Το πικρό χιούμορ του Ντμίτρι Σοστακόβιτς είναι, μου φαίνεται, φανερό στις συνθέσεις του. Διαβάζοντας ένα είδος αυτοβιογραφίας του (σε μια μετάφραση που διεκδικεί με πολλές αξιώσεις τα πρωτεία της χειρότερης στην Ελλάδα από εκείνη του «Βάινλαντ» του Πύνσον) έπεσα και στο χιούμορ του λόγου του. Ιδού ένα μικρό, ελάχιστο δείγμα· κυρίως, η προτελευταία φράση:
Ο Σόλογκαμπ είχε μια γυναίκα. Όχι απλώς μια γυναίκα, αλλά ένα δεύτερο Σόλογκαμπ. Ήταν αναμφίβολα μια διαπρεπής γυναίκα. (…) Ο Σόλογκαμπ συχνά έγραφε για το θάνατο. Βλέπεις, ακόμα κι αυτό το θέμα, σ’ ανταμοίβει πλουσιοπάροχα. Δεν έχεις παρά να κάθεσαι αναπαυτικά στο γραφείο σου, να γράφεις για το θάνατο και συ να ζεις καλά. Και οι Σόλογκαμπ ζούσαν πολύ καλά. Όμως κάποια μέρα μυστηριώδεις κραυγές γέμισαν το σπίτι τους, εκτός κι αν μάλωσαν για κάτι. Όπως και να’χει, κάποιο φθινοπωρινό απόγευμα η γυναίκα του Σόλογκαμπ εγκατέλειψε το σπίτι τους για να μην ξαναγυρίσει.
ο δύτης των νιπτήρων 
Νικολούλη έβλεπες; 😀
Ε λοιπόν, άκου τη συνέχεια της αφήγησης του Σοστ.:
Κάποιος είχε δει μια γυναίκα να πέφτει στον ποταμό Νέβα από κάποια γέφυρα, εκείνη τη μοιραία νύχτα. Το πτώμα της δε βρέθηκε πουθενά (…) Πέρασε ο χειμώνας κι έφτασε η άνοιξη. Ο πάγος έσπασε πάνω στο Νέβα και ακριβώς μπροστά απ’το σπίτι του Σόλογκαμπ, στη γέφυρα Τούχωβ, εμφανίστηκε το πτώμα μιας πνιγμένης γυναίκας. Πήγαν στον Σόλογκαμπ για ν’αναγνωρίσει το πτώμα. «Ναι, αυτή είναι», είπε ο ποιητής σκυθρωπά και γυρνώντας την πλάτη έφυγε με αργά βήματα. Αυτή η ιστορία συζητήθηκε πάρα πολύ. Υπήρχε κάτι το μυστηριακό σ’όλη την υπόθεση. Γιατί το πτώμα εμφανίστηκε ακριβώς μπρος στο σπίτι στου Σόλογκαμπ; «Ήρθε για να τον αποχαιρετήσει», αποφάνθηκε κάποιος συγγραφέας.
Αυτά λέει ο Σοστακόβιτς, που τώρα εμένα μου θύμισε πολύ το στιλ του Μπουλγκάκοφ.
Πριν ν’ αρχίσω να βγάζω κι εγώ κραυγές, ας μου ψυθιρίσει κάποιος καθησυχαστικά στ αφτί ότι το απόσπασμα δεν αναφέρεται στο γνωστό Ρώσο συμβολιστή Σολογκούμπ.
Είπαμε «η χειρότερη» αλλά πόσο χειρότερη;!!!
Χμ… προφανώς ναι. Λυπάμαι, δεν τον ήξερα, αλλιώς θα το άλλαζα σιωπηρά… Η μετάφραση πάντως είναι, ναι, η χειρότερη. Ο Σολογκούμπ δεν είναι τίποτε μπροστά, ας πούμε, στον Χάιντμιθ (Χίντεμιτ!), τον «Πολιτικό Πόλεμο» της Ισπανίας, και τη «Βασίλισσα των Spades» (την Ντάμα Πίκα!). Πρόκειται εξάλλου για την πρώτη εμφάνιση του περιβόητου Μποχεμιάν.
Ναι, έχει αφήσει εποχή αυτή η μετάφραση μετά το σχετικό σημείωμα του Σαραντάκου! Δεν τη διάβασα ο ίδιος (και καλό είναι να μην το κάνω ποτέ), γι αυτό ξαφνιάστηκα τώρα με το Σόλογκαμπ! Εδώ που τα λέμε τι να σου κάνει κι η έρμη η μεταφράστρια, αφού για το Σοστακόβιτς ήταν το βιβλίο, για Νέβα και Αγία Λενινούπολη μιλάει, πού να το φανταστεί ότι ο Sologub δεν ήταν Αμερικάνος!
Τώρα σκέφτομαι ότι το νησιωτικό σύμπλεγμα των Spades, που έχει και βασίλισσα, άρα γραφικό, μπορεί να γίνει ο τόπος καλοκαιρινών διακοπών της στρατιάς των ανυπάρκτωνεδώ.
Πέρσι, το «Ποντίκι» μοίραζε μια νουβέλα του Τσέχωφ, όπου διάβαζες για την «οδό Ζναμένσκαγια Στριτ» και τη «λεωφόρο Νέβσκι Άβενιου». Δεν κάνω πλάκα.
Για διακοπές, η στρατιά έχει ως επιλογή και τη Βρετανική Κολομβία στον Καναδά, αν πιστέψουμε την εκφωνήτρια εξωτερικών ειδήσεων του Άλτερ.
Αυτό Στάσυμπε γιατί είναι λάθος;
http://en.wikipedia.org/wiki/British_Columbia
Πριν λίγες μέρες μάλιστα γιόρτασε και την επέτειο της προσχώρησής της στον Καναδά.
Δεν βλέπω κάποια σχέση με Κολομβία ή Κολόμβο…
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1
Εκτός κι αν δεχτούμε ότι και το Colombia και το Columbia θα τα αποδίδουμε με τον ίδιο όρο στα ελληνικά.
Έχω την εντύπωση ότι είναι απλά θέμα γλώσσας, εξ ου και στα γαλλικά είναι la Colombie-Britannique. Columbus στα αγγλικά, Colombo ή Colon στα ιταλικά/ισπανικά/πορτογαλικά.
Δες την ετυμολόγηση, θαρρώ είναι άλλο πράγμα. Κι αφού η αρχή του όρου είναι στ’ αγγλικά, ας δεχτούμε το διαχωρισμό που κάνουν οι ίδιοι. ΟΚ, στο βάθος όλων μπορεί να είναι ο θαλασσοπόρος, αλλά ας κρατήσουμε το O των λατίνων στο νότια Αμερική, και το U των εγγλέζων στη Βόρεια.
Πριν από μια βδομάδα τα βρήκε μπαστούνια κι ο Πέτερινγκ (πρόεδρος του Ευρ Κοινοβουλίου μέχρι εκείνη τη στιγμή), όταν έπρεπε να διαβάσει φωναχτά ονόματα καινούργιων βουλευτών από μπιλιετάκια τα οποία έβγαιναν από την κληρωτίδα για τους ψηφολέκτες. Όλ’ αυτά πριν από την εκλογή του νέου προέδρου.
Τα ονόματα ήσαν μεν όλα στα Λατινικά, αυτό όμως δεν βοηθούσε και πολύ την κατάσταση. ‘Theocharous’ έλεγε το μπιλιετάκι «ο κύριος Τεό Καρούς» έλεγε ο Πέτερινγκ και κανείς δεν κουνιόταν απ τη θέση του Έφταιγε που ήταν και κυρία η Θεοχάρους, αλλά σ’ αυτό θα την πάταγε και Έλληνας – όχι τίποτ άλλο, αλλά στην ομιλία του μόλις πριν είχε εκφράσει και την ικανοποίησή του για την ενισχυμένη παρουσία γυναικών και αμέσως μετά έκανε το λάθος να θεωρήσει αυτονόητο ότι επρόκειτο για βουλευτή και όχι για βουλεύτρια!
Τέλος πάντως, φλυαρώ κι άλλο ήθελα να πω. Ότι κάποια ονόματα δεν τα είχε ξαναδεί, τα πρόφερε αμήχανα, με αποτέλεσμα να μην κουνιέται κανείς απ τη θέση του. Τελικά είδε απόειδε και κατέληξε στο σπέλινγκ (Buchstabieren): «ο κύριος ή κυρία τε-ε-ύψιλον-ες-ες-ε-εν-ε»
Ας όψονται οι μεταφραστές και δημοσιογράφοι που αφήνουν τα ονόματα αμετάγραφα στο ελληνικό κείμενο και αφήνουν τον αναγνώστη να βγάλει το φίδι απ την τρύπα.
Βλέπω ότι μόλις έκανα το σχόλιο αρ. 666. Αν διαβάζει ο αγαπητός ΠάνωςΚ, έχασε το κέρασμα στο Αγιολί https://dytistonniptiron.wordpress.com/2009/05/18/sex-texni/#comment-416 🙂
Οχι ρε γαμώτο, κι έχω μια πείνα…
ΠάνωΚ, είδες για να ασχολείσαι όλη μέρα με το καινούργιο φορμά του μπλογκ σας; (με γεια!)
Στάσυμπε, εσύ δηλαδή πώς θα την έλεγες, Βρετανική Κολάμπια; ή Κολούμπια;
Εγώ το Βρετανική Κολομβία, πάντως, το θυμάμαι από όταν διάβαζα μικρός τον «Καίσαρα Κασκαμπέλ» του Βερν!
ΟΚ, οπότε τόχεις ξανακούσει, ενώ εγώ πρώτη φορά χτες… Πάντως ΠάνωΚ, ζήτα ντοκουμέντα γιατί έξωθεν το μόνο που φαίνεται είναι #comment-699, οπότε τρέχα γύρευε, μόνο 33 σπαμ είχε; 🙂
Δουλειά δεν είχε ο διάολος
ασχολιόταν με το template
έτσι κατέληξε να χάσει το 666
και κέρασμα στο Αγιολί ένα (και δυο και τρία!) plate.
Ξέφυγαν τα σχόλια πάλι… Παιδιά, εγώ δεν έχω άλλο τρόπο να μετράω τα σχόλια παρά μόνο από το μήνυμα «χ σχόλια μέχρι τώρα». ΠάνωΚ, σου λείπει το URL από την υπογραφή, γιατί; (έρχεσαι ινκόγκνιτο πλέον -φταίει το τελευταίο ποστ σου μάλλον!)
Ηλεφού, συμφωνώ και επαυξάνω. Δύσκολο για τους μεταφραστές, ευκολία για τον αναγνώστη. Αν μη τι άλλο στα επιστημονικά βιβλία, μπορείς πάντα να βάλεις την αμετάγραφη μορφή στο ευρετήριο.