενδεχόμενη προσφυγή στο ΔΝΤ μπορεί να κάνει καλό σε μια κυβέρνηση, μιας και θα μπορέσει να απαντήσει στους επικριτές της ότι η συμφωνία με το ΔΝΤ της επιβλήθηκε, δεν το ήθελε».
http://www.kokkino.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1737:-q–q-qq—&catid=15&Itemid=37
Ασχετο με το θέμα που συζητάτε εδώ αλλά μόλις είδα το 39 Σκαλοπάτια θυμήθηκα ένα επεισόδιο πριν 5/6 χρόνια: Η Ελευθεροτυπία το έδινε δώρο μαζί με ένα κυριακάτικο τεύχος της ως αυγουστιάτικο ανάγνωσμα και ξεκίνησα να το διαβάζω τον 15αυγουστο. Φτάνω στο κομμάτι της συνωμοσίας που αναφέρει ο Δύτης και τι να δω: πάλι εβραίοι, εβραίοι και ξανά εβραίοι.
To θυμάμαι τόσο έντονα γιατί είχα εκνευριστεί εξαιρετικά γιατί ούτε ένα απλό μεσημεριανό, καλοκαιριάτικο τρόπο να περάσω την ώρα μου δεν ήταν δυνατόν χωρίς να βλέπω τις ίδιες βλακείες στον πλέον απρόσμενο χώρο.
Και για να μην είμαι τελείως εκτός θέματος Δύτη τους την φέραμε με την δική μας συνωμοσία: ολόκληρο το οικοδόμημα των μιαρών ευρωπαίων τρέμει χάρη σε μας και ούτε μπορούν καν να μας παρατήσουν.
visk, ευχαριστώ (-ούμε) για το υλικό!
Abravanel, έχεις δίκιο, το είχα ξεχάσει αυτό (ίσως γιατί δεν με είχε εκπλήξει, για κάποιο λόγο…) Όσο για τη δική μας συνωμοσία, ωστόσο, θα έπρεπε να το είχαμε σκεφτεί λίγο νωρίτερα, νομίζω.
Αμπραβανέλ, συμπλήρωμα: βλέπω στο χωρίο που δίνεις ότι τελικά όντως κάτι έχει να κάνει το βιβλίο με τη Ρωσική Επανάσταση. «Ο Εβραίος έχωσε το μαχαίρι στην αυτοκρατορία του τσάρου, για να εκδικηθεί για τα πογκρόμ». Εννοεί άραγε τον πόλεμο με τις Κεντρικές Δυνάμεις, ή την επανάσταση του 1905, δεν ξέρω. Μην εκπλαγείς πάντως αν αύριο διαβάζουμε για τους εβραίους Λέμαν Μπράδερς και τον εβραίο Στρος-Καν. Ιδίως στην Ελλάδα, κολλάει πολύ σε ένα ορισμένο κλίμα, περιθωριακό ακόμα, που πάει να διαμορφωθεί…
Δεν με εξέπληξε ο Μπιούκαν όταν τον διάβαζα, κατά τα άλλα, γιατί κάτι είχα υπόψη μου για τον αντισημιτισμό στην Αγγλία τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.
Α, μου έκανε εντύπωση στο κομματάκι του βιβλίου η παρουσίαση του Έλληνος πρωθυπουργού Καρολίδη: «ο μόνος που μπορεί να αντιταχθεί στη συνωμοσία». Εδώ γελάμε!
Τον Βενιζέλο είχε κατά νου, όχι τους τωρινούς.
Είπαν ήδη, no worries. Βασικά το πρόβλημα μου δεν ήταν το βιβλίο όσο ότι τότε με είχε χτυπήσει κατακέφαλα και με κατεβασμένες τις άμυνες το βιβλίο γιατί ανυπομονούσα να το διαβάσω. 🙂
Γειά σου Δύτη,
από οσα είδα, το μπλογκ σου μου αρέσει.Καθώς και τα σχόλιά σου στον Σαραντάκο.Όπου και σε εντόπισα.
Για νάμαι ειλικρινής όμως το νικ σου δεεεν…Θα έχεις κάτι στο μυαλό σου, που ελπίζω κάπου να το ανακαλύψω, αλλά προς το παρόν αυτοί οι νιπτήρες δεν λένε. Και μή μου το κάνεις λογικό.Ασχέτως της εξηγήσεως, η αίσθηση που δίνει το όνομα δεν απογειώνει.
Έρχεται σε κόντρα και με τη γέφυρα. (Η παληά του Μόσταρ δεν είναι;) Αν έχεις πηδήξει από τοσο ψηλά, (αλλά και από λίγο χαμηλότερα, όπως εγώ όταν πήγαινα σχολείο) είναι μία απογειωτική εμπειρεία. Μπορεί να κατευθύνεται το σώμα προς τα κάτω, αλλά η ψυχή είναι σαν να πετάει. Κι αν φοβάσαι λίγο, τότε μπορεί το σώμα σου να βρίσκεται στο Μόσταρ ή στην Ύδρα αλλά η καρδιά σου να πηγαίνει στην Κούλουρη.
Αλλά αυτοί οι νιπτήρες είναι απλώς νιπτήρες. Εκεί ρίχνεις τις βρώμικες σαπουνάδες, φτύνεις, πλένεις τα πόδια σου, όταν δε σε βλέπει η μαμά σου, και κάνεις κι άλλα ακατανόμαστα, αν είσαι κακό παιδί.
Λοιπόν σαν φανατικός Γιατιδενιστής, θα σού έλεγα: γιατί δεν κάνεις ένα ωραίο delete τους νιπτήρες να μείνεις ένας Δύτης ; Σκέτος δύτης ή δύτης του … ή της … ,πάντως όχι των νιπτήρων, ούτε καν του Νιπτήρος. Έχω παρακολουθήσει τη τελετή στή Χίο, στη σπηλιά, εντάξει, αλλά σαν έθιμο μου φαίνεται πολύ υποκριτικό.
Σόρυ που σέπιασα από τα μούτρα με το καλημέρα, αλλά έτσι είμαι γώ.
Μα, το εξηγώ σε ειδική σελίδα, δεν το είδες; https://dytistonniptiron.wordpress.com/about/
Και βέβαια καλωσόρισες, κι ευχαριστώ για τις καλές κουβέντες!
Τώρα τα περί Μίκη.
Μου τη σπάει αφάνταστα που διάφοροι νεόκοποι επαναστάτες τη λένε γενικώς στο Μίκη.
Επειδή ο Μίκης δεν βρίσκεται στο άνθος της ηλικίας του,
η εικόνα που έχουμε γι’ αυτόν είναι ουσιαστικά ολοκληρωμένη. Όπως τον ξέρουμε εμείς, έτσι θα μπή στην Ιστορία. Αλλά αυτά που λέει σήμερα ΔΕΝ θα τα γράψει η Ιστορία.
Και τί πολεμική να κάνεις πια με το Μίκη. Ήταν μία τεράστια προσωπικότητα, ανέβηκε στη σκηνή της Ιστορίας, άλλοτε ένοπλος μαζί με τους άλλους , άλλοτε μόνος του, έπαιξε το ρόλο που του επεφυλάχθη, τώρα έχει κατεβεί από το παλκοσένικο, (όπωςάλλωστε και οι «άλλοι»),τελεία.Έμείς να δούμε τι θα κάνουμε, που η σκηνή μας έχει δοθεί καιαντι δράματος και δράσης έχουμε μείνει μαλάκες και κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον με απορία.
Ε, δεν διαφωνούμε σ’ αυτό. Αν θυμάμαι καλά οι απόψεις του τότε (πάνε και πόσοι μήνες) περί συνομωσίας κατά των ανυπότακτων Ελλήνων έπαιζαν γενικότερα, γιαυτό και μου την έδωσε. Βέβαια, ποιος τις θυμάται τώρα;
Βέβαια αυτά που λέει για συνομωσίες έχουν κάποια εξήγηση, που όμως δεν κείται στο χώρο της πολιτικής αλλά μάλλον των νευρο-επιστημών, των οποίων τα συμπεράσματα δανειζόμενος θα προσπαθήσω να περιγράψω την περίπτωση Μίκη.
Η σύνθεση κάθε είδους, είναι μία διεργασία, που εδράζεται στο δεξί ημισφαίριο του φλοιού του ανθρώπινου εγκεφάλου. Δεν αμφιβάλλω: η μουσική σύνθεση είναι και η ίδια μία πολλή σύνθετη διαδικασία που απαιτεί τη συνεργασία πολλών διακεκριμένων λειτουργιών του εγκεφάλου.Και βεβαίως ένα είδος ευφυίας παράλληλο του ΙQ ή της συναισθηματικής νοημοσύνης: της μουσικής ευφυίας. Όμως στη μουσική και γενικά στην καλλιτεχνική σύνθεση συμβάλλει ιδιαιτέρως το Δεξί ημισφαίριο, που θεωρείται το «καταθλιπτικό ημισφαίριο «, αλλά και εκείνο που «συνθέτει στο χώρο» και εκείνο που αναγνωρίζει patterns.
Ο Μίκης και οι καλλιτέχνες τέτοιου διαμετρήματος εχουν ανεπτυγμένες τις λειτουργίες τύπου δεξιού ημισφαιρίου.
Το οποίο όμως είναι και ικανό να ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ PATTERNS ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Και το οποίο , όταν, όπως κι ο Μίκης σήμερα, δεν το χρησιμοποιούν για μεγαλόπνοες συνθέσεις, υπερλειτουργεί, εις βάρος του «λογικού» αριστερού ημισφαιρίου, κι έτσι αρχίζει να «βλέπει» τα ανύπαρκτα patterns, τίς «θεωρίες» για σκοτεινές συνομωσίες που μας καταθλίβουν.
Δεν ισχυρίζομαι ότι με μια τόσο απλή περιγραφή έλυσα ένα τόσο περίπλοκο πρόβλημα όπως το Ψυχολογικό προφιλ ενός ανθρώπου, απλώς προσπάθησα να δόσω μια άλλη διάσταση.
Πάντως ,υπενθυμίζω και κάτι που είναι σχετικό με το θέμα:
Και ο Λεονάρντο Ντα Βίνσι έχει γράψει εκείνες τις καταστροφικές «Προφητείες» ,που αν τις διαβάσει κανείς , αμέσως καταλαβαίνει οτι δεν προέρχονται παρα από κάποιες άγνωστεςκι ασυγκράτητες εσωτερικές ανάγκες του μοναδικού νού του μεγάλου ζωγράφου,γλύπτη, αρχιτέκτονα,φυσικού, εφευρέτη αλλά και (όπως έμαθα τελευταία) δεξιοτέχνη σολίστα λαούτου και μουσικοσυνθέτη.
Μμμ, ναι,ναι, το είδα το κομμάτι του Κορτάσαρ, ωραιο. Προφανως οι νιπτήρες σε εκφράζουν. Απλώς, εμένα, Κορτάσαρ ξε-Κορτάσαρ, οι νιπτήρες δεν μού αρέσουν.Δεν επιμένω, it’s your blog, go, destroy yourself (lol).