Γράφει ο αγαπημένος μου Κίπλινγκ («Στο σπίτι του Σουντχού», στον τόμο Το ωραιότερο διήγημα του κόσμου, μετάφρ. Κοσμάς Πολίτης, Αθήνα 1985):
Ο Σουντχού ήρθε τέλος στην ουσία. Είπε πως η Τζανού του είχε πει πως υπήρχε μια διαταγή του σιρκάρ που απαγόρευε τη μαγεία, από φόβο πως τα μάγια θα μπορούσανε να σκοτώσουν κάποια μέρα την αυτοκράτειρα των Ινδιών. Δεν ήξερα τίποτα σχετικά με το νόμο· φαντάστηκα, ωστόσο, πως κάτι το ενδιαφέρον θα ‘βγαινε στη μέση. Είπα πως η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά απαγόρευε τη μαγεία, απεναντίας την εκτιμούσε πολύ. Ακόμα και οι μεγαλύτεροι λειτουργοί του κράτους κατάφευγαν σ’ αυτή. (Αν ο προϋπολογισμός δεν είναι μαγεία, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ‘ναι.)
Aν όντως είναι μαγεία, τότε είναι μαύρη Δύτη, κατράμι
Ξέρεις, στο διήγημα η μαγεία για την οποία μιλά ο Σουντχού στον αφηγητή αποδεικνύεται απάτη. Έχει κάποιο ενδιαφέρον: ο υποτιθέμενος μάγος κάνει μερικά πολύ υποβλητικά τρικ που παγώνουν ακόμα και τον Άγγλο αφηγητή, κάνει όμως μετά το λάθος να βάλει το εκτόπλασμα που δημιούργησε να ζητήσει διπλασιασμό της αμοιβής. «Μαγεία που ζητά λεφτά, δεν είναι μαγεία», ή κάτι τέτοιο.
Μαγεία που πιάνει πραγματικά ή ταχυδακτυλουργία, που με την επανάληψη, βλέπουμε πλεον τα δάχτυλα να τραβάνε τα χαρτιά μέσα από το μαντίλι;
Μου θύμισες ένα ωραίο του Τσώρτσιλ: «Δεν θα έκανα ποτέ το λάθος να παρουσιάσω στοιχεία πριν τα νοθεύσω εγώ ο ίδιος».
Τουλάχιστον σε αυτό τον ακολουθούμε καταποδός!
Ταχυδακτυλουργία. Ορίστε πώς το λέει ο Κίπλινγκ αυτό που από μνήμης έγραψα πριν:
«Αυτό ήταν σφάλμα από τεχνική άποψη. Είναι παράλογο να ζητάς διπλή τη συμφωνημένη αμοιβή, με μια φωνή που θε ‘χε ο Λάζαρος τότε που αναστήθηκε απ’ τους νεκρούς. Η Τζανού, που είναι στ’ αλήθεια μια γυναίκα με αρσενικό μυαλό, το πρόσεξε αμέσως, όπως κι εγώ. (…) το δικό της επιχείρημα ήταν πολύ πιο απλό: «Τα μάγια που ζητάνε πάντα πληρωμή, δεν είναι μάγια αληθινά.»»
Οπότε, Δύτη, το απόσπασμα του Κίπλινγκ που παραθέτεις είναι διπλά ταιριαστό με την πραγματικότητα: οι «πετυχημένοι» προϋπολογισμοί έχουν να κάνουν με τη μαγεία. Κάποιοι άλλοι σχεδόν αποκλειστικά με την απάτη, όπως και η μαγική επίδειξη της διήγησης.
Το ωραίο είναι ότι δεν είχα καμία πρόθεση να σχολιάσω την οικονομία κτλ. Ξαναδιάβαζα τον Κίπλινγκ και έπεσα πάνω σ’ αυτή τη φράση, που μ’ άρεσε από παλιά (κάπου την έχω κοτσάρει κι εδώ, σε ένα σχόλιο). Θέλω να πω, πιο πολύ λογοτεχνική (ήθελε να) είναι η ανάρτηση, παρά της επικαιρότητας!
κάπου την έχω κοτσάρει κι εδώ, σε ένα σχόλιο
.
εδώ, δηλαδή: https://dytistonniptiron.wordpress.com/2009/09/19/osmanli-vampir/#comment-1022
Πράγματι η ταχυδακτυλουργία είναι επανάληψη
τη μιά ως μπλόφα
την άλλη ειλικρίνεια
αλλά ποιός να ξέρει την σειρά;
την καλημέρα μου
Την καλημέρα μου πήγα να γράψω κι εγώ, καλό βράδυ λέω τελικά, φταίει που κάθε τόσο (όπως τώρα) ξεφεύγω εντελώς από το ίντερνετ που τις άλλες μέρες με καταδυναστεύει.
Παραφράζω μια (αξιομνημόνευτη) φράση της Blanche Dubois απ’ το «Λεωφορείον ο Πόθος»:
– Δεν θέλω προϋπολογισμό, θέλω μαγεία !
(στην πραγματικότητα, αναφέρει «ρεαλισμό»… αλλά στο στόμα της Μελίνας όλα μα όλα ακούγονταν εξ ίσου ωραία).
Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το αν παραφραζω ή αλλοιώνω κάτι,αλλα στην συγκεκριμένη ιστορία ο αφηγητης ενώ παρακολουθούσε την σκηνή αναφέρει ότι «…αν εχετε διαβάσει τον μονόλογο ενός υπνωτισμένου ετοιμοθάνατου η φρίκη δεν θα πλησίαζε την αντίστοιχη της σκηνής..».Η ερώτηση μου είναι που βρίσκεται ακριβώς ο μονόλογος αυτός?Είναι του Πόε?Ευχαριστώ προκαταβολικά
Ναι, ο Κίπλινγκ πρέπει να εννοούσε την υπόθεση του κ. Βάλντεμαρ (το πλήρες κείμενο εδώ).
Εδώ μια παρόμοια οθωμανική ιστορία!
Ευχαριστώ πολύ για την τόσο άμεση και πλήρη απόκριση!Το έψαχνα καιρό!
Α, και μάλιστα τώρα που ξαναβλέπω το λινκ της βίκι, ο Κίπλινγκ αναφέρει ονομαστικά τον Πόε (Rudyard Kipling, an admirer of Poe, references «The Facts in the Case of M. Valdemar» in his story «In the House of Suddhoo». The story suggests the disastrous results of sorcery in trying to save his sick son’s life. One spell requires the head of a dead baby, which seems to speak. The narrator says, «Read Poe’s account of the voice that came from the mesmerised dying man, and you will realise less than one half of the horror of that head’s voice».). Και στη μετάφραση του Πολίτη:
Διαβάστε την αφήγηση του Πόε για τη φωνή που έβγαινε από έναν υπνωτισμένο ετοιμοθάνατο: δε θα νιώσετε ούτε τη μισή φρίκη απ’ όση έδινε η φωνή μέσ’ από κείνο το κεφάλι.