Περσικές εκδοχές του θανάτου

Δύο αποσπάσματα από μια ιστορία της περσικής λογοτεχνίας (A. J. Arberry, Classical Persian Literature, Λονδίνο 1958, σελ. 364 και 393-94):

… Παρεμπιπτόντως όμως, πρέπει καταρχάς να θυμόμαστε ότι τα λεγόμενα Απομνημονεύματα και Διδαχές του Τιμούρ [Ταμερλάνου], τα οποία για καιρό θεωρούσαμε πως πρωτογράφτηκαν (σε τουρκικά τσαγατάι) από την πένα του αυτοκράτορα, έχουν πλέον αναγνωριστεί ως πλαστογραφίες, όπως και πράγματι είναι. Γιατί τι να πει κανείς, λόγου χάριν, για μια αυτοβιογραφία που καταλήγει ως εξής: «Τη νύχτα της 17ης του μήνα Σαμπάν, φωνάζοντας το όνομα του Θεού έχασα τις αισθήσεις μου, και παρέδωσα την αγνή ψυχή μου στον Παντοδύναμο και Πανάγιο Δημιουργό»;

 

[απόσπασμα από τον Κήπο της αγνότητας, παγκόσμια ιστορία σε εφτά τόμους γραμμένη από τον Μοχάμμεντ γιο Χαβάντ Σαχ γιου Μαχμούτ από τη Χεράτη, γνωστότερο ως Μιρ Χαντ (1433-1498). Περιγράφεται ο θάνατος του Αλέξανδρου (εδώ με το περσικό [Ισκεντέρ] και το αραβικό [Ζου’λ-καρνέιν, Δίκερως] όνομά του:]

Οι αστρολόγοι είχαν αναγγείλει, βάσει της ημερομηνίας και ώρας γέννησης του Ισκεντέρ, ότι όταν θα πλησίαζε ο θάνατος του ηγεμόνα η γη από κάτω του θα γινόταν σίδερο, και ο ουρανός από πάνω του χρυσάφι. Τώρα, όταν ο Ζου’λ-Καρνέιν είχε πια ξεκουραστεί από το να κατακτά βασίλεια, άρχισε να προετοιμάζεται για την επιστροφή του στη χώρα της Ιωνίας (Γιουνάν): στην περιοχή του Κουμς, και όντας μακριά από το στρατό του, τον έπιασε μια μεγάλη αιμορραγία· ένας από τους ευγενείς έσπευσε να απλώσει την πανοπλία του κάτω από το σώμα [του Αλέξανδρου], και για να τον προφυλάξει από τη ζέστη σήκωσε τη χρυσή ασπίδα του ανάμεσα σε κείνον [τον Αλέξανδρο] και τον ήλιο. Βλέποντας αυτά ο Ισκεντέρ είπε: «Ορίστε η γη από σίδερο και ο ουρανός από χρυσάφι, που πρόβλεψαν οι αστρολόγοι ως οιωνό του θανάτου μου· ώστε η ζωή μου φτάνει στο τέλος της».

Advertisement